شب بود و اشک بود و علی بود و چاه بود

فریاد بی‌صدا، غم دل بود و آه بود

دیگر پس از شهادت زهرا به چشم او

صبح سفید هم‌چو دل شب سیاه بود

دانی چرا جبین علی را شکافتند؟

زیرا به چشم کوفه عدالت گناه بود

خونش نصیب دامن محراب کوفه شد

آن رهبری که کعبه بر او زادگاه بود

یک عمر از رعیت خود هم ستم کشید

اشک شبش به غربت روزش گواه بود

دستش برای مردم دنیا نمک نداشت

عدلش به چشم بی‌نگهان اشتباه بود

هم‌صحبتی نداشت که در نیمه‌های شب

حرفش به چاه بود و نگاهش به ماه بود

مولا پس از شهادت زهرا غریب شد

زهرا نه یار او که بر او یک سپاه بود

وقتی که از محاسن او می‌چکید خون

عباس را به صورت بابا نگاه بود

«میثم!» هزار حیف که پوشیده شد ز خون

رویـی کـه بهـر گمشـدگان شمـع راه بود

استاد سازگار

کوفه امشب التهاب محشر است / کوفه امشب کربلایی دیگر است
جبرئیل آوای غم سر داده است / در فلک شوری دگر افتاده است
تیر غصه بر دل زارم نشست / تیغ دشمن فرق مولایم شکست
قلب مجنون سوی صحرا می رود / حیدر-ع امشب سوی زهرا میرود

 

يكي از برنامه‌هاي امشب توجه به اين جمله است. «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين» خدايا قاتلين اميرالمومنين را لعنت كن. چرا نمي‌گوييم: «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَاتَلََ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين» و جمع مي‌بنديم «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين» يعني كساني كه اميرالمومنين را كشتند، لعنت كن. درست است كه ابن ملجم اميرالمومنين را شهيد كرد اما اين شخص نبود، بلكه خطي بود. ابولهب يك نفر است كه خدا مي‌گويد «تَبَّتْ يَدا أَبي‏ لَهَبٍ وَ تَبَّ»(مسد/1) اما يك نفر نيست، اين يك نفر نماينده يك جريان است. گاهي شخصي است كه نماينده يك خطي است. اين ملجم هم نماينده خطي است. لذا نمي‌گوييم: «اللهم العن ابن ملجم» مي‌گوييم: «اللَّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِين» قتلة به معني قاتلين است. پس معلوم مي‌شود كه اميرالمومنين را يك نفر نكشت. در حقيقت يك جرياني اين عمل را انجام داد. همه آن‌هايي كه در آن برنامه بودند و اطلاع داشتند و در برنامه ريزي و توطئه نقش داشتند آنها هم جزو قاتلين هستند. كسي كه راضي به گناه باشد او هم جز باند گناهكاران است.