بخورنخورهای افطار از نگاه طب سنتی

 بر این اساس بخشی از حفظ سلامتی انسان هم تابع رعایت اخلاق و ادب در خوردن و پرهیز کردن است. درست غذا خوردن و به موقع غذا خوردن هم شرط رعایت این دو قاعده در فرهنگ سنتی ما بوده است که الآن متأسفانه به دلایل نامشخص و بهانه‌های بی‌اساس رعایت نشده و حتی در مواردی خلاف آن را به‌کار می‌بریم که یا به دلیل ندانستن موضوع است و یا پیروی کورکورانه.

وعده غذای افطار و سحری جزو مواردی است که باید مصرف شوند ولی نوع غذا باید متناسب با وضعیت و مزاج بدن فرد باشد. فراموش نکنیم که سفره سحری و به طور ویژه سفره افطار، میدان مسابقه در خوردن نیست.

از نوشیدن آب هنگام صرف هر یک از این وعده‌های غذایی به شدت پرهیز شود مناسب‌ترین زمان نوشیدن آب حداقل یک ساعت و نیم بعد از خوردن است.
 

غذاها در هر یک از وعده‌ها باید با آرامش کامل و به دور از استرس و نگرانی میل شود، هر یک از لقمه‌های غذا باید کاملاً جویده شود و این‌طور نباشد که هنوز لقمه در دهان در حال جویدن است، لقمه بعدی را وارد دهان کنیم.

از درهم خوری و خوردن چند نوع مختلف غذا در یک وعده غذایی پرهیز شود، در صورتی که میل به خوردن سالاد است باید با فاصله و قبل از غذای اصلی میل شود. البته زمان خوردن آن بسته به نوع مزاج فرد و شدت اشتها متفاوت است و از طرف دیگر مقدار آن هم نباید زیاد باشد که باعث اختلال هضم شود.

در صورتی که قصد، خوردن شام باشد باید با فاصله زمانی مناسب از خوردن افطاری باشد. این‌طور نباشد که بلافاصله بعد از خوردن افطار اقدام به خوردن شام شود.

وعده شام هم باید غذایی نسبتاً سبک باشد تصریح کرد: از خوردن غذاهای پر ادویه، شور و سرخ کردنی‌ها پرهیز شود زیرا باعث شدت عطش می‌شوند.