12

مرحوم هیدجی از علمای طهران بود .او منكر موت اختیاری بوده است و خلع روح را به طور اختیاری محال میدانسته.و او این در جه و كمال را برای مردم ممتنع میپنداشته است،و در بحث با شاگردان خود جدا انكار مینمود و رد میكرد.
یك شب در حجره ی خود بعد از بجا اوردن فریضه ی عشا رو به قبله مشغول تعقیبات بوده است ،كه ناگهان پیر مردی دهاتی وارد شده ،سلام كرد و عصایش را در گوشه ای نهاد و گفت:جناب اخوند!تو چه كار داری به این كارها!هیدجی گفت:چه كارها،پیرمرد گفت:مرگ اختیاری و انكار ان ،این حرفها به شما چه مربوط است.
هیدجی گفت:
:این وظیفه ی ماست،بحث و نقد و تحلیل كار ماست ،درس میدهیم،مطالعات داریم،روی این كارها زحمت كشیده ایم،الكی و سر خور نمیگوییم.
پیر گفت:مرگ اختیاری را قبول نداری؟حكیم گفت نه پیر مرد در مقابل دیدگان او پای خود را به قبله كشیده و به پشت خوابید و گفت:انا لله و انا الیه راجعون و از دنیا رحلت كرد.و گویی 1000سال است كه مرده است.
حكیم مضطرب شد .و گفت:خدایا این بلا بود كه امشب بر ما وارد شد؟حكومت ما را چه میكند؟میگوین مردی را رد حجره بردیدو او را كشتید و سم دادید یا خفه كردید.
بیخودانه دویدم و طلاب را خبر كردم،انها به حجره امدند وهمه متحیر و از این حادثه نگران شدند بالا خره خادم مدرسه میخواست تابوتی بیاوركه شبانه او را به فضای شبستان ببرند تا فردا برای تجهیزات و اسشهادات امده شوند،كه ناگاه پیر مرد از جا برخاست ونشست و گفت:بسم الله الرحمن الرحیم سپس رو به حكیمهیدجی كرد ه ولبخندی زد و گفت حالا باور كردی؟هیدجی گفت:اری باور كردم،به خدا باور كردم اما امشب پدر مرا امشب در اوردی ،جان ما را گرفتی؟
پیرمرد گفت:اقا جان!تنها به درس خواندن نیست ،عبادت نیمه شب هم لازم دارد،تعبد هم میخواهد .
از همان شبحكیم رویه و راه خود را تغییر داد،نیمی از ساعات خود را برای مطالعه كردن و نوشتن و تدریس كردن قرار میدهد و نیمی را برای تفكر و ذكر و عبادت خدای عزو جل..شبها از بستر خواب پهلو تهی میكند وبه انجا كه میخواهد میرسد.
منبع:سیر و سیاحت عجیب در عالم ارواح همراه با داستان های شگفت انگیز از عبد الله نجاتی نارنجكلی
بعضی از منابع این كتاب(سیر و سیاحت عجیب در عالم ارواح):
1:روح مجرد:ایت الله محمد حسین حسینی تهرانی
2:معاد:حجةالسلام قرائتی
3:انسان از مرگ تا برزخ:نعمت الله صالح ابادی
4:روح:محمد اصف محسنی
5:داستانهای شنیدنی از كرامات علما:عبد الرحمان باقرزاده ی بابلی
6:كرامات الصالحین:محمد شریف رازی
7:عالم قبر:حسن درویشی
8:عالم عجیب ارواح:ایت الله سید حسن ابطحی
9:عجایب هفت گانه:محمد حسن گنجی فرد
10:معاد شناسی 1و2و3و4:علامه حسینی تهرانی
11:گنجینه ی دانشمندان:حجة السلام محمد شریف رازی(شاگرد ایت الله العظمی حجت كوه كمری)
12:حقیقت روح:احمد مردیان
13:داستانهای شگفت:ایت الله شهید دستغیب
15:مردگان با ما سخن میگویند:سید محمد رضی رضوی
16:عالم پر رمز و راز ارواح:محمد رضا خوشدل

حجت الاسلام روحی تعریف می‌کند:

خیلی از داستان‌هایی که آیت الله بهجت نقل می‌کردند که یک آقایی این چنین بود، خودشان را داشتند می‌گفتند. دوستان می‌گفتند: این خودش است. می‌گفتم: نه، دلیلی ندارد. تا اینکه شاید سی سال گذشت و از یک قضیه‌ای که اغلب آن را نقل می‌کردند به صحت این مطلب پی بردیم.

ایشان بارها می‌فرمودند: آن آقا در مورد جن چنین گفته. تا یک بار بچه‌های کوچک کتابی خوانده بودند و خیلی از جن وحشت کرده بودند. ایشان به بچه‌ها فرمودند: بیایید با شما کار دارم. من هم رفتم طرف دیگری و می‌خواستم مراقبت کنم که چه کار می‌خواهند بکنند آقا. دیدم به آن‌ها فرمودند: جن ترس ندارد، آن‌ها کاری به مومن ندارند. حالا کسی که سی سال می‌گفت یک آقایی، به این بچه‌های کوچک می‌گفتند: "من خودم وارد منزلی شدم(منزل عمویشان در کربلا) خواستم بروم داخل اتاق، صاحبخانه گفت: آن‌جا نرو جن دارد. گفتم: باشد به من کاری ندارند. رفتم داخل اتاق دراز کشیدم، عمامه‌ام را پهلوی خودم گذاشتم و عبایم را روی سرم کشیدم. پاسی از شب که گذشت، صدای پای آن‌ها را بیرون در اتاق می‌شنیدم. یک دفعه احساس کردم که یکی از این پاها به در اتاق نزدیک شد. از پنجره خودش را بالا کشید و داخل اتاق را نگاه کرد. دید که من اینجا خوابیدم. عمامه‌ام کنارم است. رفت به آن‌ها گفت: این لشکر خداست."

عصر از ایشان پرسیدم آقا، آن شخص حرف جن را چه طوری متوجه شد؟ فرمود: آخر آن جمله‌اش این بود: هذا خیل الله. سی سال به ما در خانه می‌گفتند: یک آقایی بود.

برگرفته شده از کتاب: عبد خدا محمد تقی بهجت(ره)