یک تحلیل‌گر می‌گوید اتهام هسته‌ای امریکا علیه ایران از بزرگترین دروغ‌هایی است که آن «کشور جنگ طلب» طی ۳۰ سال اخیر مطرح کرده است.

دیوید استاکمن در مقاله‌ای به نقل از کتابی به قلم روزنامه نگار تحقیقاتی گرت پورتر تحت عنوان «بحران ساختگی: داستان ناگفته تهدید هسته‌ای ایران» نوشت: «برای ۳ دهه، طرف جنگ طلب، ایران را به صورت خود برتر بینانه‌ای به عنوان یک کشور سرکش که قوانین بین الملل و ان‌پی‌تی ( پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای) را نقض می‌کند، به تصویر کشیده است.»

وی افزود از هم گسستن «این هجمه‌ی فزاینده‌ی فریبکاری، اطلاع رسانی غلط، تحریف و دروغ» تقریبا غیرممکن شده است؛ هجمه‌ای که یکی از اهداف آن زنده نگاه داشتن این تصور است که امریکا از سوی یک «کشور هسته‌ای تندرو» مورد تهدید است و همچنین دیگر هدف آن توجیه جنگ طلبی گسترده امریکا در خلیج فارس و مداخلات پی در پی آن در درگیری‌های منطقه‌ای است.

وی خاطر نشان ساخت از آنجا که ایران از امضا کنندگان پیمان ان‌پی‌تی است و حق برخورداری از نیروگاه‌های غیرنظامی هسته‌ای و تشکیلات غنی سازی اورانیوم را دارد، این کشور در سال ۱۹۸۳ تصمیم گرفت که اولین نیروگاه هسته‌ای خود – نیروگاه بوشهر – را تکمیل کند.

تهران و مسکو بعد از امضای پیمان ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای در سال ۱۹۹۲، برای تکمیل نیروگاه بوشهر در سال ۱۹۹۵ به توافق رسیدند اما این پروژه به دلیل شماری از مشکلات فنی و مالی چندین بار به عقب افتاد.

این نیروگاه در سپتامبر ۲۰۱۱ رسما عملیاتی شد و به شبکه برق ملی ایران متصل گشت و با ۴۰ درصد توان خود به تولید برق پرداخت.

این نیروگاه ۱۰۰۰ مگاواتی که تحت نظارت کامل آژانس بین المللی انرژی اتمی است، در آگوست ۲۰۱۲ به حداکثر ظرفیت تولید برق خود دست یافت.

ایران در سپتامبر ۲۰۱۳ رسما کنترل اولین واحد این نیروگاه برق هسته‌ای ۱۰۰۰ مگاواتی را از روسیه برای ۲ سال تحویل گرفت.

استاکمن در ادامه خاطر نشان کرد رونالد ریگان، رئیس جمهور سابق امریکا بدون کوچکترین مدرکی یا حتی اتهامی مبنی بر اینکه ایران تعهدات خود بر اساس قوانین ان‌پی‌تی را نقض کرده است، بر این کشور محدودیت هسته‌‎ای اعمال کرد.

پورتر گفت: «علت این امر سیاست زورگویی محض بود: سیاست امریکا در آن زمان بر اساس حمایت دیوانه وار از عراق بود و تعطیل کردن برنامه هسته‌ای ایران کمکی مفید به صدام حسین، متحد (معدوم) امریکا محسوب می‌شد.»

امریکا و متحدان غربی این کشور عموما ایران را به تلاش برای رسیدن به اهداف نظامی تحت پوشش برنامه هسته‌ای این کشور متهم کرده‌اند.

جمهوری اسلامی قویا و مکررا اتهامات را رد کرده و می‌گوید برنامه هسته‌ای این کشور کاملا صلح آمیز و مطابق با مقررات ان‌پی‌تی است.

ممنون خانم دختر آفتاب / ارتش کشورجعلی اسرائیل حتی صلاحیت داشتن
سرنیزه را هم نداره و این مطلب را با رفتارش و ثابت کرده
و اما ایران ثابت کرده که صلاحیت داشتن بالاتر از زرادخانه و بمب های اتمی را داره
حالا چرا ایران این کشور متمدن باید زیر ذره بین باشه و مدام اعتماد سازی کنه و در عوض
زنجیر صهیونیستهای کفتار صفت را باز بکنن تا مردم بیگناه را با دندان هم که شده
بدرند ؟؟؟؟ سازمان ملل متحد باید جواب بده.

