نحوه زندگی امام زمان علیه السلام

بعضی افراد سۆالاتی در مورد نحوه‏ ی زندگی حضرت مهدی علیه السلام برایشان مطرح است؛ مثلا این که کجا زندگی می‏کنند؟ آیا مردم ایشان را می‏شناسند؟ ازدواج کرده اند؟ و...

مطلبی که با توجه به روایات حتمی است، این است که حضرت مهدی علیه السلام در بین مردم زندگی و رفت و آمد دارند اما کسی ایشان را نمی‏شناسد. همانطور که از امام صادق علیه السلام روایت شده که می‏فرمایند: «حضرت صاحب الامر علیه‎السلام از این جهت با حضرت یوسف علیه السلام شباهت دارد که برادران یوسف، با این که عاقل و دانا بودند و قبلا هم با وی معاشرت داشتند، وقتی به محضرش شرفیاب شدند تا خودش را معرفی ننمود، او را نشناختند و با این که بین ایشان و حضرت یعقوب علیه السلام بیش از 18 روز را فاصله نبود، حضرت یعقوب علیه السلام از وی اطلاعی نداشتند.

پس چرا این مردم انکار می‏کنند که خداوند همین عمل را نسبت به حجت خویش حضرت صاحب الامر علیه السلام نیز انجام دهد؟ آن حضرت هم، در بین مردم تردد کند و در بازارشان راه برود و بر فرش ایشان قدم بگذارد، ولی او را نشناسند، و به همین وضع زندگی کند تا هنگامی‏که خداوند به او اذن معرفی به مردم را بدهد.»[1]

حضرت صاحب الزمان علیه السلام در مکان‏های خاصی تشریف فرما می‏شوند و به مکان‎هایی حتما قدم نمی‏گذارند. در مجالس لهو و لعب گام نمی‏گذارند؛ اگر چه بر آنها نظارت و تسلط دارند و خداوند ایشان را از اخبار آنها آگاه می‏گرداند. ایشان در مراکز فساد و حرام وارد نمی‏شوند.

آن بزرگوار به زیارت امام حسین علیه السلام، پیامبر صلی الله علیه وآله و امامان دیگر مشرف می‏شوند؛ به اجتماعات دینی (علمی و تعظیم شعائر[2]( لطف خاصی دارند و هر ساله در مراسم حج شرکت می‏کنند.[3]

در مورد همسر و فرزند داشتن آن بزرگوار هم به علت این که ایشان در غیبت به سر می‏برند، اطلاع دقیقی در دست ما نیست ولی در برخی روایات و ادعیه[4] به آن اشاره شده است. اما آنچه که حائز اهمیت می‏باشد این است که این قبیل مسائل به حکمت خدا بر ما پوشیده است و دانستن آن فایده ‏ای برای ما ندارد.[5]

گاه ارده‏ ی حق متعال بر این قرار می‏گیرد که بندگان از علت مسائلی به طور کامل آگاه نشوند و این را آزمایشی برای ایشان قرار می‏دهد؛ پس با سۆال کردن‏های زیاد نباید پیگیر مطلب شد[6] و البته دانستن آن هم هیچ کمکی به ما در مسیر زندگی نمی‎کند.

[1]  فضائل الشیعه/ ص3

مثال قرآنی که می‏توان به آن اشاره کرد داستان جناب طالوت است.[7] هنگامی که به جنگ با جالوت می‏رفتند به نهر آبی رسیدند؛ جناب طالوت گفت هر کس از این نهر آب بنوشد از من نیست، مگر به قدر یک جرعه؛ و هر کس ننوشد از ما خواهد بود. این مسأله آزمایشی بود برای لشکر ایشان و جالب است فقط 313 نفر در این آزمایش موفق شدند و 60 هزار نفر مردود شدند![8]

در مورد زندگی خصوصی حضرت نیز اگر ما به جست‏و‏جو نپردازیم، برایمان بهتر است. آن‏چه که به آن سفارش شده ‏ایم شناخت حقیقی اماممان است و این که بدانیم تمسک به ایشان سبب هدایت[9] و آرامش[10] در زندگیمان می‎شود؛ وجود امام عصر علیه السلام همانند خورشید پشت ابری[11] است که گرچه او را نمی‏بینیم اما می‏توانیم از انوار وجودشان استفاده کنیم. امام زمان علیه السلام به احوال و مشکلات ما آگاهند، در مواقع گرفتاری و حساس از مردمان دستگیری کرده برای ما دعا می‏کنند و هم چنین از جانب ما به درگاه الهی توبه می‏کنند.

