صحبت از حضرت امام و خاطرات انقلاب اسلامی به حدی شیرین است که بازگویی آن نیز برای مردم دلنواز است، از خاطرات روز 12 بهمن حتی الامکان از زوایایی که تا کنون کمتر گفته شده، گوشه هایی را بیان کنید.

البته امسال 35 سال از پیروزی انقلاب می گذرد، حتی می توان گفت افرادی که اکنون 43 سال سن دارند هم خیلی از انقلاب نمی دانند، 35 ساله ها که نبوده اند، 40 ساله ها نیز بچه کوچکی بوده اند، بخش عمده ای از جمعیت در آن زمان حضور نداشته اند، نباید فکر کنیم همه مردم همه چیز را می دانند.

درست است که سال های بعد شنیده اند، اما حدیث انقلاب هرچه بیشتر بازگو شود، نامکرر است.

امام با شناخت و مطالعه و درک زمان وارد حرکت انقلابی شدند. امام یکی از علمای بزرگ قم است، اما در زمان زعامت تامه حضرت آیت الله العظمی بروجردی بروز و ظهوری ندارد. خود این یک درس است. چون زعیم عالیقدر حضور دارند و جهان تشیع را هدایت می کنند. حتی در دهه ای داستان توده ای ها اتفاق می افتد، از آیت الله بروجردی سوالی می کنند، می گویند بروید و از مشاور سیاسی من حاج آقا روح الله خمینی بپرسید.

امام بعد از رحلت آیت الله بروجردی که فضا باز شد و مرجعیت ایشان شروع شد. از همان روز تصمیم گرفت که نظام شاهنشاهی را تغییر دهد، زیرا آن را فاسد می دانست. در آن سال ها می گویند شاه دوستی یعنی جنایت، شاه دوستی یعنی خیانت و وطن فروشی که البته کسی جرات نمی کرد در آن زمان این حرف ها را بزند. یا وقتی داستان کاپیتولاسیون اتفاق می افتد فریاد می زند، ˈشاه ایران، بدبخت به داد خودت برسˈ.

امام دستگیر شد، زندان کشید، آزاد شد و تبعیدشد. ایشان وقتی از ترکیه به نجف رفتند زمان را برای اینکه جامعه را برای ایجاد حکومت اسلامی آماده کنند، مناسب دیدند.

ایشان در سال 47 درس ولایت فقیه و حکومت اسلامی را برای طلاب در حوزه علمیه آغاز کرد که مرتب تکثیر و توزیع می شد. ایشان طلاب را آماده کرد. ما نیز در اینجا با شاگردانشان مانند مقام معظم رهبری، شهید بهشتی، آیت الله هاشمی رفسنجانی این درس ها را یاد می گرفتیم.

امام جامعه را آماده کرد. خود رژیم هم در 17 دی ماه 56 مقاله ای علیه امام نوشت و 19 دی قم شلوغ شد و امام زمام امور را به دست گرفت. امام فقط با اعلامیه و هدایت مردم، نهضت را به سرانجام رساند.