در باب مهدویت عقیده مذهب شیعه این است كه مهدویت‏ خاصه صحیح و مقبول است و به تعبیر دیگر آنچه مورد پذیرش است مهدویت ‏شخصیه است نه مهدویت نوعیه.

لكن بعضى از صوفیه و عرفا قائل به مهدویت نوعیه بوده یا هستند. به این معنا كه عقیده دارند در هر عصرى و دوره‏اى باید یك مهدى وجود داشته باشد كه ویژگی ها و خواص مهدویت و هادویت را داشته باشد و مى‏گویند هیچ عصرى خالى از یك مهدى هادى نیست و ضرورتى هم ندارد كه مشخص شود از نسل چه كسى است و چه خصائصى را داراست؟ (1) این عقیده بعضى صوفیه و عرفا است كه البته از نظر ما نامفهوم بلكه مردود است. عقیده مستدل مذهب شیعه آن است كه مهدویت، مهدویت ‏شخصیه است، یعنى یك فرد است كه مهدى این امت است و موعود امت ها و ملت ها است و ابعاد و ویژگی هاى او مشخص است. خانواده‏اش، پدر و مادرش، محل ولادت و غائب شدن و نشانه‏هاى ظهورش و حتى خصوصیات جسمى او و در یك كلام همه ابعاد مربوط به او اعلام شده است و با این مشخصات و ویژگی هاى ذكر شده، ما فقط یك مهدى را قبول داریم. آرى یك فرد به عنوان مهدى است كه واجد و جامع تمامى این خصائص و ویژگی ها و نشانه‏ها است.

براى آن كه مفهوم مهدویت نوعیه مقدارى روشن تر شود، به اشعارى از ملاى رومى درباره امام حى غائب دقت كنید كه مى‏گوید هر دورى یك ولى دارد ولى ما معتقدیم كه در تمام ادوار و اعصار تنها و تنها یك ولى هست ملاى رومى مى‏گوید:

این كه در ابیات بالا ملاحظه مى‏نمایید مفاد مهدویت نوعیه است. ما قائل هستیم كه این ادعا هیچ دلیل و برهانى در مقام اثبات ندارد، بلكه تمامى ادله مهدویت ‏شخصیه و خاصه به گونه‏اى است كه هر نوع مهدویت دیگرى را نفى مى‏كند و مهدویت ‏شخصیه خاصه را با همان ابعاد و جزئیات و شرایط و صفات و علاماتى كه بیان داشتیم؛ اثبات مى‏نماید. پس اگر در مطالعات و بررسی ها پیرامون امام زمان علیه‏السلام، مهدویت نوعیه به بیان فوق یا هر بیان دیگر ارایه و مطرح شد باید توجه داشت كه این نظر و عقیده اصیل و پذیرفته شده شیعه امامیه نیست‏ بلكه دیدگاه مذهب شیعه همان مهدویت‏ خاصه شخصیه است كه به آن معتقدیم.