حکمت 1 :

روش برخورد با فتنه ها(اخلاقى ، سياسى)

قَال َ[عليه السلام] كُنْ فِى الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ

درود خدا بر او ، فرمود: در فتنه ها چونان شتر دو ساله باش، نه پشتى دارد كه سوارى دهد و نه پستانى تا او را بدوشند.

حکمت 5 :

شناخت ارزش هاى اخلاقى (اخلاقى،سياسي،اجتماعى)

وَ قَالَ [عليه السلام] الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ.

امام علیه السلام  فرمود:

علم و دانش میراث گرانبهایى است، آداب (انسانى) لباس زیبا و کهنگی ‏ناپذیر است و فکر آئینه صافى است

در نهج البلاغه بحث‌هاي مُختلفي در رابطه با فتنه مطرح شده است.گاه حضرت از آتش فتنه‌ها خبر مي‌دهد،‌ مانند: خبر از فتنه عبدالملك مروان،[1] خبر از فتنه‌هاي بصره،[2] خبر از فتنه‌ها و تحولات سياسي عراق آن زمان،[3] خبر از فتنه‌هاي جنگ صفين و بازداشتن ابوموسي اشعري از فتنه‌هاي آينده،[4] خبر از فتنه‌ها و شهادت خويش،[5] و همين طور خبر از فتنه‌هاي مختلف آينده داده است.[6] گاه از ره‌آورد شوم فتنه‌ها و آتش‌ خانمان سوز آن سخن به ميان آورده است.[7] گاه علل پيدايش فتنه‌ها را گوشزد نموده،[8] و نشان‌هاي فتنه جويان را مورد بررسي قرار داده است.[9] و برخي اوقات نيز به راه‌هاي مقابله با فتنه‌ها و روش مبارزه با آن و عوامل رهايي و نجات انسان‌ها از فتنه پرداخته است. برخي از راه‌هاي مقابله با فتنه‌ها كه در نهج البلاغه ارائه شد عبارتنداز:
1. تمسك به اهل‌بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ[10].
2. آگاهي يافتن نسبت به فتنه و فتنه انگيزان و با آگاهي قدم برداشتن در فتنه[11].
3. پايبندي به سنّت پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ (درباره برخورد با فتنه‌ خونين عبدالملك مروان خليفه اموي و هجوم آن به كوفه)[12].
4. با زيركي و هوشمندي برخورد نمودن (در حكمت شماره 1).
در حكمت شماره 1 نهج البلاغه مي‌خوانيم:
«كُنْ في ‌الفِتْنَة كابْنِ اللَّبُونِ، لا ظَهْرٌ فيُرْكَبُ، وَ لا ضَرْعٌ فيُحْلَبْ؛[13] در فتنه‌ها، چونان شتر دوساله باش، نه پشتي دارد كه سواري دهد، و نه پستاني تا او را بدوشند.»
اين تشبيه در واقع به اين معني است كه انسان در فتنه‌ها به گونه اي زيركانه برخورد كند كه هيچ يک از دو طرف نتواند از او بهره برداري كند، نه وسيله‌اي براي تاخت و تاز فتنه‌انگيزان باشد و نه چون شتر شيرده باعث تقويت مالي و روحي آن‌ها گردد.
ابن ابي‌الحديد در توضيح اين بخش مي‌گويد: «ايّام فتنه كه همان ايام خصومت و جنگ و درگيري است، بين دو رهبر گمراه كه هردو مردم را به گمراهي دعوت مي‌كنند، مانند فتنه عبدالملك و ابن زبير و فتنه مروان و ضحاك و فتنه حجاج و ابن اشعث»؛[14] در اين موارد بايد به گونه‌اي حركت كرد كه هيچ يک از دو طرف را تقويت نكند، نه به صورت مستقيم در منازعه و درگيري آن ها شركت داشته باشد و نه به صورت تداركاتي و غيرمستقيم. «وگاه يكي از دو طرف برحق است. اين را نمي‌شود گفت ايام فتنه است مانند جنگ جمل و صفين (كه علي ـ عليه السلام ـ طرف حق بود) و مانند آن كه در اين صورت جهاد همراه طرفداران حق (و عليه رهبران گمراه و فتنه‌انگيز) واجب است و كشيدن شمشير و نهي از منكر و بذل جان در اثبات و عزت بخشيدن دين و اظهار حق لازم و ضروري است.»[15]
منبع :http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=9892&t=qa

