نوشته شده توسط : حانیه  » 


	باز این اشک است که از جاده دل میگذرد و در کوچه کویر نیاز ساکن میشود, دوباره کبوترهای محرم خیال، با خاک عرفات تیمم میکنند. نمیدانم اما هرچه هست من زائر کوی حیسنم، میخواهم با زمزمه های حسینی در صحرای عرفات, محرم درگاه خدا شوم

	 زیر باران عرفه..... احساس دیرین تو را قرن هاست مردمان شناخته اند، تو همانی که کاروان را برای نجات یوسف فرود آوردی تا او را از چاه به جاه رسانی و از بندگی به سلطنت.

	چشم سفید یعقوب را به دیدار یوسف روشن کردی، ای آنکه دستان ابراهیم را از ذبح اسماعیل نگاه داشتی تا عرفات تحقق یابد،این را میدانم اگر بنده ای نافرمانی کند عزلش نمیکنی، مگر ساحران نبودند که سالها غیر تو را پرستیدند و فرستادگان تو را تکذیب کردند، اما تو با آیه لطیف هدایت،از هرچه جهالت رهایش کردی, و به سوی نور راهنمایش شدی, من اکنون زیر باران عرفه، زمزمه های حسین (ع) این بنده عاشق تو را زمزمه میکنم.

	او که تو را با واژه های آسمانی اشک میخواند و با تمام بزرگی اش چه خاشعانه با تو سخن میگفت.

	آری این همان آغاز کربلایی شدن است...

	مهربان! خطاهایم بزرگ شده و رسوایم نکردی

	گناهانم را دیدی و پوشاندی

	پس به راستی حمد و سپاس برای توست ای خدای یکتا

	شبهایم اکنون با طراوت دعا ترنم گرفته اند، چشمان در بارش توبه امان از دست داده اند.

	دل بی قرار عرفات حسین شده است.

	الهی! عرفه‏ام، باحسین علیه‏السلام از عرفات کوچ کرد و رحل اقامت در کربلاگزید؛ پس تو رامی خوانم به زبانی که امامم حسین علیه‏السلام در روز عرفه و در ودایش با سرزمین عرفات خواند.

	الهی تو را می‏خوانم، با اشک‏هایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین علیه‏السلام در روز عرفه، بر صورت شرمسارم روان شده است.

	الهی! تو را می‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آن‏گاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه می‏کنند.

	خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏تاب‏تر از همیشه است و تنها دارایی‏ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏ای.

	چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می‏سازد؟

	الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.

	تو نوری و روشن‏تر از آنی که در پناه سایه درآیی.

	خدای من! چه وقت از دیده‏ام نهان شدی تا برای اثبات بودن تو، دست به دامن برهان و استدلال ببرم؟

	تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاری‏ام کن تا دیده‏ام؛ به فراتر از نشانه‏هایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند.

	بارالها! چنان خود را به من بنما که بی‏واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.

	یا قدیم الاحسان ما را بیامرز و دعاهایمان را مستجاب گردان که جز تو کسی را نداریم و چشم امیدمان به درگاه توست.

	

	 

	روز عرفه آغاز کربلایی شدن است

	آغاز حرکت به سوی سرزمین نینوا

	آغاز راهی که در آخرین لحظات روز ده محرم منجر به بالا رفتن سر حسین عیله السلام میشود

	آغاز بی کسی های زینب است

	.

	.

	.

	

	 

	لبیک یا حسین (ع)




چه زیبا



التماس دعا

 

	ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس

	

	خاموش کن صدا را، نقاره می زند طوس

 رفتن میدون ونک برای سربازان وطن شمع روشن کنن، سرباز زنده راهنمایی رانندگی گفته ترافیک درست نکنید، گفتن به تو چه آشخور! باهاش درگیر شدن کتکش زدن :|

 


	وقتی به ما می گویند منتظر فرج باشید، فقط این نیست که منتظر فرج نهایی باشید، بلکه معنایش این است که هر بن بستی قابل گشودن است. (مقام معظم رهبری)

 

	حریر نور غریبش، بر این رواق می افتد

	          اگرچه ماه شبی چند در محاق می افتد

	

	تو «باید»ی و یقینی، نه اتفاقی و «شاید»

	          تو سرنوشت زمینی، که اتفاق می افتد

	

	تو «ماه»ی و شده فواره برکه ای به هوایت

	          بگو نمی رسد ... آیا از اشتیاق می افتد؟!

