انتقام امام زمان ازظالمین مادرش چگونه است؟

چگونه امام زمان (عج) بعد از ظهور، از آنانیکه به مادر ایشان حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ سیلی زده‌اند و خون جد بزرگوارشان حضرت امام حسین ـ علیه السلام ـ را ریخته اند انتقام می‌گیرند؟ مگر نه این است که آنها سالهاست که  در عالم قبر عذاب می‌شوند؟ آیا آنها زنده می‌گردند؟

جهت یافتن پاسخ مورد نظر، بررسی چند نکته ضروری است:

الف) چه کسانی به دنیا باز می‌گردند؟

در ادبیاتِ معارفِ شیعه، چنین آمده است که: پس از ظهور حضرت مهدی (عج) عده‌ای از خالص‌ترین مؤمنان و پلیدترین کافران به دنیا «بازگشت» می‌نمایند.چنین بازگشتی را «رَجعت» می‌نامند و صرفاً شاملِ همان افرادی است که ایمان یا کُفرشان در بالاترین درجه باشد و اگر شخصی در این دو دسته نباشد، در زُمره «رَجعت یافتگان» نخواهد بود.(۱)

ب) آیا دشمنان حضرت زهرا و امام حسین ـ علیهما السلام ـ رَجعت می‌کنند؟

جای تردید نیست که ستمگران به اهل بیت ـ علیهم السلام ـ ، مصداق کُفر و شرک اند؛ تا جائی که در احادیث آمده است: «هر کس در کفر دشمنان و ستمگران به ما اهل بیت شک کند، کافراست!» (۲)

با در کنار هم قرار دادنِ این پیام و روایت پیشین، نتیجه می‌گیریم این افراد ـ حتماً ـ به دنیا بازگشت کرده و به دست یداللهی حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ به گوشه‌ای از جزای دنیایی بَرخی اعمال خود مواجه می‌شوند.

از احادیث متعدّد استفاده می‌شود که:

«اولین کار حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ پس از ورود به مدینه، بیرون آوردن جنازه آن دو نفر ظالم و غاصبِ حق حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ است. خلاصه مطلب این می‌باشد که ایشان از مردم می‌پرسند: آیا بین شما کسی هست که آن دو را بشناسد؟ در پاسخ می‌گویند: ما آنها را از طریق اوصافشان می‌شناسیم و کسی غیر از آن دو نفر کنار جدّ به خاک سپرده نشده….سپس ایشان دیوارهای کنار قبر آن دو را خراب می‌کنند….تا اینکه به جنازه آن دو رسیده و جسد آنها را با همان صورت که از دنیا رفته‌اند بیرون آورده و کفن را کنار می‌زنند. امام به اذنِ خدا، آن دو را زنده نموده و بر آنها لعن و نفرین می‌نمایند…هر کس به اندازه دانه‌ای از دوستی و محبّت آنها به دل داشته باشد، آنجا عقیده خود را ظاهر کند. آنگاه به امر حضرت، خلایق اجتماع می‌کنند (تا شاهد محاکمه آن دو باشند) سپس تمام رفتارهای ناپسند آنها را در هر عصر و زمانی، ذکر کرده و آنها نیز به جنایات خویش اعتراف می‌کنند. به دستور حضرت، ابتدا حاضرین از آنها قصاص می‌کنند. سپس حضرت امر می‌فرمایند تا آتشی از زمین بیرون آید که این همان آتشی است که بَر در خانه حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ آورده بودند و با همان هیزمی که برای آتش زدن اهل بیت ـ علیهم السلام ـ جمع آوری کرده بودند ـ و نزد اهل بیت باقی مانده و از یکدیگر ارث می‌بَرند ـ آنها را آتش زده، پس دستور می‌دهند که بادی وزیده و خاکسترشان را به دریا ریخته و پراکنده نماید.»

البته تصور نشود که این، آخرین عذابِ آن دو است:حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ در این رابطه چنین می‌فرمایند:

«هرگز!…به خدا سوگند که «سیداکبر» رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ و «صدّیق اکبر» امیرمؤمنان و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین و بقیه ائمه هُدی ـ علیهم السلام ـ و تمامی آنهایی که ایمان خالص داشته‌اند و همه کسانی که کافر محض بوده‌اند برگشته و آنجا حاضر شده و قصاص می‌گیرند. تا جائیکه در یک شبانه روز هزار مرتبه کشته می‌شوند ولی باز به صورت نخست بر می‌گردند.» (۳)

ج) آنها در قبر به عذاب می‌رسند، پس چرا باز هم در رَجعت متحمّل عذاب می‌شوند؟

عدالت یعنی:«حفظ تناسبات و اینکه هر چیز در جای شایسته‌اش قرار گیرد».پس اگر دانش آموزی به گونه‌ای کامل به درس بپردازد، شایسته نمره ۲۰ است و در غیر این صورت، به همان میزانی که تلاش کرده به امتیاز می‌رسد.