حضرت مهدی ارواحنا فداه خود فرموده‏ اند: «ما از یاد شما غافل نیستیم و در رعایت شما سهل انگاری نمی‏کنیم؛ اگر چنین نبود بلاها بر شما نازل می‏شد و دشمنان شما را ریشه‏کن می‏کردند.»[12]

آری امام در حال غیبت هم:

1.       حجت خدا بر روی زمین است.[13]

2.      حوائج  متوسلین را برآورده می‏سازد.[14]

3.      ناظر کردارهاست.[15] ( بنابراین مردم معتقد، از گناه و خلافکاری چشم می‏پوشند و راه اصلاح و تقوی در پیش می‏گیرند.)

و در انتها فراموش نکنیم در صورتی که با اخلاص برای تعجیل فرج آن عزیز دعا کنیم، دولت کریمه زودتر برپا خواهد شد. هم چنان که امام صادق علیه السلام فرمودند: «اگر شما هم  مثل بنى اسرائیل[16] در درگاه خداوند به گریه و زارى بپردازید، خداوند فرج ما را نزدیك خواهد كرد اما اگر چنین نباشید، این سختى تا پایان مدتش خواهد رسید.»[17]

پی نوشت:

[1] بحارالانوار/ ج52/ ص 154/ ح9

[2]  ابو عبد اللَّه علیه السلام فرمودند: آیا با هم مى‏نشینید و گفتگو می‏کنید؟ گفتم آرى فداى تو شوم. فرمودند: من این گونه مجالس را دوست دارم؛ پس اى فضیل امر ما را احیا كنید! خداوند رحمت كند كسانى را كه امر ما را احیا می‏كنند. اى فضیل كسى كه از ما یاد كند یا نزد وى از ما یاد شود و از چشمانش به اندازه پر مگسى اشك بیرون آید، خداوند گناهان او را اگر چه بیشتر از كف دریاها باشد مى‏آمرزد. ( مصادقه الاخوان/ ص 33)

[3]  اصول کافی/ ج2/ ص 138

[4] اللهم اَعطِهِ فی نَفسِهِ و ذُریَّتِهِ... (دعای عصر روز جمعه در مفاتیح)

[5] (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُۆْكُم) (مائده/ 101)

[6]  پیغمبر اكرم از كثرت سۆال و گفتار بى مورد نهى کردند. ( تفسیر جامع/ج2/ ص271)

[7] بقره/ 249

[8]  تفسیر جامع/ ج1/ ص 366

[9] اصول کافی/ ج1/ ص 286

[10] ذیل آیه (الا بذکر الله تطمئن القلوب) آمده است که ذکر الله، اهل بیت علیهم السلام هستند که یاد آنها یاعث آرامش قلبهاست.(تفسیر قمی/ ج1/ ص365)

[11]  اصول کافی/ ج2/ ص 867

[12]  فضائل الشیعه/ ص3

[13]  مفاتیح الجنان/ زیارت حضرت صاحب الامر علیه السلام ( السلام علیک یا حجه الله و دلیل ارادته)

[14]  کتاب نجم الثاقب/ باب نهم

[15] ذیل آیه 105توبه آمده است که منظور از مۆمنین، ائمه علیهم السلام هستند. ( تفسیر جامع/ ج3/ ص167)

[16] وقتی عذاب بر بنی اسرائیل طولانی شد، چهل صباح به پیشگاه الاهی گریه کردند تا این که خداوند به حضرت موسی علیه السلام وحی کرد و 170 سال از عذاب آنها کم نمود.(تفیسر عیاشی/ ج2/ ص 154)

[17] مهدى موعود ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)/ چاپ 28/ ص904

بخش مهدویت تبیان