	

	به روی طاقچه گلدان تازه می نهم اما

	          به هر دقیقه گلی گوشه اتاق می افتد

	

	بهار می رسد اما، چه فرق می کند آیا

	          برای شاخه خشکی که در اجاق می افتد؟

 
نوشته شده توسط : عقیق  » 
نقل قول
هرچه نامطمئن تر باشید بیشتر جبهه می گیرید و از عقایدتان دفاع می کنید.




ایا واقعا اینطوره ؟ اگر اینطور باشه که دیگر کسی از عقیده ای که دارد با اطمینان دفاع نمی کنه . شاید من مطلب را بد فهمیدم




کسیکه مطمئنه جبهه نمیگیره،از عقیدش با دلیل و منطق دفاع میکنه

 

	

		خبر شهادت حضرت زهرا به على(ع) و حالات حسنين
	

		 
	

		اسماء مى‏گويد: پس از لحظاتى بانويم را صدا زدم، جواب نداد گفتم يا بنت محمد المصطفى اى دختر بهترين پيامبران، اى دختر بهترين مادران... چون جواب نيامد آمدم و روپوش را از روى مباركش برداشتم ديدم كه روح مطهرش به عالم ملكوت پرواز كرده است اسماء با ديدن اين منظره دلخراش، گريبان چاك زده مى‏ناليدم كه ناگاه حسنين عليهماالسلام وارد شدند و فرمودند: اسماء اين امنا؟ مادر ما كجا است؟
	

		 
	

		اسماء ساكت بود و چيزى نمى‏گفت فرزندان زهرا عليهاالسلام وارد حجره مادر شدند و مادر را بيجان يافتند آه از دل بيرون كرده و يكديگر را تسليت گفتند آنگاه حسن عليه‏السلام خود را روى مادر انداخته او را بوسيده و مى‏گفت: يا اماه كلمينى قبل ان يفارق روحى بدنى. مادر با من حرف بزن پيش از آن كه روح از بدنم مفارقت كند و آنگاه حسين عليه‏السلام پاهاى مادر در آغوش گرفته و مى‏گفت: يا اماه انا ابنك الحسين، كلمينى قبل ان ينصدع قلبى فاموت. 
	

		مادر من فرزندت حسينم با من حرف بزن پيش از آنكه دلم از كار بيفتد اسماء به آنها دلدارى داده و مى‏گفت جگرگوشگان رسول خدا برويد در مسجد و از ماجراى وفات مادر پدرتان را خبر دهيد. آنها از خانه به طرف مسجد دويدند و فرياد برآورده: يا محمداه يا احمداه، اليوم جدد لنا موتك اذ ماتت امنا.
	

		 
	

		اى پيامبر بزرگ، اى رسول خدا اى جد گرامى امروز بار ديگر داغ فراق شما بر ما تازه شد مادر ما جان به جان آفرين تسليم كرد. سپس به طرف مسجد رفته و فوت مادرشان را به پدر بزرگوارشان خبر دادند. مولاى متقيان از شنيدن اين حادثه ناگوار غش كرد آب به صورت مباركش پاشيدند چون به هوش آمد فرمود: بمن العزاء يا بنت محمد، اى دختر رسول خدا به چه كسى در اين مصيبت تسليت بايد گفت، كنت بك اتعزى ففيم العزاء من بعدك؟ (1) اى سيده النساء من اندوه و غمم را به تو تسلى مى‏دادم بعد از تو به چه كسى خود را تسليت دهم. با اشك چشم و سوز دل اينگونه مى‏ناليد:
	

		 
	

		 
	

		لكل اجتماع من خليلين فرقة -و كل الذى دون الفراق قليل 
	

		و ان افتقادى فاطمة بعد احمد -دليل على ان لا يدوم خليل (2)
	

		 
	

		ميان هر اجتماعى از دو دوست فراق حاصل مى‏شود، و اساساً كم اتفاق مى‏افتد كه بين دوستان جدايى نيفتد. 
	

