جوانـی‌ شمـع ره كـردم كه جـويـم زندگانی را
نجسـتـم زنـدگانـی را و گـم كـردم جـوانـی‌ را
كـنـون بـا بـار پـيــری آرزومـنــدم كه بــرگــردم
بــه دنـبـال جــوانــی كــوره راه زنــدگـانــی را
به يـاد يـار ديـريـن، كـاروان گـم كـرده را مـانـم
كه شـب در خـواب بينـد همـرهان كـاروانی را
بهـاری بود و ما را هـم شبابـی و شكر خوابی
چه غفلت داشتيم ای گل، شبيخون خزانی‌را
چه بيداری‌ تلخی بود از خواب خـوش مستـی
كه در كامـم به زهـر آلود شهـد شـادمانـی‌ را
سـخـن با مـن نمـی‌گويـی الا ای همـزبان دل
خـدا را بـا كـه گـويـم شكـوه بـی همزبانـی را
نسيـم زلـف جانان كو كه چون برگ خزان ديده
به پای سـرو خود دارم هـوای جـانفـشـانـی را
به چشـم آسـمانـی گردشـی داری بلای جان
خـدا را بـر مـگــردان ايــن بــلای آسـمـانــی را
نمـيـری شهـريار از شعـر شيـريـن روان گفـتـن
كـه از آب بـقـا جــويــنــد عــمــر جــاودانــی را
 
شهريار

آفرین منزه ...
منزه جان من چن سالته که سال 1384 جوووون بودی .
بگوووووو چرا سنتو نمی گی ...
علت داره پس خخخخخخ.

زبستر نیمه شب برخیز و اشکی ریز بر دامن
که با اشک شبت خاموش گردد شعله نارم

تو آن عبدی که در گرداب جرم و معصیت غرقی
من آن ربم که باشد دمبدم لطف و کرم کارم

بجز نومیدی از عفوم ببخشم هر گناهی را
امید آور امید آور که من از یاس بیزارم

عذاب و عفو باشد هر دو تحت اختیار من
توان سوزانمت اما به بخشیدن سزاوارم

تو دائم غافل و من آنی از تو نیستم غافل
تو خواب و من زلطف و مرحمت پیوسته بیدارم

به بازار محبت اشک باشد بهترین کالا
که هر یک قطره را با یک یم رحمت خریدارم

بگردم کوه و صــحــــرا و درو دشتــــــــ

استغفرالله ----

خدا رحمتشون کنه
الفاتحه مع الصلوات