حلّ اختلاف مردم با بیانی شیرین و سخنی دلپذیر و موعظه‏‌ای حسنه و به خرج دادن اخلاق یا مایه

گذاشتن مال، دستور صریح اسلام است.

مسلمان نباید اجازه دهد، اختلاف بین مردم مسلمان اعم از اختلاف زن و شوهر، دو خانواده، پدر و

مادر و فرزندان، دو دوست، دو شریک، دو جمعیت، دو محل، دو شهر، دو مملکت که یا معلول کمبود

اخلاقی یا میوه تلخ فقر و نداری است، ادامه پیدا کند.

 اصلاح کردن امور در بین مردم مفاسد اجتماعی را از بین می‌برد. مراتب اصلاح بین مردم زیاد است و

هر چقدر وسیع‌تر باشد، سود آن نیز بیشتر خواهد بود و هر مقدار سریعتر انجام پذیرد مؤثرتر است.

در این باره خداوند در آیه 8 سوره انفال می‌فرمایند: روابط خود را با هم اصلاح کنید و روابط سالم

داشته باشید و اگر ایمان دارید مطیع خدا و پیامبر خدا (ص) باشید.

امام علی (ع) در حدیثی می‌فرمایند: شما و همه فرزندان، خاندانم و هر کس را که این نامه به

دست او برسد سفارش می‌کنم، به صلح و آشتی برقرار کردن میان خود، زیرا من از جد شما (خطاب

به امام حسن(ع) و امام حسین (ع)) شنیدم که می‌گفت آشتی دادن میان مردم افضل است از

همه نمازها و روزه‌ها.

امام صادق (ع) فرمودند: صدقه‌ای (عمل صادقانه‌ای) که خداوند آن را دوست می‌دارد، اصلاح میان

مردم است، هرگاه رابطه‌ها تیره گردد و نزدیک ساختن مردم به یکدیگر وقتی از هم دوری کنند.

امام صادق (ع) فرمودند: هرگاه دیدید دو تن از شیعیان ما باهم درگیری دارند،

از مال من برای برطرف کردن آن درگیری و رفع اختلاف‌های مالی و ایجاد صلح

و آشتی مصرف کن.

ابوحنیفه (مدیر کاروان حج) می‌گوید: من و دامادم درباره میراثی درگیر شده بودیم که مفضل به ما

رسید او ساعتی در کنار ما ایستاد و سپس گفت به منزل من بیایید، ما به منزل او رفتیم او ما را با

پرداخت 400 درهم آشتی داد و خودش پول را پرداخت و از هر یک از ما نسبت به دیگری تعهد گرفت

که دیگر ادعایی نداشته باشیم آنگاه گفت: بدانید که این پول از مال من نبود بلکه امام صادق (ع) به

من دستور داد که هرگاه دو نفر از شیعیان در موضوعی نزاع کردند آنان را آشتی دهم و هرچه لازم

بود از مال امام (ع) مایه بگذارم این پول، پول امام صادق (ع) بود.