		گم كردنم فاطمه را بعد از رحلت رسول خدا (سلام‏اللَّه‏عليهما) بهترين دليل بر اين است كه دوست براى انسان نمى‏ ماند. 
	

		 
	

		مراسم وداع با مادر و خاكسپارى
	

		 
	

		بعضى نوشته‏ اند: كه حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام به خاطر طاهره بودن به غسل نيازى نداشته است. امام صادق عليه‏السلام فرمود: اميرالمؤمنين على عليه‏السلام فاطمه زهرا را غسل داد زيرا او صديقه و معصومه بود نبايد جز معصوم، ديگرى او را غسل دهد چنانچه مريم را جز عيسى عليه‏السلام كسى غسل نداد(3) 
	

		امام عليه‏السلام چون كافور بر بدن مطهرش ريخت اين دعا را خواند: 
	

		اللهم انها امتك و بنت رسولك و خيرتك من خلقك اللهم لقنها حجتها و اعظم برهانها و اعل درجتها و اجمع بينها و بين محمد صلى اللَّه عليه و آله. 
	

		پروردگار اين است كنيز تو و دختر پيغمبر تو و بهترين خلق تو بارالها حجتش را تلقينش كن و برهاشن را بزرگ دار و درجه‏اش را بالا ببر و جمع كن بين او و بين محمد صلى اللَّه لعيه و آله و او را با حبيبت در يك درجه بدار. 
	

		آنگاه از حنوط باقيمانده رسول‏اللَّه او را حنوط كرد و در هفت پارچه كفن پوشانيد و عبا را بر روى آنها انداخت سپس فرزندانش را صدا كرد تا بيابند و بار ديگر از مادر توشه برگيرند. على عليه‏السلام صدا زد: يا ام‏كلثوم، يا زينب، يا فضه يا حسن يا حسين هلموا و تزودا من امكم الزهراء فهذا الفراق و اللقاء فى الجنة 
	

		بيائيد از مادرتان زهرا توشه برداريد كه اين ديدار آخر است و ملاقات بعدى در بهشت است حسن و حسين عليهماالسلام آمدند كنار جسد مطهر مادر مى‏ناليدند فرزندان آن بانوى بزرگوار هر كدام اندوه دل را به اشك ديده فرونشانده و مى‏گفتند مادر وقتى خدمت جد ما رسول‏اللَّه رسيدى فاقرئيه منا السلام. سلام ما را به او ابلاغ نما و بگو كه ما بعد از تو يتيم شديم، اميرالمؤمنين عليه‏السلام مى‏فرمايد: ناگهان ديدم كه مادرشان آغوش باز كرد و آن دو عزيزش را به سينه‏اش چسبانيد كه هماندم شنيدم هاتفى از آسمان ندا مى‏كند. 
	

		يا اباالحسن ارفعهما عنها فلقد ابكيا واللَّه ملائكة السماء. يا على حسن و حسين را از روى نعش مادر بلند كن به خدا سوگند اينها فرشتگان آسمان را به گريه درآوردند (4) 
	

		 
	

		معجزه جسد بيجان فاطمه عليهاالسلام
	

		 
	

		براى برگزيدگان خداوند و تربيت شدگان مهد نبوت، زمان و مكان، طبيعت و خواص آنها مفهومى ندارد فى‏المثل به طور معمول آتش كارش سوزاندن است ولى اگر خدا نخواهد خاصيت آتش تغيير مى‏كند و ديگر قدرت سوزاندن نخواهد داشت. چنانچه در داستان حضرت ابراهيم در قرآن كريم مى‏خوانيم كه اين پيامبر بزرگ را نمروديان به آتش افكندند ولى خداوند نخواست كه آتش او را بسوزاند
	

