فردا روزیست که شاید نیاید هرگز!

 به نام نامی حق فردا روزی است که شاید نیاید! چه کسی می داند؟ نه صدایی...نه امیدی... پشت سر حرف هایی است که به اندیشه ی ویرانه ی فردا می خندد چه کسی می گوید که به فردا بیاندیشید؟هان؟ اگر این فردای توهم ناک غمگین کمی هم دیر کرد و نیامد روزی؟ به چه می اندیشی؟ تو به فردایت؟ یا که یک هفته ی دیگر؟ به تو نزدیک است؟ نه...نه... دور است...آنقدر دور که نمی آید صدایی، هوایی، امیدی... بین ما و فردا، قدر یک قرن راه است. چه کسی می داند؟ که فردا من سر از خواب بر می دارم یا نه؟
tvnh v,cdsj ;i ahdn kdhdn iv'c!