فرقی ندارد كه جهنم یا بهشت است

هرجا كه میگویم حسین آنجا بهشت است

هر روز از این روضه به آن روضه دویده

حق دارد آنكه گفته این دنیا بهشت است

چشمی كه از داغت نمی بارد جهنم

چشمی كه از داغت شود دریا بهشت است

شش گوشه را از شش جهت دیدیم و گفتیم

از هر جهت این كعبۀ زیبا بهشت است

بالا و پایینی ندارد خانۀ تو

بالای سر فردوس و پایین پا بهشت است

با جبر ما را عاشق خود كن كه فردا

در اختیار حضرت زهرا بهشت است

گفتند زهرا زائر شب های جمعه است

گفتیم زیر پای مادرها بهشت است

خیمه به خیمه سوخت دست و پای طفلان

در آتشی كه شعله هایش تا بهشت است
سعید پاشا زاده

عشق است مرا که در عزایت رنگ بدنم سیاه باشد

از لطمه ی روضه ی غم تو عشق است تنم سیاه باشد

از بس که مرا همیشه مادر از کودکیم سیاه پوشاند

پایان وصیتم نوشتم حتی کفنم سیاه باشد

من کیسه ای از گناه دارم در سینه دلی سیاه دارم

گفتی که بیا چه عیب دارد گر سینه زنم سیاه باشد

انگشتر تو بلای جان شد انگشت تو سهم ساربان شد

پس حق بده روی دست از این پس سنگ یمنم سیاه باشد

در روضه ی چوب خیزرانت از بسکه گزیده ام لب از غم

دیگر چه تعجب است اگر من دور دهنم سیاه باشد…
محسن ناصحی

آنقدر ناله زدم تا که پناهم دادی

بی رمق بودم و تو قدرت آهم دادی

کور بودم که مرا روضه تان داد شفا

با همین اشک چه نوری به نگاهم دادی

همه جا رفتم و خوردم به در بسته حسین

فقط آخر که رسیدم به تو راهم دادی

خیر دنیای منی آخرتم هم با توست

به همه خیر رساندی و به ما هم دادی

من زمین خورده ام اما تو بلندم کردی

روی خوش باز به این روی سیاهم دادی

آنقدر پیش خدا دست تو باز است حسین

لب اگر باز کنم هر چه بخواهم دادی
مجتبی شکریان

هر آینه دلى ست که حیران کربلاست
در هر کجا سرى ست، پریشان کربلاست

داغى اگر که هست به این سینه داغ توست
ماتم اگر که هست ز هجران کربلاست

اشک است این که دور حرم را گرفته است
آرى فرات دیده ى گریان کربلاست

چشمى که روشن است به اشک غم حسین
شمعى به بزم شام غریبان کربلاست

نوح ائمه گفت که نوحو على الحسین
کشتى شکست خورده ى طوفان کربلاست

جا دارد از کفن بگریزیم روز مرگ
از غربتى که در تن عریان کربلاست

افتاده صد ترک به بلور دل رسول
از هر ترک که بر لب عطشان کربلاست

روزِ حسین خون دل از دیده می رود
این گریه ى امامِ خراسان کربلاست
سید علی رکن الدین

دل از جهان بریدم و گفتم حسین حسین
عشقش به جان خریدم و گفتم حسین حسین

دادند چونكه باده ی قالوا بلی مرا
ز آن جرعه ای چشیدم و گفتم حسین حسین

عكس جمال دوست در آیینه ی ضمیر
در یك نگاه دیدم و گفتم حسین حسین

چون مرغ پر شكسته ی از آشیان جدا
تا كوی او پریدم و گفتم حسین حسین

می گفت یا حسین، شب و روز مادرم
من هم از او شنیدم و گفتم حسین حسین

هر جا مجال یافتمی بزم ماتمش
با اشك و آه چیدم و گفتم حسین حسین

برگرد شمع روشن بزم عزای او
پروانه سان پریدم و گفتم حسین حسین

در نیمه های شب به امید حریم او
آه از جگر كشیدم و گفتم حسین حسین

گاهی زدم به سینه و گاهی به سر زدم
گه پیرهن دریدم و گفتم حسین حسین

دنبال دسته های حسینی برهنه پا
در كوچه ها دویدم و گفتم حسین حسین

مهر حسین دار و ندار «موید» است
دل از جهان بریدم و گفتم حسین حسین
سید رضا موید

غير از غم معشوق در عالم خبرى نيست

جايي خبرى نيست که از غم خبرى نيست

پروانه پرش سوخت ولى آبرويش شد

ما هم دلمان سوخته، اين کم خبرى نيست

 

دنيا نتوانست ز ما گريه بگيرد

بين غم تو از غم عالم خبرى نيست

 

من توبه نکردم مگر از راه توسل

بي نام تو از توبه آدم خبرى نيست

 

گفتند درِ خانه غير تو شلوغ است

گفتند ولى رفتم و ديدم خبرى نيست

 

رزقِ همه اينجاست و رزّاق هم اينجاست

والله در خانه حاتم خبرى نيست

 

"گرماى گنه سوز حرم"خورد به ما، پس...

از سوختنِ بين جهنم خبرى نيست

 

از ناحيه توست عنايات خداوند

بى تو به خدا پيش خدا هم خبرى نيست

 

ده ماه همه منتظر ماه تو هستند
در سال به جز ماه محرم خبرى نيست

عمامه ندارى و عبا نيز ندارى
اى واى که از پيرهنت هم خبرى نيست

علي اكبر لطيفيان

آن باده ای خوش است که نذرِ سبو شود

آن غصه ای خوش است که آهِ گلو شود

 

 اصلاً به یک دو قطره نباید بسنده کرد

آن چشمه، چشمه است، که یک روز "جو" شود

 

وقتی دلم شکست، گرو می گزارمش

خوب است، آبروی جگر، "آب رو" شود

 

عشاق راه در به در ناله ی هم اند

مستانه ناله کن که دلی زیر و رو شود

 

ما در حسینیه به خداوند می رسیم

ذکر "حسین" جلوه کند ذکر "هو" شود

 

روزی اگر بناست که قربانی ام کنند

این کار بهتر است به ابروی او شود

 

باید که سجده کرد خدا، یا حسین را

فردا که با خدای خودش رو به رو شود

 

آقایی کریم اجازه نمی دهد

تا این که دست ما به صف حشر رو شود

 ***

این گریه ی برای تو عین طهارت است

عابد چرا معطل آب وضو شود

 

هر کس که سر به زیر تو شد سربلند شد

بی آبرو کنار تو با آبرو شود

علی اکبر لطیفیان