		 
	

		نسوزد آتشى تا او نخواهد -نبارد بارشى تا او نخواهد (5)
	

		 
	

		يا در داستان معراج حضرت رسول اكرم مى‏خوانيم كه با همين عنصر خاكى و بدن مطهرش به آسمانها عروج مى‏كند بدون اين كه جاذبه زمين مانع صعود آن حضرت شود يا سر بريده ابى‏عبداللَّه الحسين تلاوت قرآن مى‏كند كه مورد اتفاق تمام فرق اسلامى است يا كارد گلوى حضرت اسماعيل را نمى‏برد و امثال اينگونه معجزات و خارق عادات نشان‏دهنده اين معنا است كه بر ما معلوم شود كه آنها به نيروى عظيم خداوندى مجهزاند از جمله معجزات حضرت زهرا عليهاالسلام پس از غسل و كفن پوشيدن در آغوش گرفتن فرزندانش حسنين عليهماالسلام است يا صحبت كردن آن بانو بعد از وفات با همسرش اميرالمؤمنين عليه‏السلام است در اين رابطه روايات متعدد و مطالب گوناگون در كتب مختلف نقل شده كه بحث از آنها در اين مختصر نمى‏گنجد آنچه نقل شده ز باب نمونه است كه مبادا خوانندگان گرامى شك كنند كه چگونه انسانى كه روحش از بدن مفارقت مى‏كند قدرت دارد كارى را انجام دهد كه انجام آن از زنده‏هاى داراى عصمت و ولايت پذيرفتنى است ولى از وفات يافته‏ها چگونه؟ و بدانند كه مقام معصوم عليه‏السلام مقامى است فوق مقام بشر آنها مجهز به قدرتى هستند كه آن قدرت در حيطه علوم بشرى نيست و ابعاد معنويت آنها فراتر از دنياى انسانها است از اين روى هم در حال حيات صاحب معجزات محيرالعقول هستند و هم بعد از شهادت از آنها معجزاتى بروز مى‏كند كه عقول صاحبان خرد عاجز از تجزيه و تحليل آنها است مگر به نور ايمان و صفاى دل بر صدق معجزات و خوارق عادات آنها يقين پيدا كنند. 

		 
	

		مراسم تدفين شبانه حضرت زهرا سلام ‏اللَّه‏ عليها
	

		 
	

		على عليه‏السلام پيكر مطهر بانوى مظلومه‏اش را طبق وصيتش زير پيراهن غسل داد با آن كه خود به اهل خانه‏اش فرموده بود براى عمل كردن به سفارش بانويش آهسته سخن بگويند و گريه بلند بلند نكنند مبادا همسايه‏ ها مطلع شوند. اسماء بر پيكر مطهر آن بانوى رنجديده آب مى‏ريخت و مولاى متقيان مى‏شست ناگهان ديدند كه مولا تكيه به ديوار داده هاى‏هاى گريه مى‏كند و نتوانست خويشتن‏دارى كند وقتى پرسيدند يا اميرالمؤمنين چرا بى‏تاب شده‏اى؟ فرمود: از حياء اين بانو اشك مى‏ريزم چطور در اين مدت بعد از حادثه تازيانه خوردن اين همه درد و صدمه را از من مخفى داشته و اكنون كه دستم به بازوى ورم كرده‏اش رسيد دانستم كه چه بر سر اين بانو آمده است نتوانستم خويشتن را نگه دارم كه بى‏اختيار گريستم. (6)
	

		 
	

		هر قهرمان مدال خودش را نشان دهد -زهرا مدال خود به على هم نشان نداد
	

		 
	

		آرى پيكر مطهر حضرت زهرا عليهاالسلام را غسل داد و كفن كرد و تنها خودش و دو فرزندش حسن و حسين عليهماالسلام و عمار و مقداد و عقيل و زبير و ابوذر غفارى و سلمان فارسى، بريده و عباس بن عبدالمطلب و ابن مسعود و تنى چند از بنى‏هاشم بر پيكر مطهر آن بانو نماز خواندند 
	