یه دروغ دیگه که دولتمردان آمریکایی از اون بعنوان نقاب استفاده میکنن
تا چهره زشتشون را زیبا نشون بدن ::::
آمریکا کشوری فعال در امر مبارزه با تروریست می باشد!!!!!!!!
واقعیت: تروریسم یک تاکتیک است،نه یک نیروی سیاسی و یا اجتماعی. استفاده از مواد غذایی به عنوان یک سلاح سیاسی، بمباران بی ملاحظه هوایی، و مسلح کردن گروه های گنگستري با تعصب گری هاي مذهبی همه "تروريسم" محسوب مي شوند و جالب اينكه ايالت متحده همه اين موارد را انجام داده است. این جنگ واقعا براي منافع مادی کثیف و قدرت است، و در دفاع از منافع ایالات متحده از برچسب "تروریست" براي رسيدن به هدف شان استفاده مي كنند. برعکس، آمريكا تمام فعاليت هاي تروريستي خود را "جنگ هاي آزادي "  می نامد..!

اوباما از حمله هوایی به سوریه علیه داعش خبر داد

بزرگترین تقلب آمريكا در فرافكني جنگ،جنگ ويتنام بود كه توسط رئيس جمهور ليندون بي. جانسون رقم خورد.  
 
وابستگان جان اف كندي در ويتنام خواستار حضور گسترده نيروهاي نظامي آمريكا در اين كشور بودند ولي به خوبي مي دانستند كه رئيس جمهور و مردم در برابر اين موضوع ايستادگي خواهند كرد.     
همانطور كه مي دانيد سيل عظيمي در آن موقع تمام ويتنام را فراگرفت.  متعاقبا ایالات متحده براي كمك رساني به مردم ويتنام ارتش خود را روانه اين كشور ساخت.  
 
پس از حمله ساختگي کشتی های ایالات متحده در خلیج Tonkin در تاریخ 4 اوت 1964،اوضاع به طوري ديگر ورق خورد.   
 
در آن موقع این ناوهای جنگی آمریکا در سواحل ویتنام شمالی درگیر اقدامات نظامی علیه ویتنام شمالی بودند.  
 
پرزیدنت جانسون خوب می دانست که ادعاي آمريكا در مورد اين حادثه كاملا كذب و داستاني است ساختگي براي اهدافي خاص! چند ماه بعد او به كذب بودن حرفايش در اين مورد اعتراف كرد: "تا جايكه من مي دانم نيروي دريايي ما تنها به چند نهنگ شليك كرده و نشاني از دشمن در آنجا نبوده است. 
 
"ولي مدتي پس از آن مجوز جنگ ويتنام را از كنگره دريافت كرد."  
 
همان کشتی که ظاهرا در تاریخ 4 اوت  مورد حمله قرار گرفته بود،دو روز پيش از اين تاريخ به سه قایق ویتنام شمالی حمله كرده   و چهار ملوان ویتنام شمالی را به قتل رسانده بود..براساس شواهد موجود ابتدا كشتي آمريكايي به اين قايق ها شليك كرده بود.  
 
در واقع، قبل تر از اين ماجرا ايالت متحده در عملياتي منطقه ويتنام شمالي را نيز بمباران كرده بود.    
ویتنام نمونه برجسته از دروغ هاي آمريكا در به راه انداختن جنگ می باشد. در جنگ جهاني دوم،كره،افغانستان ،عراق،و ديگر جنگ ها همه پیشنهادهاي صلح رد مي شدند.  
 
در مورد جنگ ویتنام، توافقات و تلاش هاي صلح پيشنهادي از سوي ویتنامی ها، روس ها،و فرانسوی ها از سوي ايالت متحده رد شد.  
 
در جنگ ویتنام احتمالا 4 میلیون غیر نظامی و یا بیشتر كشته شده اند، به علاوه 1.1 میلیون نفر از نیروهای نظامي ویتنام شمالی، 40،000 نیروهای ویتنام جنوبی، و 58،000 نیروهای آمریکایی! 
 
ميزان كشته شدگان نيروهاي نظامي آمريكا در جنگ ويتنام در حدود 58000 تن اعلام شده است. 
نظاميان ويتنام شمالي بيش از 1.1 ميليون كشته و 1.170.000 شهروند نيز كشته شدند. 
 
تخمين هاي ديگري نيز در مورد ميزان كشته شدگان غير نظامي ارائه مي گردند:500000 تا 2000000 نفر! 
چه دروغ پر هزینه ای !؟!؟!؟
مــــــــــــــــــــــرگ بر آمـــــــــــــــریکا

 دروغ؛ پایه و اساس تمامی جنگ های آمریکا

به طور کلی باید گفت تمامی جنگ های تاریخی و کنونی آمریکا

علیه کشورهای دیگر بر اساس دروغ بوده است؛ برخی از این

دروغ ها زود افشا شده و برخی زمان بیشتری برای افشا شدن

نیاز داشت .

