به خالق زیبایی ها
تمام تلاش رسانه‌های استکباری و استعماری این است که به هر قمیتی شده مقوله حجاب را تخریب و تضعیف کنند. چنبره امپراطوری رسانه‌ای غرب بر این قرار گرفته است که خانه و خانواده ایرانی را به اضمحلال بکشانند.
برای این کار برنامه‌های بسیار دقیق، پیچیده و مدونی دارند. ساخت فیلم‌های ماهواره‌ای در مورد تخریب حجاب، استفاده از برنامه‌سازان سکولار و بی‌قید در برنامه‌های خود، بخشی از این نقشه شیطانی دستگاه‌های دروغ‌پراکنی غرب است. با تمام تلاشی که رسانه‌های وابسته به جریان‌های صهیونیستی و انگلیسی برای تخریب حجاب دارند، ولی هستند افرادی که پی به واقعیت این دستور الهی برده و آن را ستوده‌‌اند و یا این‌که به اثرات مخرب بی‌حجابی در جامعه خود اقرار کرده‌اند؛ ما در این نوشتار چند نفر از غربی‌هایی را که در این زمینه اظهار نظر کرده‌اند را نام برده و سخنان آنان را بیان می‌کنیم:

آلفرد هیچ‌کاک:
(هیچ‌کاک) فیلم‌ساز مشهوری است. وی می‌گوید: «من معتقدم که زن هم باید مثل فیلمی پر هیجان باشد. بدین معنی که ماهیت خود را کمتر نشان دهد و برای کشف خود ، مرد را به نیروی تخیل و تصور زیادتری وادارد.
باید زنان پیوسته بر همین شیوه رفتار کنند. یعنی کمتر ماهیت خود را در معرض نمایش قرار دهند و بگذارند مرد برای کشف آن‌ها بیشتر به خود زحمت بدهد. زنان شرقی تا چند سال پیش، به خاطر حجاب و نقاب و روبندی که به کار می‌بردند خود به خود جذاب  بودند و همین مسئله، جاذبه نیرومندی بدان‌ها می‌داد. اما به تدریج با تلاشی که زنان این کشورهای برای برابری با زنان غربی از خود نشان دادند؛ حجاب و پوششی که دیروز بر زن شرقی کشیده شده بود، از میان می‌رود و همراه آن، از جاذبه جنسی او هم کاسته می‌شود».[1] 

برتراند راسل :
از لحاظ هنر، مایه تاسف است که به آسانی به زنان بتوان دست یافت و خیلی بهتر است که وصال زنان دشوار باشد، بدون آن‌که غیر ممکن گردد.[2]

ویل دورانت:
آن‌چه بجوییم و نیابیم عزیز و گران‌بها می‌گردد. زیبایی به قدرت میل بستگی دارد و میل با اقناع و ارضا، ضعیف و با منع و جلوگیری، قوی می‌گردد.خودداری از انبساط و امساک در بذل و بخشش، بهترین سلاح برای شکار مردان است. مرد جوان به دنبال چشمان پر از حیاست و بی‌آن‌که بداند،حس می‌کند که این خودداری ظریفانه از یک لطف و رقت عالی خبر می‌دهند.[3]

نکته‌ای که این غربیان بدان اشاره کرده‌اند در خور تامل است. آن‌ها اشاره کرده‌اند که اگر زنان عفت و حیا و حجاب خود را حفظ کنند، در مقابل دیدگان مردان از احترام ویژه‌ای برخوردار خواهند بود و جذابیت دیگری برای آن‌ها خواهند داشت، برعکس، اگر زنان وجود خود را آسان در اختیار مردان قرار دهند، هیبت و شخصیت آن‌ها از چشم آن‌ها فرو کاسته خواهد شد.

1. ويكتور هوگو می‌گوید:
او می‌گويند: «بردگی در اروپا از بين رفته است، اما بردگی هم‌چنان ادامه دارد و بر زنان تحميل می‌شود و نامش فحشاست. اصولا زن عفيف، زيبا و دل‌پسند است، وجاهت توام با وقار و عفت، به زن قدرتی می‌دهد كه قوی‌ترين مردان را يارای مقاومت در برابر او نيست، بلكه آن‌ها را به خضوع و تعظيم در مقابل خويش وادار می‌سازند.[4]

