با زهم یک جمعه دگر شد . . .

چشمانم به رنگ آسمان پنجره است،

آرام آرام سرد می شود. . .

چشمانم!

 (درغم بزرگی است )

 هفته ای دگر  آغاز . . .

و آفتاب نگاهم سرخ . . .

بار دگر دلم آواره شد . . .