گاهی گفته می شود که ما دنبال هم صحبت می‌گردیم که با هم درد دل کنیم، همین اندازه، اشکالش کجاست؟ برای پاسخ به این سۆال، از گفتار ناب اهلبیت (علیهم السلام) استفاده می‌کنیم.


ارتباط
امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
«نَهَى نَبیِ أَنْ تَتَكَلَّمَ الْمَرْأَةُ عِنْدَ غَیْرِ زَوْجِهَا أَوْ غَیْرِ ذِی مَحْرَمٍ مِنْهَا أَكْثَرَ مِنْ خَمْسِ كَلِمَاتٍ مِمَّا لَا بُدَّ لَهَا مِنْه.
پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) نهى فرمودند كه زن، نزد غیر همسرش یا خویشان محرمش بیش از پنج كلمه صحبت كند، آن مقدار هم برای ضرورت است.» [ من لا یحضره الفقیه؛ج4، ص6]
این گونه حدّ و مرز تعیین کردن، نشان از اهمّیّت این بحث دارد که باید رعایت شود، با این حال گاهی نه تنها این حدّ اقلّی هم در نظر گرفته نمی شود، بلکه پا را فراتر گذاشته و به شوخی هم می رسد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله وسلم) در مورد این گونه افراد هم می فرماید:
«مَنْ فاكَهَ بِامْرَأَهٍ لا یَمْلِكُها حُبِسَ بِكُلِّ كَلِمَهٍ كَلَّمَها فِی الدُّنیا اَلْفَ عامٍ فِی النّارِ... هر كسی با زن نامحرمی شوخی كند، برای هر كلمه‌ای كه با او در دنیا سخن گفته، هزار سال در جهنم زندانی می‌شود»[ ثواب الاعمال، ص 334.] 

ذکر یک نکته مهم
گاهی جوانان برای فرار از عواقب ارتباط و اختلاط با جنس مخالف و همچنین برای خلاصی از وسوسه با هم صحبتی با جنس مخالف این روابط را شکل دیگری می دهند مثلا بعد مکانی ایجاد می کنند ، مثلا وارد فضای مجازی می شوند دوستانی در دور دست ها انتخاب می کنند و با چت کردن و... به قول خودشان سبک می شوند.
ولی آیا ندیدن طرف مقابل باعث محرمیت می شود؟ آیا مفسده های بعدی را هم بر میدارد؟ آیا در این روابط حیا رنگی دارد؟
چت کردن دو نامحرم جایز نیست. اما خودشان باید قاضی خود باشند و خدا را ناظر بر آن محیط و هر محیطی ببینند.
و آقا امیرالمومنین علیه السلام چه زیبا به این موضوع اشاره کرده اند:
اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم (نهج البلاغه، حكمت 324)
«حتی در خلوت ها هم از نافرمانی و معصیت خداوند پرهیز کنید، چرا همان کسی که الان شاهد هست، روز قیامت حاکم و قضاوت کننده خواهد بود.»
گاهی ارتباط با نامحرم (در محیط واقعی یا مجازی) اصلا به قصد گناه و لذت حرام نیست، اما در ادامه موقعیت به شکلی می شود که این حس ناخوداگاه پیش می آید. در این حالت نیز انسان بصیر با توجه به آگاهی و وظیفه ای که احساس می کند، لازم است جهت این ارتباط را سامان دهد و یا اگر می بیند از عهده او خارج هست، تلاش کند این نوع ارتباط را قطع نماید
و البته در این دنیا مهم ترین قاضی خود انسان هست. چون (صرف نظر از خداوند متعال) تنها خود اوست که می داند در ذهنش چه می گذرد و چه قصدی دارد.
همانطور که در سوره مبارکه قیامه آیه 14 می فرماید:
«بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ» ؛ بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است
البته گاهی ما می دانیم فلان کار حرام است و باید ترک شود و یا فلان وظیفه بر ما واجب هست و لازمه انجام بدیم، اما برای خودمون توجیه درست می کنیم که الان اینطور نیست و هکذا...
همانطوری که خداوند متعال در آیه 15 سوره مبارکه قیامه می فرماید:«وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ» ؛ هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد!
و البته گاهی ارتباط با نامحرم (در محیط واقعی یا مجازی) اصلا به قصد گناه و لذت حرام نیست، اما در ادامه موقعیت به شکلی می شود که این حس ناخوداگاه پیش می آید. در این حالت نیز انسان بصیر با توجه به آگاهی و وظیفه ای که احساس می کند، لازم است جهت این ارتباط را سامان دهد و یا اگر می بیند از عهده او خارج هست، تلاش کند این نوع ارتباط را قطع نماید.
در کوفه برای زنی قرآن می خواندم، یک بار در موردی با او شوخی کردم. بعد از مدتی خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم، امام مرا مورد مۆاخذه و سرزنش قرار داده و فرمودند: «کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمی کند، چه سخنی به آن زن گفتی؟!»
در پایان روایتی مناسب در این زمینه عرض کنم:
ابوبصیر از اصحاب خاص امام باقر و امام صادق علیهماالسلام هست. ایشان نقل می کند که:
در کوفه برای زنی قرآن می خواندم، یک بار در موردی با او شوخی کردم. بعد از مدتی خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم، امام مرا مورد مۆاخذه و سرزنش قرار داده و فرمودند: «کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمی کند، چه سخنی به آن زن گفتی؟!»
ابوبصیر می گوید: من از شرم و خجلت سر در گریبان افکندم و توبه کردم. امام باقر علیه السلام فرمودند: «شوخی با زن نامحرم را تکرار نکن.»
انشاءالله خداوند به همه ما توفیق دهد تا با بصیرت و آگاهی و عدم توجیه و عذر تراشی، عامل به وظایفمان بوده و جزء بندگان پرهیزکار او باشیم.
حال که اسلام این چنین دقیق حد و مرزها را برای ما مشخص کرده و ما را آگاه کرده، اگر خدای ناکرده کسی رعایت نکند، فردای قیامت نزد پروردگار چه جوابی دارد؟

منبع تبیان