پيامکي به اصطلاح "خنــــده دار" از طرف ِ دوستانم که بعضــا" بسيجي هم هستند ،
به من رسيد با ايــن عنوان کـــه :
اگر جنگ شـــروع شود و قرار باشد خانم هـــا به جبهه بروند :
" کتـــــــــــي" اون دشمن رو تيربارون کن..
ـــ نه! خوشکله.. حيفه.. دلم نميآد..
" مهســــــا " اون تفنگارو پُر کن..
ـــ باشه... وايسا ، بذار موهامو ببندم..
" نيلــــو " خشابارو بيار..
ـــ اَه.. نميتونم.. يه سوسک داره روشون راه ميره..
" ســـــوسن " هفت تيرا رو پُر کن..
ـــ آخ .. ديدي چي شد ؟! ناخونم شکست..
" نـــــازي " فردا ميخوايم بريم خط .ـــ وااااااااااي ... حالا چي بپوشم؟... ( اينجاست که دشمن ، منهدم ميشه از خنده!! )
و امـــا !
در قامت ِ يـک بانوي ِ رزمنــــده ي سايبري ميخواهم از سنگــر ِ خــودم و 7 هزار شهيـــده
در دفاع مقدس ، دفاع کنم و بگـــويم : کـه در عــرصه ي کار زار ،
الگـــوي مـــن ، " شهيـــده مــــريم فرهانيان " و "شهيـده نسيـــرين افضل" است ،
که در خــاکريزهاي دفاع مقـــدس ،
نه فکر رنگ ِ لباسشان بــودند و نه شکستن ِ ناخن شان...
آري ! دشمـــــن بداند :
با طــرح ِ ايـــن نوع پيامک هـــا نميتوانـــد ، نقــش ِ بانوان را در عرصه ِ دفاع مقــدس
کمــرنگ کنـــد و انگيــزه ي جهاد را از من بگيــــــــــــرد ، چــرا کـــه :
وقتــــش که برســد ،
چادرم را بــه کمــر ميبنــدم و پابه پاي مــردان ِ ميهنـــم ، از اسلام و سرزمينـــم ،
دفاع خـــواهم کرد..
 |