امام صادق (سلام الله علیه):

كانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَري أنَّهُ لايُصَلِّي بَعدَها أبَدَاً

امام سجّاد عليه السلام مانند كسي كه آخرين نماز خود را به جاي مي‏آورد، نماز مي‏گزارد. او چنين مي ديد كه پس از آن هيچ‏گاه نماز نمي‏گزارد.

بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 79

حقوق اعمال (عبادی)
اما حق نمازت این است که بدانی نماز روی آوردن به درگاه خداست و تو در نمازبرابر خداوند ایستاده ای,پس چون این را دانستی تو راشاید که چون زبون دلداه ی پارسای ترسان امیدواربیچاره ی زاری کننده ای در نماز باستی که (بنده)با آرامگیری و سر به زیری و سرسپردگی اندامها و نرمی و فروتنی (وخاکساری)به تمام وجود,آنکه را برابرش ایستاده بزرگ میدارد و از دل به درگاه او به خوبی راز و نیاز می کند و (تو)ازاو می خواهی که گردنت را از قید خطاهایی که فرایت گرفته اند و گناهانی که به پرتگاه نابودیت می کشانند رها سازد.ولا قوة الا بالله(و نیرویی جز به خدا نیست).

منبع:ترجمه ی رسالة الحقوق امام سجاد از رهاورد خرد(تحف العقول)-(ص ۲۵۷-۲۷۷)

درپایان پنجاه حق, امام سجاد ع بیان میفرمایند:
این پنجاه حق است که تو را دربرگرفته وبه هیچ حال از حیطه ی شمول آنها بیرون نتوانی رفت و رعایت آنها برتو واجب است ,ولازم است که به پرداخت آنها عمل کنی و دراین کار از خداوند,جل ثناؤه,کمک بخواهی.ولا حول ولا قوة الا بالله والحمدلله رب  العالمین(وجنبش و نیرویی نیست جزبه خداوند,وستایش خاص پروردگار جهانیان است).