برخی از دروغ هایی که واشنگتن برای حمله به کشوری برای

افکار عمومی دنیا عنوان می نمود خیلی زود آشکار شد مانند

دروغی که درباره سلاح های کشتار جمعی صدام و نیز

ارتباطاتی که ارتش آمریکا با القاعده بر تجاوز به خاک عراق و

اشغال این کشور مطرح گردید. دروغها در این مورد تنها چند ماه

پس از استقرار نظامیان آمریکایی در شهرهای عراق و اشغال

این کشور ( اواخر سال 2003 ) بر ملا شد . 

همین اکاذیب در سال 1898 نیز برای توجیه جنگ آمریکا و به

استعمار کشاندن کوبا ، پورتوریکو ، هاوایی و فیلیپین توسط

دولت واشنگتن مطرح گردید . داستان پردازی های دروغین کاخ

سفید در سالهای بعد نیز همچنان ادامه داش: دروغگویی درباره

حادثه خلیج تونکین در سال 1964 ، دروغگویی به منظور

شستشوی افکار عمومی برای جنگ ویتنام در دو دهه 80 و

90میلادی، و بزرگترین دروغ که در مورد افغانستان و تجاوز و

اشغال خاک کشور ما از زبان سیاستمداران و سردمداران

آمریکایی عنوان گردید .

در مقاله ای که پایگاه خبری کانترپانج نشر کرده، به بررسی

ابعاد و جوانب دروغگویی بزرگ کاخ سفید در قبال افغانستان

اشاره شده است .

این دروغ بیش از آنکه در رسانه های وابسته به واشنگتن و هم

پیمانان آن یا از زبان مقامات دولتی مطرح گردد بطور تلویحی

عنوان شد. دروغ بزرگ آمریکا در افغانستان این بود که:‌ هیچ

تفاوتی میان طالبان و القاعده وجود ندارد. جرج بوش، رییس

جمهور وقت آمریکا در این باره اظهار داشته بود: ما هیچ تفاوتی

میان تروریستها قایل نیستیم. بعلاوه اینکه حامیان آنها نیز

همانند خود آنها تروریست به شمار می آیند. بطن دکترین

سیاسی "بوش" بعنوان رییس جمهور همین موضوع بود. 

هدف این دکترین القای یک دشمن برای امنیت و ثبات آمریکا بود

تا در لوای آن مقصود اصلی که همان " براندازی دولت ( یا دولت

هایی ) است که بر خلاف منافع و خواسته های واشنگتن اقدام

می کنند، محقق شود. بر اساس همین سیاست "طالبان و

القاعده " بعنوان تروریست و دشمنان شمار یک آمریکا عنوان

شدند. 

بسیاری از مردم آمریکا در ابتدا الفاظی را که باراک اوباما برای

دو جنگ عراق و افغانستان پذیرفتند: جنگ عراق بعنوان "جنگ

انتخابی" و "اشتباه بزرگ استراتژیک" و جنگ افغانستان بعنوان "

جنگ ضروری"‌ برای تنبیه و مبارزه با القاعده. 

اما اکنون آنچه از نظرسنجی ها از مردم مختلف دنیا از جمله

شهروندان آمریکایی دریافت می شود این است که: جنگ در

عراق و افغانستان هزگر جنگ انتخابی یا جنگ ضروری نبوده

بلکه هر دو جنایت جنگی محسوب می شوند. بر اساس

نظرسنجی موسسه گالوپ در فوریه سال گذشته ، 49 درصد

مردم آمریکا اقدام دولت را در آغاز کردن جنگ افغانستان در سال

2001 یک اشتباه دانسته اند . 

شاید سردمداران آمریکایی تصور می کردند که اگر جنگ عراق

را اشتباه استراتژیک بنامند می توانند به موفقیتی که در حمله

به افغانستان بدست آورده اند ببالند. اما اکنون این مطلب برای

همگان بخصوص آمریکایی ها روشن شده که هیچ "جنگ

خوبی" وجود ندارد یا حداقل این "جنگ خوب" آنگونه که آمریکا

اقدام می کند، نیست . حمله یک جانبه و یکباره به خاک

کشوری و آواره نمودن هزاران انسان نمی تواند خوب به شمار

آید. نگاهی به مداخله نظامی آمریکا و ناتو در لیبی و نتایج

حاصله از آن بخوبی اثبات کننده این موضوع است . 

نکته مهم اینجا است که چنانچه طالبان و القاعده هیچ تفاوتی با

یکدیگر ندارند ( طبق دکترین دولت واشنگتن ) پس چرا آمریکا

زندانیانی را که متهم به حملات تروریستی هستند، یکسره از

زندانهای تحت حمایت آمریکا آزاد می شوند.