با سلام...
به فربه شدن ذهن و آثار مخربش تا حالا فکر کرده بودید؟
نظر شما چیه؟

ذهن ما حالا حالاها فربه نمیشه...هر چقدر بدونیم بازم کمه....
اما یادمه یکی از استادام میگفت آدم نباید هر اطلاعاتی رو بدونه ...مثلا به چه دردت میخوره چگونگی جراحی چشم رو بدونی... و میگفت کسی که میخواد همه چی رو بدونه از هر علمی اطلاعات ناقصی بدست میاره ...بهتره ادم یکی دو تا علم به صورت عمقی بدونه...
اما بازم به نظر خودم آدم باید ازهمه چی شده کم ، شناخت پیدا کنه حداقل میری دکتر میفهمی کدومشون نسخه درست تری رو تجویز کردن...بعضی دکترهااا اصلا انصاف ندارن با جون مردم بازی میکنن و کسی که علمی درباره مشکلش نداشته باشه خیلی راحت حرف هر پزشکی رو گوش میکنه....حتی  مذهب و دین رو هم باید بیشتر بدونیم چون در جامعه هر کس حرف مختلفی میزنه اگه خودت اطلاعات کافی نداشته باشی نمیتونی راه درست رو تشخیص بدی....

خیلی جالب بود ممنون

بله متاسفانه یکی از مشکلات عصر جدید وجود ولع اطلاعات هست که باعث میشه افراد بیش از این که به فکر عمل کردن به دانسته ها باشن به فکر جمع آوری مطالب جدید میگردن و اشباع هم نمیشن...یه سری اطلاعات پخش و پراکنده که تا میای تو زندگی اجراش کنی یه چیز جدید در میاد...مراقب حجم زیاد مطالب که قدرت تجزیه و تحلیل و عمل کردن رو از آدم میگیره و اجازه نمیده مطلب یاد گرفته شده هضم و جذب بشه باشید...

ذهن  ما باید فیلتر داشته باشد هر چه اموزه های دینی ما زیادتر و درک ان عمیقتر و بهتر باشه این فیلتر خود به خود ایجاد میشود .
مطلب شما تفسیر زیادی می طلبه اگربخواهیم ظاهر ان را ببینیم باید بگوییم که زیاد اموختن خوب نیست و این جای اشکال داره .
اموختن خوبه به شرطی که اموختن ان مساله باعث گمراهی فکر نشود البته توصیه این مطلب به عمل به اموخته ها توصیه دینی و خوبی است
علم بدون عمل بی فایده است .

با سلام و تشکر از شما...
آنچه از پیام مطرح شده بنده مد نظرهست اینه که ذهن به دو دلیل فربه میشه.
1-یاد گیری موضوعاتی که کاربرد چندانی رو زندگی نداشته و عمل رو بر نمیتابه...مثل حفظ کردن بیش از حد شماره تلفن و دانستن اطلاعات عمومی و ...چرا که باعث اشغال و فربه شدن ذهن میشه و منجر به خستگی ذهن میشه.
2-دانستن مطالبی که به عمل منجر نمیشه...حال این عمل نشدن ممکنه به دلیل حجم بالای اطلاعات ارائه شده و تضعیف شدن قوه ی ادراک باشه که این امر نیز خود از مهم بودن دانستن نسبت به عمل کردن نشات میگیره...به تعبیر حضرت امام علم حجب نور است در واقع علومی که در نگاه اول خوب به نظر میرسه میبینیم که میتونه منجر به حجاب بشه برای افراد ،چرا که دانستن بیش از حد علوم از این جهت که صرفا روی سر بمونه و هضم تمام بدن انسان نشه مطلوب نیست و برای روشن تر شدن این مطلب حکایتی رو از مرحوم آیت الله قاضی عرض میکنم.
نقل به مضمون
لحظات آخر زندگی این بزرگوار یکی از شاگرانش خدمتشون میرسه و عرض میکنه آقا اگه ممکنه تو این لحظات آخر یه چیزی به ما یاد بدید...
آیت الله قاضی فرمودند برید و مانند گاو علم بیاموزید...
چطور؟
همانطور که گاو دوتا معده داره، یک بار غذا خورد میره یه گوشه میشینه و غذا رو از معده ی اول بیرون میاره و دوباره میجوه و ایندفعه وارد معده ی دومش میشه و در واقع هضم و جذب تمام بدنش میشه...
فرمودن شما هم وقتی علمی رو یاد گرفتید برید یه گوشه بشینید و اونو بالا بیارید و روش فکر کنید و هضمش کنید تا جذب بدن بشه و منجر به عمل بشه...
در واقع منظور طی کردن فرایندی هست که باعث میشه علم توی سر نمونه و جذب تمام بدن میشه که در غیر این صورت علم به توحید هم بدرد نمیخوره...

مراقب فربه شدن ذهن باشید...

ببخشید با این که بخش رو پایان دادید اما میخوام سوال کنم آیا حفط قران با توجه به اینکه فقط حفظ فقط مد نظر باشه بدون درک وتفسیر ایات به خودی خودش فربه شدن ذهن محسوب میشه؟؟؟وچرا این مقوله(حفظ قران) اینهمه تشویق میشه وارزشمند تلقی میشه ؟
با توجه به اینکه کلام وحی هست وبه خودی خودش ناخوداگاه تاثیر مثبت بر روح وروان فرد میزاره ایا درسته صرف این بهانه که عمل به قران مهم تر هست از حفظ ایات سرباز بزنیم؟؟