سزاوار محرومیت!

بسم الله الرحمن الرحیم
فی الکافی عن الباقر(علیه السلام): «إِنَّ الْعَبْدَ يَسْأَلُ اللَّهَ الْحَاجَةَ فَيَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِي‏ءٍ فَيُذْنِبُ الْعَبْدُ ذَنْباً فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لَا تَقْضِ‏ حَاجَتَهُ‏ وَ احْرِمْهُ‏ إِيَّاهَا فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِي وَ اسْتَوْجَبَ الْحِرْمَانَ مِنِّي». (الشافی598)

 از امام باقر عليه السّلام روایت است که فرمودند: همانا بنده از خدا حاجتى مي خواهد كه اقتضا دارد، زود يا دير برآورده شود سپس آن بنده گناهى مرتكب مى ‏شود، و خداى تبارك و تعالى به فرشته می فرمايد: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم دار، زيرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محروميت من گشت.
طبیعت دعا به حسب ظروف عالم این است که استجابت بشود، خدای متعال دعا را مستجاب بفرماید. در زمان نزدیکی یا در زمان دوری بالاخره دعاها مستجاب خواهد شد. لکن گاهی بنده مرتکب گناهی می شود، آن مَلِکی که مامور قضای حاجت اوست، مامور می شود که حاجت او را به تاخیر بیندازد.
این گناه مانع می شود (اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعا) دعای کمیل و یا در بعضی از دعاهای دیگر. خصوصیت گناه این است که از استجابت دعا مانع می شود. البته ساز و کار الهی و ربوبی خیلی ساز و کار لطیفی است. این که چطور می شود که یک گناه انسان را از قضای حاجتش محروم می کند، این یک ساز و کاری دارد، طبق سنت و حکمتی که خدای متعال بر اساس آن عالم و طبیعت انسان را آفریده است، امانتیجه اش این می شود که اگر گناه انجام دادیم، حاجت ما بر آورده نمی شود.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج 5/11/88 ]

http://serajnet.org