(English text at the end)
چه ایده‌ بدی بوده گرد ساختن ساعت.
احساس می‌کنی همیشه فرصت تکرار است : قرار بوده ۸ صبح بیدار شوی و می‌بینی شده ۸ و ربع ، می‌گویی اشکال ندارد تا ۹ می‌خوابم بعد بیدار می‌شوم!
قرار بوده امشب ساعت ۹ یک ساعتی را صرف مطالعه‌ی کتاب کنی ، می‌بینی کتاب نخوانده ۱۰ شده ، می‌گویی اشکال ندارد ، فردا شب ساعت ۹ می‌خوانم.
ساعت دروغ می‌گوید ، دروغ. زمان بر گرد یک دایره نمی چرخد! زمان بر روی خطی مستقیم می‌دود و هیچگاه ، هیچگاه ، هیچگاه باز نمی‌گردد.
ایده‌ی ساختن ساعت به شکل دایره ، ایده‌ی جادوگری فریبکار بوده است! ساعت خوب ، ساعت شنی است! هر لحظه به تو یادآوری می‌کند که دانه‌ای که افتاد دیگر باز نمی‌گردد. اگر روزی خانه‌ی بزرگی داشته باشم ، به جای همه‌ی دکورها و مجسمه‌ها و ستونها، ساعت شنی بزرگی برای آن خواهم ساخت و می‌گویم در آن آنقدر شن بریزند که تخلیه‌اش به اندازه‌ی متوسط عمر یک انسان طول بکشد. تا هر لحظه که روبرویش می ایستم به یاد بیاورم که زمان «خط» است نه «دایره».
یادم باشد تابلویی زیر ساعت شنی ام نصب کنم: 
«خوش بین نباشید. این ساعت به ضربه سنگی می‌شکند… »