آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
اطلاعات نویسنده |
پنجشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۳ ۱۰:۲۰ قبل از ظهر
|
|||||||
بانو
شماره عضویت :
146
حالت :
ارسال ها :
650
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
465
دعوت شدگان :
19
اعتبار کاربر :
5448
پسند ها :
399
تشکر شده : 1546
|
سالهاست در بین روانشناسان مُد شده که از «اعتماد به نفس» و «عزت نفس» و از این قبیل کلمات استفاده میکنند .
مؤمن در راه خدا، ضعیف النفس است (بر عکس آنچه که تا بحال در ذهن عموم مردم به اشتباه القاء شده است). مؤمن نفسش ضعیف و مُردنی است و قلبش قوی است! از این روست که نفسش به موت نزدیک است! بر عکسِ کفار که نفسی قوی و قلبی ضعیف دارند. در هیچ روایتی نفرمودند نفست را قوی کن یا عزت نفس داشته باش. مومن اعتماد هم که میکند، به نفسش اعتماد نمی کند و عزتش هم به این نفس نیست. بلکه به خدا اعتماد میکند و عزتش از خداست. مؤمن، لله (برای خدا) است و عزّتش نیز لله است که قرآن فرمود «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنين» (عزت برای خداست و برای رسولش و برای مومنین! / منافقون 8)، عزتش از جنس عزتی است که برای خداست. بنابراین «عزتش» از جنس عزت نفس مرسوم نیست.
می پسندم 3 0 3 تعداد آنلایک ها ( 0 ) از این کاربر
|
|||||||
|
امکان افزودن پاسخ به این موضوع وجود ندارد امکان افزودن موضوع در این بخش وجود ندارد |
|