یکی از طلاب علوم دینی که مورد اطمینان (مولف) است نقل می کرد:

در یک ماه رمضان به خاطر بیداری در شب قدر بعد از طلوع آفتاب خواستم کمی استراحت کنم. ناگهان در عالم مکاشفه منظره ای را دیدم که تمام وجودم منقلب شد ، من خواب نمی دیدم ، دقیقاً متوجه بودم که نه خوابم و نه بیدار ، در همان حال چشمی را در هاله ای از نور دیدم که اشک از آن جاری بود. انگار آن چشم ، چشم تمام عالم بود ، همینطور که من هم با دیدن قطرات اشکی که از آن چشم می ریخت دلم شکسته بود پرسیدم: خدایا این چشم کیست که این چنین گریان است؟  

در همان حال به من گفته شد:« این چشم حضرت زهرا (س) است که در مصائب فرزندش حضرت حجت بن الحسن العسکری علیه السلام گریان است.» اینجا من هم شروع کردم به گریه کردن و نزدیک بود جان از بدنم خارج شود که فوراً به حالت عادی برگشتم و شاید اگر لحظه ای دیگر آن منظره ی سوزناک را می دیدم ، قالب تهی می کردم.

منبع:  کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 73

مولف: محمد یوسفی