حضرت امیرالمومنین علیه السلام در توصیف اوج غربت و مظلومیت فرزند غایب خود فرموده اند:

« امام عهده دار امر (نجات انسان ها) همان رانده ی آواره ی بی کس تنهاست.»

در روایت مشابهی ، حضرت موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند:

« هو الطرید الوحید الغریب الغائب عن اهله الموتور بابیه.....»

« او حضرت مهدی علیه السلام آن غریب تنهای دور از وطن غایب از دیدگان کسان خویش است که هنوز انتقام خون پدرش گرفته نشده است. ....»

کسی از حضرت سید الشهدا علیه السلام پرسید: آیا صاحب این امر شمایید؟ فرمودند:

« نه من نیستم ؛ صاحب این امر کسی است که از میان مردم کناره گیری می کند و به سرزمین های دور دست می رود و او خواهان تقاص خون پدر است.»

متاسفانه این غربت و تنهایی امام زمان علیه السلام تا زمان ظهور، امتداد خواهد یافت؛

چنانکه مولای متقیان فرموده اند:

« مهدی ما (از تولد تا زمان ظهور) تنها، یگانه و غریب خواهد بود. »

امام صادق علیه السلام نیز در مورد کیفیت ظهور امام عصر علیه السلام به مفضل می فرمایند:

« ای مفضل ، او تنها ظهور می کند؛ به تنهایی وارد مسجد الحرام می شود؛ به تنهایی به دامن کعبه دست می یازد؛ تاریکی شب همه جا را فرا می گیرد و او هم چنان تنهاست.....»

آری، تولد آن حضرت مانند حضرت موسی علیه السلام مخفیانه و غریبانه صورت گرفته است و از همان لحظه ی تولد ، فرعونیان زمانش قصد به شهادت رساندن حضرتش را داشتند.

بسیار تاثر آور است که خاندان امامت ناچار بودند ولادت خاتم الاوصیا علیه السلام را حتی از عمویش پوشیده نگه دارند. در دوران غیبت، زندگی آن جناب مخفیانه و غریبانه است؛ به هنگام ظهور نیز به تنهایی و در غربت به مسجد الحرام خواهند آمد.

اللهم عجل لولیک الفرج