این نویسنده غربی اذعان دارد که امپریالیسم جهانی با تمام شعارهایی که در مقابل دوربین‌ها در مورد آزادی و دمکراسی سر می‌دهد، بردگی و اسارت هم‌چنان ادمه دارد. ولی روش بردگی آن‌ها تغییر پیدا کرده است، بردگی آن‌ها به اسارت گرفتن تن لخت زنان است، تا از این طریق بتوانند ذهن و روح مردان و جوانان اجتماع را در سیطره خود داشته باشند. اوی اذعان می‌کند زنی که با حجب و حیا در جامعه ظاهر شود و با شخصیت بی‌نظیری که در سایه حجاب و پوشش مناسب به دست آورده است می‌تواند دل و جان  قویترین مردان جامعه را به سیطره خود در آورد. به عبارت دیگر زنی که پاک‌دامن است، ذاتا در چشم مردان، بسیار بزرگ جلوه خواهد کرد. به عبارت دیگر هر مردی در آرزوی به خدمت گرفتن و به همسری گرفتن چنین زن با هیبت و پاک‌دامنی  است.

خانم «هنولا ناکاتا» نویسنده ژاپنی می‌‏گوید:
«با داشتن حجاب بود که من انسانیت و ارزش زنانگی خود را احساس کردم. حجاب به من می‌‏آموزد که از دسترس بیگانگان دور بمانم. امروزه به‌‏ویژه در بین جوانان، گرایش روزافزون به حجاب دیده می‏‌شود که نشانه رشد اسلام نیز می‌‏باشد. تا من زنده هستم، برای اسلام و حجاب تبلیغ خواهم کرد، چون حجاب مایه آرامش و آسایش در جامعه می‏‌باشد».[5]

همان‌طوری که این خانم نویسنده ژاپنی اشاره کرده است، یکی از فلسفه‌های بسیار مهم حجاب، همان آرامش بخشیدن به روان زنان و مردان و اجتماع است. در سایه حجاب است که هم مردم و هم اجتماع در آرامش و آسایش زندگی خواهند کرد. در همین زمینه خانم «ايوان ردلی» نويسنده و خبرنگار معروف انگليسی که اسلام آورده و محجبه شده است، می‌گويد: «حجاب در زندگی و حفظ امنيتم نقش بسيار بزرگی را ايفا کرد و من با پناه‌آوردن به حجاب، خود را در امنيت احساس می‌کنم».[6] 

دکتر «نوابخش» پژوهش‌گر، محقق و استاد دانشگاه می‌گويد:
در ديدگاه غرب، زن تا زمانی مورد احترام است که در چارچوب خواسته‏‌های نظام سرمايه‏ داری نقش‏‌آفرين باشد؛ در غير اين‌صورت، از چرخه تعاملات جامعه بيرون می‌رود و اعتبار خود را در جامعه از دست می‌دهد».[7] 

استعمارگران همواره در تلاش بوده‌اند تا زنان را از حیث وجودی تهی کنند و اولین قدم برای این هدف، این بوده که آن‌ها را از زیر چادرها و مقنعه‌ها بیرون بکشند. برای آن‌ها جذابیت تن لخت و عریان زنان برای انفعال دل جوانان با ایمان سلاحی بسیار قوی بوده است. آن‌ها همیشه از این حربه برای سست کردن اراده‌های ملت‌ها و جوانان غیور و مبارز در مقابل استعمار، استفاده‌های فراوان کرده‌اند.

فرانس فانون نویسنده فرانسوی می‌گوید:
«نیروهای اشغال‌گر، در کشور مسلمان الجزایر مأموریت داشتند تا هویت و اصالت فرهنگی ملت الجزایر را نابود کنند و در این راه حداکثر کوشش خود را بر تخریب مسئله حجاب و چادر زنان متمرکز کرده بودند؛ زیرا آن را نشانه‌ی مهم اصالت ملی زنان الجزایری تلقی می‌کردند. از دیدگاه استعمارگران، هجوم به تار و پود جامعه‌ی اسلامی الجزایر، ابتدا باید از تحت تأثیر قرار دادن زنان آغاز می‌شد. دستگاه استعماری فرانسه برای مبارزه با حجاب زنان و بیرون کشیدن آنان از کانون خانواده، مبالغ هنگفتی را اختصاص داده بود. آن‌ها بر این باور بودند که حجاب زن سدّ محکم و دژ عظیمی در برابر نفوذ غربی‌هاست. هر چادری که کنار گذاشته شود، افق جدید و گام بلندی در تسلط استعمارگران بر کشورهای اسلامی است. پس از دیدن هر زن مسلمانی که حجاب را کنار گذاشته است، امید تسلط آنان ده برابر می‌گردد. با هر چادری که رها می‌گردد، گویی جامعه اسلامی برای پذیرش و تسلیم در برابر استعمارگران آماده‌تر می‌شود».[8]