نکته اینجاست که ما خیال می‌کنیم: جنایت دشمنانِ حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ همان سیلی زدن به ایشان است و ظلم قاتلین حضرت امام حسین ـ علیه السلام ـ نیز، قتل ایشان می‌باشد! در حالیکه عمق جنایت فراتر از شعاع درکِ ماست.

حضرت امام محمد باقر ـ علیه السلام ـ پاسخ این سؤال را چنین می‌فرمایند:

«آن دو اولین کسانی هستند که به ما ظلم کرده، حق ما را ربوده و بر ما چیره شدند.آن دو دری از ظلم و ستم به روی ما گشودند که تا قیامت بسته نخواهد شد.خداوند از ستمی که در حق ما نمودند نگذرد و آنها را نیامرزد.» (۴)

به عبارتی:آن «سیلی» نیز آغاز نبرد بی پایانی بود که از دست پلید دوّمی شلیک شد و تنها جنایت آن دو نیست!(۵) تمام جنایات (حتی شهادت حضرت سیدالشهداء ـ علیه السلام ـ از روزِسقیفه و هم پیمانی ِ شیطان صفتان جهت غصب حق امامت و مدیریت شایسته سالارِ معصومان، نشأت می‌گیرد.

حضرت امام جعفر صادق ـ علیه السلام ـ وزر و وبال همه را گردن آن دو می‌داند و می‌فرماید:

«تا قیامت هر خون ناحقی که ریخته شود، هر مالی که از حرام کسب شود، و هر فحشایی که مرتکب شوند همه بر گردن آن دو می‌باشد، تا این که قائم آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ به پاخیزد (و از این اعمال جلوگیری کند).ما بنی هاشم بزرگ و خُردسال خود را دستور می‌دهیم که آن دو را سَب نموده و از آنها برائت و بیزاری جویند» (۶)

با این حساب، دانسته می‌شود که جرم دشمنان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ یکی و دو تا نیست بلکه به علت گمراهی مردمان و پوشاندن حق، به اندازه تمام گناهان صغیره و کبیره جن و انس (در طول زمان)، مرتکب فحشا و منکرند؛ و از اینروست که حتّی قصاصِ در زمان رجعت نیز کافی نمی‌باشد!

امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمودند:

محبت و ولایت اولیای الهی و برائت از دشمنان آنها واجب است. برائت از کسانی که به آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ ستم کرده، هتک حرمت نموده، فَدَک و میراث حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ را به زور گرفتند و حقوق آن حضرت و امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ را به یغما بردند…(۷)

منبع: سایت اندیشه قم

تصحیح و ویرایش: تحریریه سایت تخصصی امام حسین علیه السلام – شهاب الدین جعفری

پی نوشت:

________________________________________

(۱) انما یرجع الی الدنیا قیام القائم ـ علیه السلام ـ من محض الأیمان محضا او محض الکفر محضا.فاما من یسوی هذین فلا رجوع لهم الی یوم الحساب.بحارالانوار، ج ۶، ص ۲۵۴، ب ۸، ح ۸۷؛ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۳۸٫

(۲) بحار، ج ۲۷، ص ۶۲؛ وسایل الشیعه، ج ۲۸، ص ۳۴۵؛ اعتقادات شیخ صدوق(ره) ۸۰ـ۷۹٫

(۳) ر.ک:احتجاج ۴۴۹، اِعلام الوری ۴۳۶، عیون ج ۱، ص ۵۸، کمال الدین ۲۵۳ـ۳۷۷، الهدایه‌الکبری، ۱۶۳، مثالب النواصب، ۱۱۳، ارشاد القلوب ج۲، ص ۲۸۵، الایقاظ ۲۸۷،‌ بحار ۲۵۲ـ۳۸۶، بحار ج ۳، ص ۲۷۷ـ۲۷۶، و ج ۳۶، ص ۲۴۵، ج ۵۲، ص ۳۷۹ و ۲۸۳، ج ۵۳، ص ۱۲ـ۴٫

۴)) بحار ۳۰/ ۳۸۳

(۵) جنایات آنها را در کتاب «شهادت مادرم زهرا ـ سلام الله علیها ـ افسانه نیست!» مطالعه کنید (با استفاده از منابع غیر شیعی)

(۶) بحار ج ۴۷، ص ۳۲۳، رِجال کَشّی، ص ۲۰۶

(۷) بحار۱۰/ ۳۵۶ـ۲۲۶؛ عیون اخبار الرضا ـ علیه السلام ـ ۲/ ۱۲۶ـ۱۲۴