آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
اطلاعات نویسنده |
یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۴ ۰۷:۳۴ بعد از ظهر
|
|||||||
عضو
شماره عضویت :
2179
حالت :
ارسال ها :
1483
محل سکونت : :
هر جا خدا بگه اونجام....بچشم
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
378
اعتبار کاربر :
14272
پسند ها :
1053
تشکر شده : 1280
|
با عرض سلام معنا و مفهوم حسنات الابرار سیئات المقربین : مثالی که خودم احساس کردم شبیه به این مفهوم میتونه باشه: وقتی که یک کودک براتون یک سیب میاره و اون سیب ممکنه نشسته باشه و به احتمال زیاد در ظرفی نیست و بدون کارد و چنگال هست ...اما ما انتظارمون از کودک به اندازه همینه و تشویق هم میشه به خاطر این عملش... اما اگه یک فرد بالغ این کار رو انجام بده ناراحت میشیم و میگیم کارش اشتباهه و حتی بی احترامی محسوب میشه ... بنابراین کارهاییی که ما انجام میدیم ممکنه حسنه باشه اما برای نزدیکان خداوند و امامان این طور نیست... سخنانی از امام خمینی (ره): در معرفت بعض مراتب و درجات توکل است ... و چون مرتبه ایمان به حد طمانینه و اطمینان رسید تزلزل و اضطراب به کلی ساقط شود و دل سکونت به حق و تصرف حق پیدا کند و تا انسان در این حدود است در مقام کثرت واقع است و از برای غیر حق تصرفی قائل است. پس چون از این مقام گذشت ، به نور معرفت جلوه ای از جلوات توحید فعلی را دریابد و تصرف دیگر موجودات را ساقط کند و چشم دلش از دیگر موجودات به کلی کور شود و به کلی حق جل و علا روشن شود. و چون از این مقام گذشت به مشاهده حضوریه جلوه توحید را شهود کند و علل توکل را دریابد زیرا که توکل اثبات امور است برای خود ، و وکیل خواستن حق است در اموری که راجع به خود است . پس در این مقام ترک توکل گوید و امور را به حق راجع کند و توکیل و توکل و وکالت را نقص و شرک انگارد که ( حسنات الابرار سیئات المقربین). در جاییی دیگر فرموده اند: برای هر یک از صفات نفسانیه چه ملکات حسنه و چه ملکات سیئه ، مراتبی است بسیار کثیر . بسا باشد که یک مرتبه از اتصاف به آن در حسنات و تنزیه آن در سیئات از مختصات عرفا بالله یا اولیا خدا باشد و سایر مردم بر حسب مقامی که دارند آن صفت برای دسته اول نقص است و برای آنها نقص نباشد بلکه به یک معنی کمال هم باشد
تا این جا تونستم تحقیق کنم بی زحمت شما معنا ومفهوم رو کامل کنید و اگه اشتباهه بفرمایید ....ممنون
منابع : کتاب چهل حدیث و جنود عقل و جهل
می پسندم 5 1 4 تعداد آنلایک ها ( 1 ) از این کاربر
|
|||||||
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
یکشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۴ ۱۱:۱۴ بعد از ظهر
[1]
|
|||
عضو
شماره عضویت :
1245
حالت :
ارسال ها :
864
محل سکونت : :
(: زیر پرو بال خدای مهربونم :)
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
184
دعوت شدگان :
3
اعتبار کاربر :
7995
پسند ها :
696
تشکر شده : 337
|
ممنون میشه یکم ساده تر بیان کنین؟؟
مثال سیبو و بچه رو فهمیدیما می پسندم 0
|
|||
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
دوشنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۱:۱۴ قبل از ظهر
[2]
|
|||
عضو
شماره عضویت :
2275
حالت :
ارسال ها :
658
محل سکونت : :
shomal
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
71
اعتبار کاربر :
16029
پسند ها :
357
تشکر شده : 192
|
گفته شد که در آیات قرآن، مثل آیه 193 سوره آل عمران و آیات 5 تا 22 سوره دهر و آیه 13 سوره انفطار و آیات 19 به بعد سوره مطففین سخن از ابرار و مقامات والاى آنها است.
1 . «نور الثقلین»، جلد 5، صفحه 533 (حدیث 33) به نقل از تفسیر نمونه، جلد 26، صفحه 1 ـ 280.
|
امضای کاربر : جوادالائمه69 |
دوریه تو مرا سخت است هی هی ...... سلام مارا به مهدی برسان |
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
چهارشنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۴ ۰۸:۵۹ بعد از ظهر
[3]
|
|||
بانو
شماره عضویت :
1992
حالت :
ارسال ها :
571
محل سکونت : :
خلیج همیشه فارس
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
145
اعتبار کاربر :
8737
پسند ها :
570
تشکر شده : 342
|
فرض کنید یه نظامی سردوشی گرفته...درجات متفاوت نظامیها میتواند مثالی برای این موضوع باشد.
