سردار همدانی دلتنگت شده ام

برای من نیز دعا کن

سردار تو از قبیله عشاق بودی

ومن از قبیله خاکیان از قبیله زمینیان

سردار قبیله ات اسمانی بود واخرش هم اسمانیت کردند

من مانده ام اینهمه وابستگی ودلبستگی به این خاک

سردار احمدلو گفت: با اخویمان ناصر که

شهید شد قرار گذاشتیم

هرکداممان شهید شدیم، موقعی که مادرمان سراغمان را می‌گیرد

بگوییم جایی که هست، بخور و بخواب است یعنی وقتی

تیر می‌خوری می‌افتی و می‌خوابی.

سلام بر شهیدی که خورد وخفت ورستگار شد

حاج عباس کریمی رفتار و کردارش با پذیرفتن فرماندهی لشگر تغییر نکرد و او کسی نبود که این

القاب را افتخاری بداند به همین خاطر هیچ وقت نخواست عنوان کند که فرمانده لشگر است

زیرا بسیجیان را فرماندهان واقعی جنگ می‌دانست. بعد از عملیات خیبر، مشغله‌اش زیاد شد

و دیر به خانه می‌آمد. او چیزی نمی‌گفت. من هم نمی‌پرسیدم تا اینکه یک روز از طرف لشگر تلفن

مخصوصی را در خانه ما نصب کردند و گفتند: «این مخصوص فرماندهی است و عباس فرمانده

لشگر 27 محمد رسول الله (ص) است.» او با اینکه فرمانده لشگر بود حقوق کمی‌ می‌گرفت.

هنگام شهادت میزان حقوقش 2900 تومان بود. اموالی را که در اختیار داشت متعلق به خداوند

و تمامی‌ مردم می‌دانست و معتقد بود که او وظیفه نگهبانی از آنها را بر عهده دارد و اجازه

نمی‌داد بیت‌المال حتی یک سر سوزن جابجا شود. راوی:همسر شهید   عباس کریمی

منبع : خاطراتی از کتاب: دجله در انتظار عباس