نعناء را هرچه بچینی جایش سبز می شود کم که نمی شود هیچ، زیاد هم میشود .

بخشش و کرم هم مثل نعناچینی است ؛ نترس جایش جایگزین می شود ، پر می شود .

 

و این وعده ی خداست :

 انفقتم من شیء فهو یخلفه و هو خیر الرازقین

هرچه در راه رضای حق انفاق کنید به شما عوض می بخشد و او بهترین روزی دهنده است. ( سبا/۳۹ )

===================

آری، آنچه بچینی او جایگزینش می کند .



یادمون باشه چشماهای این کوکان معصوم به دستان بخشنده شماست 
شادی رو بهشون هدیه کنید 
حتی به اندازه ی یه لبخند برای یه شب ...
(این پست رو بالا آوردم تا توی این روزای آخر سال این بچه ها رو فراموش نکنیم)

بوی بهشت به مشام میرسد 


زیر سایه این شلوغی های آخر سال و هیجان نوروز، بسیارند مردمانی که سهمشان چیزی جز جیب خالی و دلی پر حسرت، و هدیه شان برای فرزند، جز لبخندی تلخ و شرمندگی نیست.

بسیاری زیر بار سنگینی بازار کمر خم کرده اند و این روزها به ناچار کمک می طلبند تا

قامت راست کنند، عرق شرم از پیشانی بگیرند، نفسی عمیق جای آه بنشانند و لحظه

ای فارغ از درد، لبخندی در خانه بینند.

*بی تردید در این روزهای آخر سال  قلب های مهربانی که از بشریت فراتر رفته و

آدمیت را تجربه کرده در هیجان کمک تندتر می تپند، هر چند که احسان، اسیر زمان و

مکان نیست و عطوفت دل در هر زمان و مکانی قادر است در سخاوت دست آدمی

تجلی یابد، اما  این روزها فرصتی برای یاد آوری است. تلنگری برای رهایی از خود و

دستگیری از دوست درمانده.

* روزهای آخر سال چشمانی خسته، میهمان دستان سخاوتمند شماست تا مرهمی شوند

بر درد عمیق دلشان.

لبخندی شوند بر چهره معصوم فرزندشان و نانی شوند بر سر سفره هفت سین شان.

چشمانی که هنوز در ناامیدی شان امید سوسو می زند و سهم من و تو برای شعله ور

کردن امید دلشان، فقط دل کندن از داشته های نه چندان ارزشمند است.

* یادمان باشد الگوی ما شیعیان همان بزرگانی هستند که  3 شب غذای افطارشان را

انفاق کردند و از یاد نبریم که امام صادق علیه السلام  فرموده اند: «هر مسلمانی که

حاجت برادر مسلمان خود را برآورده سازد، خداوند می فرماید: پاداش این اقدام تو به

عهده من است و به هیچ پاداشی جز بهشت برای تو راضی نمی شوم.» پس شاید مسیر

بهشت از روی دستانی  بگذرد که به یاری عزیزان نیازمند می شتابند