اكنون بايد ببينيم مصداق واژة ابرار و مقرّبين چه كساني هستند. با تعيين اين مصداق، شايد بتوان به نتيجة بهتري رسيد.مصداق واژه ابرار و مقرّبين: همانگونه كه گذشت، صوفيّه براي سلوك، مراحلي قائلند از جمله مرحلة ابرار و مقرّبين. اين ديدگاه، كه گوياي تعميم اين دو واژه است، بيانگر اين است كه دو مقام مذكور پس از طيّ مراحلي، توسّط مقام بالاتر، به سالك طريق اليالله، اعطا ميشود. درست مانند سردوشي كه از سوي مقامي بالاتر، به يك نظامي اعطا ميگردد. و اين مقامات، گرچه در اعتقادات مذهبي اين فرقه آميخته شده، ولي ظاهراً جزء مقرّرات بشري آنان است و شايد در مسلك آنان نيز هيچ منشأ الهي نداشته باشد. در صورتي كه چنين مقاماتي، نيازمند وجود منشأ و مجوّزي الهي است، نه برداشت و تصميمي بشري. زيرا مقامات الهي، را بايد خدا اعطا كند. همانگونه كه مقامات نظامي را يك نظامي اعطا ميكند. مقاماتي مانند: پيامبر، امام، متّقين، ابرار، مقرّبين، حجّت خدا، حجّةالاسلام، آيةالله و امثال اينها، مقاماتي الهي هستند كه نيازمند و وابسته به اعطاي الهي ميباشند. بشر نميتواند به كسي همچون خود در مقام اعطاي درجه بگويد: تو پيامبر خدايي، و تو هم امامي، و تو هم نمايندة خدايي، و تو هم حجّت خدايي، و شما هم آيت خدايي، و... . زيرا اين مناصب، در اختيار بشر نبوده بلكه در اختيار خداست. او خودش بايد نماينده و حجّت و آيتش را معرّفي كند. بنا بر اين، همانگونه كه بايد براي يافتن مصاديق و صاحبان منصب پيامبري و امامت و حجةاللّهي و آيةاللّهي، و حجّةالاسلامي و... دليلي الهي داشته باشيم، براي يافتن مصاديق مقاماتي چون ابرار و مقرّبين نيز نيازمند دليلي الهي هستيم، تا بيابيم كه چه كسي از ديد خداوند، جزء ابرار است و چه كسي جزء مقرّبين است. در رواياتي كه به دست ما رسيده، نه تنها تعميمي نسبت به اين دو واژه به چشم نميخورد، بلكه اين واژهها را از اختصاصات پيشوايان معصوم عليهم السّلام دانسته، و در تعيين مصاديق اين مقامات، تنها معصومان را معرّفي ميكنند. گذري در روايات: ثوير ميگويد: امام عليّبن الحسين عليه السّلام به من فرمود: «قرآن ميخواني؟ گفتم: آري. فرمود: بخوان "طسم" سورة موسي و فرعون را. ثوير ميگويد: من هم چنين خواندم: "بسمالله الرّحمن الرّحيم. طسم. تلك آيات الكتاب المبين. نتلو عليك من نبأ موسي و فرعون."تا اينكه رسيدم به آية: " و نريد ان نمنّ عليالّذين استضعفوا في الأرض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين." آن حضرت فرمود: همينجا توقف كن. تو را بس است. قسم به آن كسي كه محمّد را به حق، بشارت دهنده و ترساننده مبعوث فرمود، همانا "ابرار"، از ما اهل بيت هستند. و شيعيان آنان به منزلة موسي و پيروان او هستند. و دشمنان ما و پيروانشان به منزلة فرعون و پيروان اويند[1]». و امام محمّد باقر عليه السّلام در بارة اين فرمايش خداي تعالي "انّ الأبرار لفي نعيم. و انّ الفجّار لفي جحيم" فرمود: «"ابرار" ما هستيم، و فجار، دشمنان ما هستند[2]». محمّدبن زيد از پدرش زيد نقل ميكند كه گفت: «از امام محمّد باقر عليه السّلام در بارة اين فرمايش خداي عزّ و جلّ پرسيدم : "فأمّا ان كان من المقرّبين، فروح و ريحان و جنّة نعيم." آن حضرت فرمود: اين در شأن امير المؤمنين و ائمّة پس از او صلوات الله عليهم اجمعين است[3]». در اين روايات، و روايات فراوني به اين مضامين، مقام ابرار مقامي است كه در انحصار پيشوايان معصوم عليهم السّلام است. و مقام مقربين، نيز در برخي روايات منحصراً به آن حضرات اطلاق شده و در برخي ديگر، به آنان و شيعيانشان، كه البتّه طبق روايات ديگر، آن حضرات سابقينند. در هر صورت، هر دو مقام، اعطاي الهياند و نه بشري. [1] - مشكاة الأنوار، ص173. می پسندم 2 0 2 تعداد آنلایک ها ( 0 ) از این کاربر
|
|||
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
شنبه ۱۰ امرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۵۶ بعد از ظهر
[4]
|
|||
عضو
شماره عضویت :
630
حالت :
ارسال ها :
10
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
10
اعتبار کاربر :
42
پسند ها :
0
تشکر شده : 21
|
اصلا سند این حدیثو برسی کردین؟؟؟؟؟!انقد دلیل تراشی میکنین حسنات الابرار..........
