حانیه پنجشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۳ ۱۰:۲۰ قبل از ظهر سالهاست در بین روانشناسان مُد شده که از «اعتماد به نفس» و «عزت نفس» و از این قبیل کلمات استفاده می‌کنند . مؤمن در راه خدا، ضعیف النفس است (بر عکس آنچه که تا بحال در ذهن عموم مردم به اشتباه القاء شده است). مؤمن نفسش ضعیف و مُردنی است و قلبش قوی است! از این روست که نفسش به موت نزدیک است! بر عکسِ کفار که نفسی قوی و قلبی ضعیف دارند. در هیچ روایتی نفرمودند نفست را قوی کن یا عزت نفس داشته باش. مومن اعتماد هم که می‌کند، به نفسش اعتماد نمی کند و عزتش هم به این نفس نیست. بلکه به خدا اعتماد می‌کند و عزتش از خداست. مؤمن، لله (برای خدا) است و عزّتش نیز لله است که قرآن فرمود «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنين» (عزت برای خداست و برای رسولش و برای مومنین! / منافقون 8)، عزتش از جنس عزتی است که برای خداست. بنابراین «عزتش» از جنس عزت نفس مرسوم نیست.

Powered by FAchat