بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا فاطمة الزهرا
متن شعر روضه شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) مداحی حاج محمود کریمی در بیت رهبری

خواب در چشمان یثرب آمده         مردمش خود را به خوش خوابی زده
باد سرد درد بین کوچه ها         هوهوی شبگرد بین کوچه ها
احتضار از راه مخفی آمده          رد شد از زیر در آتش زده
خوب گوش بده...
در میان خانۀ مولا چه بود    باغبان بود و گل یاس کبود
بانوی لولاک روی بسترش    سر نهاده روی پای رهبرش
قابض الارواح با روح الامین    نوحه می خوانند بر بانوی دین
مرغ شب فریاد هوهو میزند    شب کنج حجره سوسو میزند
سایه ای بروی دیوار گلی است       سایۀ لرزان مولایش علی است
زانویی زیر سر بانوی خود     در بغل دارد دگر زانوی خود
چشم دارد بر نگاه فاطمه     شعله میگیرد ز آه فاطمه
ناله ای آرام می آید به گوش     می رود از هوش و می آید به هوش
هر زمانی چشم خود را باز کرد      با زبان دل سخن آغاز کرد
کای همیشه همنشین فاطمه    ای امیرالمومنین فاطمه
ای که بر ارض و سماء هستی امیر     جان زهرایت سرت بالا بگیر
علی جان ... سر تو  چرا پایین انداختی... سر تو بالا بگیر مولای من...
آنکه باید این چنین باشد منم           آنکه باید شرمگین باشد منم
آخه؛ خواستم یاری کنم اما نشد        بند حزن از دستهایت وا نشد
کار من از تو حمایت بود و بس      از رضای تو رضایت بود و بس
من وِلایت را به جان دارم علی      روی بازویم نشان دارم علی
تو ولی داوری مولای من         بر دو عالم سروری مولای من
فاتح بدر و حنین و خیبری      تو وصی مصطفایی، حیدری
گردش آرام آرام نگات       کرده ترسیم مدار کائنات
ای پناه جان احمد در احد      فاطمه آن روز مدیون تو شد
خودش رو به صحنۀ جنگ احد رسوند مادر سادات... دید یه جایی همه جمعند... رسول خدا (جان عالم به فداش) روی زمین نشسته دارند زخمهای رسول خدا رو می بندند ... دور و بر پیامبر اکرم(ص)، امیرالمومنین علی(ع) ایستاده ... نود زخم کاری برداشته تمام بدن غرقابۀ خون... فاطمه (س) رسید خدمت پیغمبر، نگران، دلواپس... بابا حالتون چطوره... فرمود فاطمه جان امروز علی به داد من رسید... خیلی کمک کرد... هر جا اومدند حمله کنند علی جلو ایستاد... علی علی ... همه جا علی... وای وای چه کرده این علی... شیر میدان کارزار... علی امروز جان من رو نجات داده... جلو اومد مادر سادات... فرمود، پسر عمو  انشاء الله یه روزی جبران کنم ...

ای پناه جان احمد در احد           فاطمه آن روز مدیون تو شد
عهد کردم هر چه گویی آن کنم      جان نثاری تو را جبران کنم
علی جان؛ تیر غم هم گر بسویت می پرد    باید از قلب من اول بگذرد
شمع عالم لحظه ای خاموش شد      فاطمه بار دگر بی هوش شد
آه ... چه لحظات سختی...
ساعتی نگذشت و چشمی باز کرد                از دری دیگر سخن آغاز کرد
گفت بشکن بغض خود آقای من      گریه کن؛     راحت امشب گریه کن همپای من
تا کی می خوای آروم گریه کنی...
گریه کن بر من و بر ایتام من         گریه کن بر طفل تشنه کام من
گریه کن ای دست گیر عالمین        بیشتر بر جان جانانم حسین(ع)
گریه کن بر، بر زمین افتادنش        گریه کن بر لحظۀ جان دادنش ...

آه لحظات آخره دیگه... حضرت فاطمه(س) در بستر مرگ داره با علی(ع) درد دل می کنه... حرفهای ناگفته رو به علی(ع) میگه... یا علی(ع) این چند وقته من تو بستر بیماری بودم ... کارهای خونه موند... علی جان منو حلال کن ... آخه از بابام رسول خدا(ص) شنیدم اگه علی از تو راضی باشه خدا هم ازت راضیه...
علی جان...
خنده بر لبهای تو بیرنگ شد    شرم دارم کار خانه لنگ شد
من اگر بانوی خوبی بوده ام     خواهشی از محضرت ننموده ام
عمر تسلیم مشیت میکنم       رفتنی هستم، این شب آخر وصیت میکنم
آقا جان؛ نیمه شب غسلم بده با پیروهن       نیمه شب کن پیکر من را کفن
نیمه شب بر خاک بسپارم نهان      ساعتی در پای قبر من بمان .... ای ...
امیرالمومنین خدای مهربانیه... حضرت فاطمه فرمود ... آقا این بچه های من بی مادر میشن یه وقت نکنه باهاشون بلند حرف بزنی...
فارغ از رنج و ملالم کن علی    رفتنی هستم حلالم کن علی
راستی چندی است ای نور دیده ام      صوت قرآن تو را نشنیده ام
اشک بسته راه چشمانت علی       ای فدای صوت قرآنت علی
گوش کن...
با شما یاسین روایت می شود    روح، فانی در ولایت می شود
بعد هر یک حرف آه مرتضی     می کند تقطیر کل سوره را
حجره از قرآن مشعشع می شود       آیه ها یک سر مقطع می شود
هر چه آهنگ تنفس تندتر      می زند نبض عوالم کندتر
از تن حیدر همه نیروش رفت    بار آخر فاطمه از هوش رفت
کنار بدن فاطمه اش داره گریه میکنه.... یه وقت صدای هاتفی رسید راه را باز کنید ... یتیم های فاطمه دارند میان از مادر خداحافظی آخر و کنند... همه ملائکه کنار رفتند ... بچه های فاطمه اومدند خودشون رو بروی بدن بیجان مادر انداختند ... آه... من بمیرم برای اون بچه یتیمهایی که با تازیانه از بدن بابای بی سرشون حسین جدا شدند... ای حسین(ع)...
منبع کانون فرهنگی مسجد صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
محله بنکی- شهر کنارتخته - استان فارس
http://knoon.persianblog.ir/post/72/