می پسندم 0
|
|||
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
شنبه ۱۰ امرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۱۴ بعد از ظهر
[5]
|
|||
عضو
شماره عضویت :
2179
حالت :
ارسال ها :
1483
محل سکونت : :
هر جا خدا بگه اونجام....بچشم
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
378
اعتبار کاربر :
14272
پسند ها :
1053
تشکر شده : 1280
|
نوشته شده توسط : 11:11 » اصلا سند این حدیثو برسی کردین؟؟؟؟؟!انقد دلیل تراشی میکنین حسنات الابرار.......... بله جناب سندیت داره کتاب بهارالانوار رو بخونید در ضمن کتابهای مختلف دیگه هم هستن که درباره این حدیث سخن گفتن البته در مسابقه هم هست اونجا میتونین دلیل رد این حدیث رو بفرمایین کارشناس هم وجود داره با دلیل براتون میگه ... با تشکر می پسندم 0
|
|||
|
اطلاعات نویسنده |
؟؟؟؟؟حسنات الابرار سیئات المقربین .....؟؟؟؟؟؟؟؟
چهارشنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۴ ۰۲:۴۵ بعد از ظهر
[6]
|
||
نویسنده :..... نوشته شده توسط : 11:11 » اصلا سند این حدیثو برسی کردین؟؟؟؟؟!انقد دلیل تراشی میکنین حسنات الابرار..........
سلام
در جواب شما دوست گرامی در مورد حدیث «حسنات الابرار سیّئات المقرّبین» باید عرض کنم که: در کتاب «سیره ی حلبیه »جلد 1 صفحه ی 298 این حدیث این چنین توضیح داده شده است: «ای ما یُعَدُّ حَسَنَةً بِالنِّسبَةِ لِمَقَامِ الاَبرَارِ قَدَ یُعَدُّ سَیِّئَةً بِالنِّسبَةِ لِمَقَامِ المُقَرَّبِین لِعُلُوِّ مَقَامِهِم وَ ارتِفَاع شَأنِهِم؛یعنی چیزیکه نسبت به مقام نیکان حسنه و نیکی محسوب میشود، نسبت به مقام مقربین، سیئه و گناه شمرده میشود بخاطر علو مقام و برتری شأن آنان.» همچنین در کتاب «الفقه علی المذاهب الاربعة» جلد 5 صفحه ی 130 در توضیح این حدیث این چنین آورده است: «کُلُّ مَن عَظُمَت مَرتَبَتُهُ عَظُمَت صَغیرَتُهُ وَ زَادَ عِقَابُهُ جَزَاءَ فِعلِهِ؛ یعنی هر کس که در رتبه و جایگاه بالایی قرار داشته باشد، گناه کوچک و صغیره ی وی نیز بزرگ بوده و عقاب و جزاء فعل ایشان زیاد خواهد بود. هم چنین در کتاب «مرقات المفاتیح شرح مشکاة المصابیح» جلد 9 صفحه ی 509 این چنین آمده است: «الکَامِلُ قَد یُؤاخَذُ بِمَا هُوَ عِبَادَةٌ فِی حَقِّ غَیرِهِ.؛یعنی شخص کامل، کسیکه در جایگاه بالایی از مقام و رتبه قرار دارد، با آن چیزی که نسبت به سایرین عبادت محسوب می شود، مورد مؤاخذه قرار گرفته و تنبیه می گردد. » التماس دعا منبع:گفتگوی قرانی می پسندم 1 0 1 تعداد آنلایک ها ( 0 ) از این کاربر |
|||
|
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
برچسب ها
|
؟؟؟؟؟حسنات ، الابرار ، سیئات ، المقربین ، .....؟؟؟؟؟؟؟؟ ، |
|