ممنون اجرتون با خدا
مولا امیر المومنین علیه السلام در زمان خودشون مظلوم بودن
حیفه که فرمایشاتشون هم مثل خودشون بین شیعیان و دوستدارانش
مظلوم واقع بشن
 موفق و موید باشید / اجرتون با  مولا امیر المومنین علی علیه السلام

معنای فتنه : در لغت : به معنای کفر، گمراهی و آشوب و امتحان و آزمایش کردن  است .
در اصطلاح : به معنای اختلاف مردم در عقائد و آرائشان است به طوری که به ایجاد نا آرامی و تشویش بین آنها برای رسیدن به هدفی خاص منجر گردد.
انگیزه فتنه انگیزی :
غرض اصلی غالبا رسیدن به مقاصد سیاسی و به دست آوردن مناصب اجتماعی است اما گاهی فتنه  با اغراض فرهنگی و دینی هم همراه است .
علت تشبیه به بچه شتر نر :
بچه شتر در بین شتران زندگی میکند ولی نه به کسی سواری میدهد ( چون قدرت آن را ندارد) و نه شیر میدهد ( چون پستانی ندارد) . امام علی (ع) با تشبیه انسان مومن به بچه شتر نر در هنگام فتنه ها درصدد بیان این نکته است که هر مومن هوشیار نیز باید در هنگام فتنه در میان مردم باشد و زندگی عادی خود را بگذراند ولی نباید خود را ابزار وسیله فتنه گران قرار دهد و در جهت منافع آنان گام بردارد.
وجود فتنه در همه زمانها:
اصولا اسباب فتنه غالبا مادی است پس در هر زمانی وجود دارد
در قرن اخیر نیز فتنه های گوناگونی انسانیت را تهدید میکند..مانند گسترش شهوترانی، ترویج مادیگری، انکار دیانت و غیره
هدف این فتنه ها ایجاد تزلزل و سستی در عقاید دینی مردم و تضعیف معنویت و رواج دنیا طلبی است .
فتنه گری بدتر از قتل :
به تصریح قر آن گناه فتنه گری از قتل بزرگ تر است ( با توجه به آیه 191 سوره بقره ) فتنه بدتر از کشتن است .
علت آن شاید این باشد که در قتل جان انسانها گرفته میشود ولی در فتنه یا ایمان مردم تباه میشود و یا امنیت جامعه از بین میرود  و این دو مهم تر از حیات آدمی است ..چرا که زندگی بدون ایمان نزد خداوند ارزشی ندارد (سوره اعراف آیه 179)
و از سوی دیگر جامعه انسانی بدون امنیت روانی و آسایش ، هر لحظه اش با آرزوی مرگ همراه است.

آشکار کننده صفت طمع ، هم در نظر دیگران و هم در نزد خود حقیر است زیرا کسی که به داشته های خود قناعت نمیورزد احساس نیازش بیشتر میشود . از طرفی دیگر چون خود را در برار خواسته های بزرگ ناتوان میبیند و نمی تواند زیاده طلبیهای خود را آنگونه که هوای نفس می  خواهد به تنهایی برآورده سازد پس به آنچه در دست دیگران است طمع می ورزد و آرزوی داشتن آنها را در دل می پروراند . این باعث می شود که او در برابر مردم کرنش و ابراز نیاز کند و از کرامت نفس و عزتس کاسته شود و در انظار مردم خوار و سبک گردد.
امام می فرمایند :یکی از بزرگترین دلایل شکستهای عاقلان ، زیر سایه طمع خودنمایی میکند.
مرد طامع دارد اندر خانه خواری مقام/ از طمع خیزد رذالت وز قناعت احترام
 
