یک زمانی ..

میدونستم و بهم میگفتن...

بیشتر از سنم میفهمم...

حالا اما ...

نمیدونم اما بهم میگن...

خیلی بچگانه رفتار میکنم...

و من بین دو دنیا..

بین دو رویا..

بین دو ..

و من حس میکنم

این روز ها بیشتر از همیشه نیستم

سکوت کردم

انگار منتظر یه طوفانم....

دلم میخواد صورتم رو با انگشتام بپوشونم..

اما اینکار ایا جهان منو از جهان رو به روم جدا میکنه؟

فکر کنم باید یه اتفاق خاص بیفته

اونقدر که موج ش کوبیده بشه به صورتم

کاش کسی حرفام میفهمید...

کاش میشد با کسی حرف زد...

کسی که به قصد شنیدن گوش بده نه چیز دیگه ای...