همیشه، آرایشگر وقتی میخواد مو رو مش کنه، مقاومت مو رو هر ده دقیقه یکبار چک میکنه. این چک کردن برای اینه که رنگ، باعث سوختنِ مو نشه.وقتی درست، مراحل مش کردن ،انجام بشه در آخرِ کار، یک رنگ زیبایی روی موها می شینه.

بنظر میرسه خدا هم با همین رفتار رو انجام میده.

خدا مارو در امتحاناتی که به "امتحانِ الهی" معروف هستن قرار میده.مقاومت مارو میسنجه. درست شبیه یک کش که کشیده میشه. خداوند میزانِ کششِ  ما رو در مقابلِ مشکلاتِ مختلف، مورد آزمایش قرار میده. 

"شنیدین میگن به تار مو میرسه اما پاره نمیشه"؟

حکایت همین رفتار خداست با ما.گاهی در ضمنِ امتحان شدنمون میگیم :دیگه نمیتونم. نمیتونم بیشتر از توانم خدا داره امتحانم میکنه.این حرف اشتباهه.. خدا خودش فرموده که به هر کسی به اندازه توانش تکلیف میده... منتهی از اونجایی که ما نمیدونیم فرجامِ کار چی میشه و نمیدونیم چقدر این مساله میتونه در رشد روحیِ ما کارساز باشه و باعث بشه در اتفاقاتِ سخت تر و پیچیده ترِ بعدیِ زندگی درست تر و علمی تر برخورد کنیم، شروع میکنیم به گلایه کردن و مهمتر از همه با صبوری نکردن...

اینکه بهم بریزیم کاملا" طبیعیه اما چیزی که طبیعی نیست ادامه ی بی قراریِ ماست در مقابلِ موضوعِ پیش اومده که روحیه خودمون رو ضعیفتر میکنه.

من فکر میکنم که وقتی توی امتحانیم بهتره که با خدا همراه بشیم. قدم به قدم با خدا باشیم در: "تحملِ سختی و درست برخورد کردنِ باسختی" اینجوری هم آرامشمون بیشتره هم حتما تلاشمون رو بکنیم و اینکه از اون جایی که هر چیزی رو خودش باید صلاح بدونه تا بهمون عطا کنه: در نهایت اگر اراده کرد و بهمون خواستمون رو داد که عالیه و اگرم اراده کرد که نده بازم عالیه (صلاح خدا) چون به خاطر همراهیمون با خدا کمتر آسیب می بینیم.(این میشه یه توکل واقعی)

پس مشخص شد که مثلِ مثالِ مش کردنِ مو، خدا هم مداوم داره مارو همراهی میکنه تا مبادا خورد بشیم و در آخر رنگ میگیریم، همون رنگی که خدا میخواد ،" رنگ خدایی."

آسمان. نوشت: خدایا بهم نور بده هم به من هم به همه انسانها، تا در همه و در همه چیز فقط چشمهامون تورو ببینه.دوستت دارم عزیزترینم که انقدر در سکوت با من حرف میزنی. دوستت دارم که مدام تو بیاد منی قبل از اینکه من بیاد تو باشم. خدایا چطور میتونم اسممو بذارم ذاکر؟ وقتی که تو اینهمه و بیشتر از من بیادِ منی. خدایا ذاکر تویی. دوستت دارم ذاکرِ رحمان و رحیم.