از حضرت امام رضا(ع), روایت شده است که :

 این شب را لیلة القدر نامیده اند, چون آنچه مربوط به سال

است, از قبیل خوبى, بدى, زیان, سود,روزى (معیشت) و

مرگ و ولادت در آن شب اندازه گیرى مى شود.

امام صادق(ع), خطاب به (ابوبصیر) فرمودند:
 

اى ابو محمد, در شب قدر حاجیان مشخص شده و پیشامدها

و مرگ ها و روزىها و آنچه مربوط به آن سال است تا

سال آینده (شب قدر دیگر) رقم مى خورد; پس آن را در

شب بیست و یکم و بیست سوم ماه جستجو کن البته اینکه

خداوند بر پایه حکمت و مصلحت, تقدیر امور مى فرماید, به

شایستگى و ظرفیت و حال افراد و جوامع بستگى دارد.

قدر, باران رحمتى است که در جویبار هر فرد و هر جمع

به اندازه او جارى است. شخصیت افراد به گونه اى شکل

گرفته که بعضى از آنان توان پذیرش جریان رودى وسیع از

رحمت و برکت قدر را دارند و برخى دیگر, زمینه کمترى

براى جذب رحمت و عنایت دارند; برخى, هیچ گونه آمادگى

ندارند تا آنجا که زمینه وجودشان چون سنگى سخت و

نفوذناپذیر است.

حقیقت شب قدر از نوع حقایق قرآنى است و همان طور که

قرآن شفا و درمان است, شب قدر نیز این گونه است: (و

ننزل من القرآن ما هو شفا و رحمه للمومنین و لا یزید

الظالمین الا خسارا). (۵) قرآن غذاى سالم روح انسان

هاست. این غذاى دلپذیر براى روان سالم لذت بخش است.

اما اگر کسى بیمار باشد, نه تنها از این سفره رنگین دلپذیر

و غذاى شفابخش بهره اى نمى برد, بلکه براى او مایه

آزردگى است. از این رو, در قسمت دوم, آیه کریمه مى

فرماید: و همین قرآن براى ستمکاران مایه تباهى و زیان است.

گفتیم که در شب قدر سرنوشت انسان ها بر اساس حکمت و

مصلحت رقم مى خورد. بى گمان, این تصمیم گیرى درباره

آینده اشخاص و امت ها با گذشته آنان پیوند خورده است.