سلام دوستان مجازی سالهای نچندان دور امشب بعد از مدت ها یاد یاران منتظر افتادم.....  یادتان بخیر 

 

	تاریک کوچه‌های مرا آفتاب کن 

	با داغ‌های تازه، دلم را مجاب کن 

	ابری غریب در دل من رخنه کرده است 

	بر من بتاب، چشم مرا غرق آب کن 

	 

	ای عشق ای تبلور آن آرزوی سبز 

	برخیز و چون سکوت، دلم را خطاب کن 

	ای تیغ سرخ زخم، کجا می‌روی چنین 

	محض رضای عشق، مرا انتخاب کن 

	ای عشق، زیر تیغ تو ما سر نهاده‌ایم 

	لطفی اگر نمی‌کنی، اینک عتاب کن 

	سلمان هراتی

 ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺠﺎﺯی ﻣﻦ …!!!

نزﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﯿﺎ می خوﺍﻡ ﺭﺍﺯﯼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻢ . 

میدﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﻣﻌﺘﺎﺩ پلاس،ﻻﯾﻦ ،تانگو، واتساپ، ﻭﺍﻳﺒﺮ ﺷﺪﯾﻢ،

ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺶ ﺗﻮ ﻧﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ ،

ﭼﺮﺍ ﯾﻪ ﺷﺐ اﮔﺮ ﻧﺘﻤﻮﻥ ﻗﻄﻊ ﺑﺎﺷﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ می شیم؟

به ﺧﺎطر اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯿﻤﻮﻧﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﯾﻢ . 

ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ما ﻣﯿﮕﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﺠﺎﺯﯾﻪ.

هیشکی ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ، 

به ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ 

اما ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ



ﺁﺭﻩ ......خود ما........ ما اینجا

دﺭﺩﻫﺎﻣﻮﻧﻮ ﺗﻮ ﭘﺴت ها موﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ …

اینجا

اگر ﯾﮑﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﺳﺶ شکلک ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﺰﺍﺭﻥ 

و ﺍﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ



خبری ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﯿﺴﺖ ..

اﯾﻨﺠﺎ … 

توی ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﮐﻮچک ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﻣﻦ

خیلی ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ



و قشنگ ﺗﺮ

و واقعی تر

از ﺩﻧﯿﺎﯾﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻦ ﻭﺍﻗﻌﯽ… 

ﺁﺭﻩ… قبولش سخته....ولی همینه



ﻣﺎ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﻭ اینقدر ﻗﺸﻨﮕﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ 

ﮐﺎﺵ..... ﺩﻧﯿﺎی ﻭﺍﻗﻌﯿﻤﻮﻧﻢ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺯﯾﺒﺎﺵ کنیم

 


	 




	حافظ




	اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را




	به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را




	 




	صائب تبریزی




	اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را




	به خال هندویش بخشم سرو دست و تن و پا را




	هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد




	     نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را                          




	 




	شهریار




	اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را




	به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را




	هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد




	نه چون صائب که می بخشد سرو دست و تن و پا را 




	سرو دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند




	نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را 




	 




	البته موارد بالا بصورت رسمی و از قول شاعران شناخته شده بود . بهرحال داستان به اینجا ختم نشد و در گوشه کنار اشعاری را با مضامینی مشابه داریم :برای نمونه 




	 




	آگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را




	به خال هندویش بخشم یه من کشک و دو من قارا 




	سر و دست و تن و پا را ز خاک گور میدانیم




	زمال غیر میدانیم سمرقند و بخارا را




	و عزراییل ز ما گیرد تمام روح اجزا را




	چه خوشترمیتوان باشد؟؟ زآن کشک و دو من قارا




	 




	اما داستان باز هم ادامه یافت 




	 




	اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را




	 




	به خال هندویش بخشم سریر روح ارواح را




	 




	مگر آن ترک شیرازی طمع کار است و بی چیز است؟




	 




	که حافظ بخشدش او را سمرقند و بخارا را




	 




	کسی که دل بدست آرد که محتاج بدنها نیست




	 




	که صایب بخشدش او را سرو دست و تن و پا را 




	 




	 




	  




	و نهایتا به این شعر میرسیم که با کمی تغییر در وزن. حافظ را مسؤل تمام این دعاوی میداند 




	چنان بخشیده حافظ جان! سمرقند و بخارا را




	که نتوانسته تا اکنون کسی پس گیرد آنها را 




	از آن پس بر سر پاسخ به این ولخرجی حافظ




	میان شاعران بنگر فغان و جیغ دعوا را




	وجود او معمایی است پر از افسانه او افسون




	ببین! خود با چنین بخشش معما در معما را

 سلام آقا بهنام تولدتون مبارک 

 چیری که عیان است چه حاجت به بیان است .بعضی چیزا رو نباید سوال کرد چون جوابش واضحه واضحححححح

 عجیب بوی محرم  میآید  دلم .... رفته به پیشوازت

یا حسین (ع)

 خیلی عالی بود ممنون 

 سلام

25 تا 75 

 

دلم کربلا  می‌خواهد

	نه گنبد و ضریح را

	بیابانی می‌خواهد

	که آن قدر جای اسبتان سر بکوبد به زمین

	تا بمیرد...

	ارباب

	نه که گنبد و ضریح نخواهد                                                                                                                         

 چقدر دلتنگ روزای گذشتم 

 همه جا دکان رنگ است همه رنگ میفروشند /دل ما به شیشه بند است همه سنگ میفروشند