		على عليه‏السلام سپس آن پيكر نورانى را به خاك سپرد و در كنار قبر آن بانوى پهلو شكسته نشست و خطاب به قبر آن بانو فرمود: يا ارض استودعتك وديعتى. هذه بنت رسول‏اللَّه فنودى منهايا على انا ارفق بها منك فارجع ولاتهتم (7) 
	

		اى زمين امانتم رابه تو مى‏سپارم اين دختر رسول خداست، ناگاه شنيد كسى مى‏گويد يا على من از تو نسبت به بانويت مهربان‏ترم به سوى منزل بازگرد و غصه مخور. اميرالمؤمنين عليه‏السلام در حين خاكسپارى حضرت زهرا عليهاالسلام كلماتى دارد كه سزاوار است در اينجا آورده شود. 
	

		

		 
	

		پی نوشت
	

		 
	

		1_فاطمة الزهراء، بهجة قلب مصطفى/ 576
	

		2ـ بيت‏الاحزان/ 152 
	

		3_فاطمة الزهرا سيدة نساءالعالمين/ 439
	

		4ـ فاطمة الزهرا بهجة قلب المصطفى/ 579
	

		5ـ سروده: مؤلف
	

		6ـ فاطمة الزهراء سيده نساء العالمين/ 450
	

		7ـ ناسخ، ج 1/ 232

 

	پيامبر اكرم (ص): «چون به دخترم فاطمه مینگرم بياد مى ‏آورم آنچه را كه بعد از من بر سر او خواهد آمد و حال آنكه در خانه ‏اش ذلّت وارد گرديده، از وى هتك حرمت شده، حقش غضب، و ارثش منع شده، پهلويش شكسته و جنينش سقط گرديده و او فرياد برمى‏آورد « يا محمداه ».... پس او اولين كسى از اهل‏بيتم مى‏باشد كه به من ملحق مى‏گردد، پس بر من وارد مى‏شود، محزون، مكروب، مغموم، مقتول... ».

	

	 

	دیگر آن خنده‌ی زیبا به لب مولا نیست

	همه هستند ولی هیچ کسی زهرا نیست

	قطره‌ی اشک علی تا به ته چاه رسید

	چاه فهمید که کسی همچو علی تنها نیست

 
نوشته شده توسط : مرضیه  » 


	حکیمی شاهی را گفت تو که از جیک جیک گنجشگکان بر شاخساران هم به هراس می افتی چرا ادعایت آنقدر درازدامن است که تا ربوبیت هم می رسد؟

	ربوبیت تنها و تنها خدایی را سزاست که اگر یکان یکان خلقش نیز به عصیان گردن کشند او را باکی و گزندی نیست.

	وه که ازین نیز بالاتر. ربوبیت تنها و تنها خدایی را سزاست که گفت گردن کشان را فرصت دهم تا بر طغیانشان بیفزایند   و یمدهم فی طغیانهم یعمهون.

	شگفتا که ازین نیز بالاتر. ربوبیت تنها و تنها خدایی را سزاست که گفت همانگونه که خوبان و دوستان را مدد رسانم بدان و نابخردان را نیز، و عطایایم را بر هر دو خواهم ریخت   کلا نمد هولاء و هولاء من عطاء ربک و ما کان عطاء ربک محظورا.

	عجبا که ازین نیز بالاتر. ربوبیت تنها و تنها خدایی را سزاست که به دنبال عاصیان می رود و به اشتیاق و اکرام، آن ها را به خویش می خواند   فعموا و صموا ثم تاب الله علیهم.

	در وهم نگنجد که ازین نیز بالاتر. ربوبیت تنها و تنها خدایی را سزاست که همین گروه که به سویشان رفته و آنها را بازگردانده دیگر باره عهد بشکنند و او گفت نگران و بینای آنهاست که دیگر بار بازگردند   فعموا و صموا ثم تاب الله علیهم ثم عموا و صموا کثیر منهم والله بصیر بما یعملون.


خیلی زیباست