چرا اظهار گرفتاری موجب خواری آدمی است؟
اساسا ابراز گرفتاری کاری مذموم است زیرا این به معنای شکایت بردن از خداوند نزد بندگان اوست و این کار با مرام بندگی سازگاری ندارد و بسیار ناپسند شمرده شده است.
معنای امیر قرار دادن زبان :
از زبان هفتاد گناه صادر میشود . در حدیث آمده : زبان هر روز به اعضای دیگر بدن میگوید: چگونه اید؟ میگویند : اگر تو ما را به حال خود واگذاری ، خوبیم!   فردی از فقر و تنگدستی نزد امام صادق شکایت میکرد و مو به مو گرفتاری هایش را شرح داد ....در آخر از امام تقاضای دعا کرد ...امام دستور داد کیسه ای اشرفی به او بدهند ...او گفت مقصودم این نبود بلکه فقط دعا خواستم ...امام فرمود: برایت دعا هم میکنم اما هرگز مشکلات و بیچارگیهای خود را برای مردم نگو چون اولین اثرش این است که گمان میکنند تو در میدان زندگی به زمین خورده ای . پس در نظرها کوچک می شوی و شخصیت و احترامت از میان می رود.

بخل : یعنی دوست نداشتن بذل و انفاق از چیزهایی که انسان آنها را دارد و میتواند به دیگران ببخشد
در مقابل اسراف در انفاق و افراط در بخشیدن است یعنی جو و سخاوت بیشتر از حد داشتن که آن هم مذموم است.
اما بهترین حالت میانه روی است ...سوره اسراء آیه 29 : هرگز دستت را بر گردنت زنجیر نکن و بیش از حد دست خود را مگشای که مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرو مانی.
دلیل بخل حب نفس و مال است.
عاقبت بخیل :
سوره آل عمران آیه 180: کسانی که بخل می ورزند و آنچه را خدا از فضل خویش به آنان داده انفاق نمیکنند گمان نکنند این کار به سود آنهاست بلکه برای آنها شر است . به زودی در قیامت آنچه را که بخل ورزیدند همانند طوقی بر گردنشان می افکنند و میراث آسمانها و زمین از آن خداست و خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است.
فرق مقل با فقیر:
فقیر نیاز خود را نزد مردم آشکار میکند و اظهار ناداری مینمایدولی مقل چه بسا با وجود شدت نیازش اظهار توانگری و غنی میکند.
زهد: بین دو کلمه قرآن است: به آنچه از دست رفته ناراحت نشدن و از آنچه بدست آورده خوشحال نشدن.در حقیقت زهد دل نبستن است. ورع: دوری جستن از چیزی که ضرر و خسارت است ..به افرادی که این صفت را داند محتاط میگویند چرا که در همه کارها دقت و احتیاط میکنند و در صورت وجود کوچکترین احتمال ضرر از آن احراز میجویند.
ورع به انسان امنیت میدهد و از بلا دور نگه میدارد زیرا آن کس که  دائم مراقب و مواظب گفتار و کردار خود است و در معاشرت با دیگران احتیاط را ترک نمیکند ، چنان گویی با پای برهنه در صحرای پر از خار راه میرود...چنین کسی به گرفتاریهای دنیا مبتلا نمیشود و دینش سالم و دنیایش آباد خواهد بود ....این رفتار در اصطلاح مراقبه نامیده میشود.
حضرت امیر مومنان علیه السلام در ابتدا از صفاتی نا مطلوب مثل ترس، فقر، و ناتوانی سخن میگوید و سپس درصدد بیان معالجه و یا ذکر ارزشهای مقابل آنها بر میآید . گویی آن حضرت میفرماید: آنچه که شجاعت و ضد ترس است ، صفت صبر است. اگر از فقر و نداری رنج میبری ، ثروت حقیقی همانا زهد است که با آن میتوانی از آثار سوء فقر ، دور شوی ، و اگر نا توانی آفت است ، اما عاجز واقعی کسی است که ورع ندارد.

معنای رضا :
یعنی استقبال کردن با روی باز از امور و رویداد هایی که در هر حالی متوجه انسان می شوند و به گونه ای هستند که حتی انسان با تدبیر نمیتواند آنها را تغییر دهد
شادمانی از تقدیر الهی:
آنکه راضی به قضا و قدر الهی است همیشه حالش نیکوست. گویی کسی را برای خویشتن قرار داده تا چون دوستی مهربان و همراهی دلسوز همیشه در حوادث و احوال مختلف به او آرا مش میبخشد و قلبش را شاد و مسرور میکند.