«زندگی کن»اما «قضاوت نکن».

«زندگی کن»اما «قضاوت نکن». زندگی یک نمایشنامه بزرگ است و تو باید بازیگر آن باشی. اما اگر نبودی، به جای نقد دیگران، به تماشای بازی آنها بنشین. نمیگویم هیچ نگو. حرفهایت را بزن. نظراتت را بگو. اما به خاطر داشته باش که «احساست» را میگویی و فقط همین. زیرا «آنچه اصل است از دیده پنهان است». بر قضاوت هایت اصرار نکن. چرا که شکستهای بزرگ تو، بیش از آنکه حاصل «انجام» یک «رفتار» باشد، حاصل «تکرار» یک «قضاوت» اشتباه خواهد بود. اگر دستی به سوی کسی دراز میکنی، دستی باز برای
«ckn'd ;k»hlh «rqh,j k;k».