شما یادتون هست بزرگترین خلاف ما زمان مدرسه داشتن حل المساعل بود

از اختلاص هم جرمش بیشتر بود !

وقتی جوابا رو میخوندیم همه جوابا مثل هم بود

یادش بخیر؛ در به در دنبال یکی میگشتیم کتابامونو جلد کنه !

..

همیشه تو مدرسه عادت داشتم همکلاسی هامو بشمرم

تا ببینم کدوم پاراگراف برای خوندن به من می افته!

.

آخه من نمیدونم شادی های های راه مدرسه که میگن یعنی چی؟

والا ما که یا کتک میخوردیم یا کتک میزدیم

شادی مادی هم در کار نبود فقط گریه و لباس پاره

که البته بعداز اون هم مادر گرامی از خجالتمون حسابی درمیومدن!

.
 

من ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺁﻣﻮﻧﯿﺎﮎ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﻨﻔﺲ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ . . . .. . . ﺑﻮﯼ ﻣﺎﻩ ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﻧﺮﺳﻪ!.

یه ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ؟ . . . . . . . ﺍﻭﻝ ﻣﻬﺮ . . ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ . . ﺩﻫﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩﯾﺎ ﺩﺍﺭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯿﺰﻧﻦ.

.

یه جمله میگم به احترامش یه دقیقه سکوت کنید…

غروب ۳۱ شهریور …

.

شما یادتون نمیاد ما وقتی بچه بودیم اول مهر که کفش نو برام میخریدن سر کلاس انقدر نیگاش میکردم که دیگه چشمام خسته میشد ، تازه اگه روش یه لک میفتاد با آب دهنم تمیزش میکردم …

انقد که من از کفشم لذت میبردم کریس رونالدو از کفش طلاییش لذت نمیبره …

.

یادمه یکی از پر استرس ترین لحظات دوران ابتدایی وقتی بود که

دیکته تموم میشد و مبصر دفترارو جم میکرد میذاشت رو میز معلم

مام هی حواسمون به دفترمون بود ببینیم کی نوبت صحیح کردن دیکته ما میشه

نوبتمون که میشد همش چشممون به خودکار معلم بود ببینیم غلط داریم یا نه …

قلبمونم تند تند میزد !!!

.

یادش بخیر ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻮﺩ و ﻫﻤﻪ ﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﺰ ﻣﻦ

ﺭﻓتﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﺪﯾﺮ ﮔﻔﺘﻢ آﻗﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ ؟؟؟!!!

ﯾﻨﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻨﮕُﻼﺯیسازیوم ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻮﺩﻡ !

(به خاطر دوستام بیشتر ههههه ) ولی نه من چون عاشق رشتمم  برای همین دوست دارم زود تر برمم مدرسه و دس به کار بشم گفته بودم که من یه مدیر  خانواده هستم بله پس چی 

یکی از ترسناک ترین جملات دوران مدرسه :
یه برگه از کیفتون بیارید بیرون !


ماه مهر از آنچه در تقویم می بینید به شما نزدیک تر است !
چقدر زود دیر میشود …

ما تو مدرسمون چه معلم باشه چه نباشه تصویر شماره دو هستیم (بیچاره معلم )

من در مدرسه 

یادش به خیر  خرداد ماه بود  امتحان ادبیات کشوری داشتیم  من دو تا از شعر ها رو حفظ نکرده بودم  بعد صبح هم که بلند شدم دیر شده بود نمتونستم تقلب تو کاغذ بنویسم برای همین رفتم تو بیارتی نشستم شروع کردم روی دستام نوشتم تا ساق دستم  بعد رفتم مدرسه کف دستم و نگاه کردم دیدم که  یه ذره کم رنگ شده   نشستم پر رنگ کردم  بعد وقتی خواستیم بریم سره کلاس دیدم که ناظمامون دارن کف دست بچه ها رو میبینه 
وای من که از ترس مرده بودم بدو رفتم طرف ابخوری شروع کردم به سابیدن دستام همرو پاک کنم  خدارو شکر کاملا پاک شد اثری هم ازش نموند 
رفتم که وارد کلاس بشم  ناظممون کارت ورود به جلسمو دید ولی دستامو ندید  یعنی شانس و دارید ؟ 

تا پایان وقت امتحان سره کلاس نشسته بودم انقدر زل میزدم به کف داستام که شاید اثری از شعرا باشه ولی نبود که نبود
بعد به امید اینکه معلممون بیاد یه راهنمایی بکنه منو سره این شعر بیشتر نسشتم   دیدم نمیاد بلند شدم رفتم برگمو دادم 
از کلاس  اومدم بیرون دیدم معلممون داره به سمت  کلاس میاد گفتم وای خدااااااااااااااااااااااااااااا این چه شانسیه برگه ای که داده شده پس گرفته نمیشه  درس نمیخونی نمره هم نمیگیری  2 نمره از این شعرا پرید نگرفتم