در وجود هرانسانی یک منبع سرشار از نور ،علم ومعرفت نهفته که دسترسی به ان ممکن نیست مگربا ریاضتی مشروع که مهم ترین ان پرهیز ازگناه ولقمه حرامه(ریاضت غیرمشروع دراسلام وجودنداره مثل سخت گرفتن برجسم وروح).این صفت نیکو درصورتی برای انسان پدیدار میشه که دوره ای متوالی وپی درپی ازتفکر درزمینه های مختلف را بگذرونه ،بعدازگذروندن این دوره چشم انسان به ان سرچشمه نوربازمیشه وقلب انسان نورانی میشه.پس ازرسیدن به مرتبه تفکر،عالم هستی کتاب درسی انسان میشه وبا مطالعه ودقت وتفکربیشتراین نورافشانی زیادترمیشه تا اینکه پس ازچندین سال، روشنایی دل و نورانیت درونی نصیب انسان میشه ودرپی ان است که همه معارف اسلام را اونطوری که هست باوجدان درمیابد وانچه حق است میابد وطهارت درون وباطن همراه او میشه .فکرجریان یافته محصولات ارزنده ای به عالم وجود تقدیم میکنه .بسیاری از ابتکارات خلاقیت هاونواوری ها درپی این حالت نصیب انسان میشه.
اگرتفکردرزندگی انسان وجود داشته باشه عبادات او عمق بیشتری داره وحال معنوی بهتری هم خواهدداشت.
تفکراست که بیداری صبحگاهی راعظمت میبخشه وبه عبادت اوبهامیده.
انسان بایدچنددقیقه قبل اذان صبح یا بعداذان تفکرکنه تااثارمعجزه اسای ان را دریابدواگه جای خلوت ومکان مقدسی راانتخاب بکنه برکات بیشتری داره.
بایدبدونیم فکوربودن نقش ارزشمندی دررسیدن انسان به تزکیه نفس داره وبسیاری ازمعضلات فکری ومعضلات را همین تفکرحل میکنه.
اما نکته مهم اینه که این تفکرنباید جوری باشه که درروندزندگیش اثربذاره و او را ازکاروتلاش باز بداره بلکه دقایقی را درطول روزبه این کاراختصاص بده که بهترین زمانش هم قبل وبعداذان صبحه وشب موقع خواب .
مسایلی که انسان میتونه بهش فکرکنه بایدمفیدباشه مثل حاکمیت خدامتعال برهستی،مقام وارزش معصومین (علیهم السلام)ونقش انهادرجهان وعالم تکوین،عظمت قدرت الهی وضعف عقول بشروقدرتهای ظاهری درمقابل خدامتعال و...