رحلت پیامبر نور و رحمت ،حضرت رسول اکرم(ص)

وشهادت کریم اهل بیت ، امام حسن مجتبی(ع)

و آفتاب هشتم امامت ،حضرت علی ابن موسی الرضا(ع)

تسلیت باد

 رسول مهربانی ها،چلچراغ عظیم آفرینش

انگار تاروپود آدمى را با فراموشى بافته اند!

همیشه کار ما، همین است. تا داشته ایم، ندیده ایم.

به محض از دست دادن، یادمان افتاده است که چیزى،

از لاى انگشتانمان سر خورده و افتاده...

دست هامان تهى،دلهامان افسرده، تن هامان رنجور و

خسته... . 

«تو»، نور بودى؛ شعله شمعى در کوران تاریکى بى

انتهاى تاریخ.

«تو»، آب بودى؛ چشمه اى در میان کهنگى و تحجر افکار.

این، «ما» بودیم که شوریدگى نمى دانستیم.

نیاموخته بودیم که با «تو»، مى شود تا یک قدمى خدا رفت.

نیاموخته بودیم که «تو»، رسول مهربانى و عطوفتى

و تو را و ما را، شکافى عمیق از یکدیگر جدا مى کرد.

عرشى خاک نشین سرزمین دنیا !

رنجى که تو براى امتت به جان خریدى، با هیچ رنجى

در عالم ،قابل قیاس نیست.

کوه اگربود، زیر بار آن مسئولیت خطیر، خرد مى شد.

آسمان اگر بود، ترک برمى داشت... .

واسطه خدا و اهل زمین!

تو پذیرفتى. تو لرزیدى از خوف الهى و  پذیرفتى که همه

خاکسترهاى عالم از همه پشت بام هاى دنیا بر سرت فرود آید.

اما واسطه اى باشى براى خدا و اهل زمین.

منجى باشى براى جهل مرکبى ازلى که در تاروپود آدمى رسوب

کرده و مانده بود.

«رحمة للعالمین» باشى براى ریزترین و درشت ترین موجودات هستى.