در باب وجوب صبر نمودن بر طاعت خدا و صبر نمودن در برابر معصیت خداوند
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: صبر بر سه قسم است : صبر در هنگام معصیت و صبر در طاعت خداوند و صبر در برابر معصیت و گناه ، پس كسى كه بر مصیبتى صبر كند تا آنجا كه آن مصیبت را به تسلى و آرامشى نیكو باز گردان خداوند براى او سیصد درجه مى نویسد كه بین یك درجه تا درجه دیگر به اندازه بین زمین و آسمان فاصله است و كسى كه بر طاعت خدا صبر كند خداوند براى او ششصد درجه مى نویسد كه مابین یك درجه تا درجه دیگر به اندازه مابین حدود مرز زمین تا انتهاى عرش الهى فاصله است و كسى كه در برابر معصیت و گناه صبر كند خداوند براى او نهصد درجه مى نویسد كه مابین یك درجه تا درجه دیگر به اندازه مابین حد و مرز زمین تا انتهاى عرش فاصله است .
امیرالمؤمنین على علیه السلام فرمود: صبر بر دو گونه است : صبر در هنگام مصیبت كه این نیكو و زیباست و نیكوتر از آن ، صبر نمودن در هنگام روبرو شدن با چیزهایى است كه خداوند بر تو حرام نموده و یاد خدا نیز بر دو گونه است: یاد نمودن خداوند عزوجل در هنگام مصیبت و برتر از آن ، یاد خداوند در هنگام مواجهه با حرام الهى است كه این مانع و بازدارنده آتش دوزخ است . هم ایشان فرمایند که: صبر دو گونه است : صبر نمودن بر آنچه دوست مى دارى و صبر نمودن بر آنچه كه آن را ناپسند مى شمرى . سپس فرمود: همانا دوست پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله كسى است كه خداوند را اطاعت كند اگر چه قرابت و خویشاوندى اش دور باشد و همانا دشمن پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله كسى است كه خداى را نافرمانى كند اگر چه خویشاوندى اش نزدیك باشد.
امام باقر علیه السلام فرمود: زمانى كه وفات پدرم امام سجاد علیه السلام فرا رسید مرا به سینه خود چسباند و فرمود: اى پسركم ! تو را به چیزى سفارش مى كنم كه پدرم امام حسین علیه السلام در هنگام وفات مرا به آن سفارش فرمود و فرمود كه پدرش على علیه السلام او را به این وصیت سفارش فرموده است : اى پسرم ! بر حق صبر كن اگر چه تلخ باشد.
امام باقر علیه السلام فرمود: صبر بر دو گونه است : صبر بر بلا كه نیكو و زیباست و برترین دو قسم صبر پرهیز نمودن از حرامهاى الهى است .
امام صادق علیه السلام فرمود، بر دنیا صبر كنید كه دنیا ساعتى بیش نیست پس آنچه از دنیا سپرى شده براى آن رنجى و سرورى نمى یابى (رنج و شادمانى آن تمام شدنى است ) و آنچه نیامده است نمى دانى چیست ؟ دنیا همان ساعتى است كه تو در آن هستى پس در آن بر طاعت و فرمانبردارى خدا صبر كن و در مقابل معصیت خداوند نیز شكیبا باش. هم ایشان فرمایند که: آنگاه كه روز قیامت شود جماعتى از مردم بر مى خیزند و به در بهشت مى آیند به آنان گفته مى شود: شما چه كسانى هستید؟ گویند: ما اهل صبر هستیم . به آنان گفته مى شود: بر چه چیزى صبر كردید؟
گویند: ما در دنیا بر طاعت و معاصى خداوند صبر مى نمودیم . در اینجا خداوند عزوجل گوید: راست مى گویند آنان را به بهشت وارد كنید. و این است معناى گفتار خداوند كه مى فرماید: (پاداش صابران به طور كامل و بدن حساب به آنان داده مى شود. (سوره زمر، آیه 10)
از امام موسى به جعفر علیه السلام روایت است كه به یكى از فرزندانش فرمود: اى پسركم ! بر حذر باش از اینكه خداوند تو را در حال گناهى كه تو را از انجام آن نهى نموده است ببیند و بر حذر باش از اینكه خداوند تو را در انجام طاعتى كه به انجام آن فرمان داده است غائب نبیند.