آیا امروز به فردایى مى رسد که به دیدار جمالت بهره مند شویم؟

کى شود که بر جویبارهاى رحمت درآییم و سیراب شویم؟

کى شود در چشمه آب زلال (ظهور) تو، ما غرق شویم؛ که عطش ما طولانى گشت؟

کى شود که ما با تو صبح و شام کنیم تا چشم ما به جمالت روشن شود؟

فرازی از دعای ندبه...

برف ها کم کم آب می شود

  يا ابا صالح ! مولاى من !

امروز، خورشید مهربان تر از همیشه بیدار می شود.

روز از شانه های تو آغاز می شود تا جهان،

بزرگی ات را ببیند؛ چون بزرگی ابراهیم خلیل

علیه السلام در برابر بتانی که فرو ریختند.

ملکوت را در دست هایت به تماشا می گذارند تا

رسولان بی رسالت دنیازده، بهشت را

پیچیده در قنوتت به تماشا بنشینند.

جهان، خلاصه ای از لبخند توست که امامتت را

تمام آبشارها قیام می کنند و

جنگل ها قامت می بندند.

بزرگی؛ چون پیامبر گرامی اسلام صلی الله

علیه و آله . بزرگی؛ چون وحی، چون پدرانت

ردای پیامبر صلی الله علیه و آله بر دوشت آواز

عدالت سر می دهد و شمشیر سرْ شکافته

پدر بزرگوارت علی علیه السلام ، در دست هایت

مشق عشق می کند.

چشم هایت بوی مهربانی زهرا علیهاالسلام

می دهد.

 امروز، روز بزرگی توست؛ بزرگی تو بزرگ تر

از تمام پیامبران است. بزرگی تو

سال ها خواهد بود؛ بزرگی تو از ازل آغاز شده و

با ابدیت به پایان می رسد.

خدا از امروز، تو را بزرگ تر از هر کسی می خواهد.

امروز از آن توست؛ مثل تمام فرداهای نیامده،

مثل تمام دیروزها،

مثل تمام روزها، هفته ها، ماه ها و سال ها.

تمام فصل های سال، نامت را از بر کرده اند؛

مثل تمام درخت ها و آب ها.

امروز، روز آغاز مهربانی خداوند با دنیاست، روز

مهربانی تو با جان های تشنه ما.

امروز، روز آشنایی و آشتی لبخند و آینه هاست؛

روز شکوفا شدن گل های محمدی در دامنه

نام شکوهمند تو.

امروز، عطر گل های محمدی فراگیر می شود و

باغ های عصمت، در شکوه امامتت شکوفه

خواهند کرد، با نفس های معطرت.

امروز، فروردین ها از لبخند تو شکوفه خواهند

داد و اردیبهشت ها با

نفس هایت بهشتی می شوند.

ابدیت در تو خلاصه می شود و شادی، با لبخندت

به نهایت کمال می رسد.

بعد از امروز، جهان آغاز می شود؛

جهان از امروز، دوباره متولد خواهد شد.

پیش از این، نمرودها، رودهای آتش را گرداگرد

زمین شعله کشیده بود؛

اما امروز با تو دنیا سربلند بیرون می آید از این

همه آتش طغیان.

مانند ابراهیم خلیل، آتش ها را گلستان کرده ای.

امروز، نوح، کشتی نجاتش را به دست تو

می سپارد تا سینه

سخت ترین توفان ها را به سمت ساحل های

امن بشکافی.

ای منجی، ای یگانه منجی! از امروز، سکان هدایت

بشر به دست توست.

از امروز،شادی های ما آغاز خواهد شد؛ مثل

غم های طولانی تو.

بر ما ببار، ای رحمت بی کران خداوند!

بر ما ببار که سال هاست کویر سینه هامان،

تشنه باریدن زلال توست

 . روز توست؛ روز ولایت باشکوه تو، روز امامت

تو و چشم روشنی دین،

روز امامت تو و احیای قرآن، روز امامت تو و

شکوفایی «معروف»،

روز امامت تو و براندازی «منکر»، روز امامت تو و

تحقق آرزوها.

تو حسن ختام یازده آغاز تا ابد؛ آخرین بازمانده

خاندان کرامتی،

آخرین باقی مانده خداوندی در زمین.

ای ذخیره همیشه خدا برای روزهای مبادا، برای

روزهای سخت

انسان، رؤیای دیرسال عدالت در جهان.

سرنوشت محتوم عالم...!

جهان در پوست خود نمی گنجد؛ از این همه

شادی فراگیر. از این همه خوش بختی... .

سلام بر تو و بر سجده های افلاکی ات!

سلام، ای وعده بی دروغ الهی! وقت آن است

که از پشت پرده غیبت بیرون آیی؛

که زخم فدک، دیری است لب به شکایت

گشوده است.

بیا تا زمین را از خواب غفلت بیدار کنی؛

تا مرهمی باشی بر دردهای زینب علیهاالسلام .

هنوز سر بریده حسین علیه السلام ، در انتظار

انتقام توست!

آتش سینه فاطمه علیهاالسلام ، خنکای ظهور تو

را می طلبد!

 آقا جان  با نوايى عاشقانه از صميم قلب و با

تمام وجودم ميگويم ،

آغاز امامت و ولايتت مبارك باد

   نهم ربیع الاول

سالروز آغـاز ولایت و امامت و زعامت

آخـریــن سحـاب رحمت ، نــاجــی امـت

و یگانه ذریـه ذخیـره دودمـان آل طاها

بصاح العصر وزمان،مولای منتظـران

اباصالح المهـدی عجل الله تعالی فرجه

برمحبان ، منتظران و چشـم انتظــاران

ظـهـــورش تبـــریـک و تهنیـت بـــــاد

 ! ربيع الاول آمد نور آمد

نهم روزش دري مستور آمد

امام عسگري سوي خدا رفت

زبعدش مهدي منصور آمد

تمام دشمنان غرق تحير

چگونه عسگري را پور آمد

تمام شيعه غرق شادي وشور

كه حق را آخرين مامور آمد

خدا بوده وباشد پاسبانش

نگر شيطان كه اينك كور آمد

شده آغاز مولايي مهدي(عج)

جهان را مايه معمور آمد

شاعر : اسماعیل تقوایی