در كتاب مفتاح الجنة از عايشه مرويست كه شبى حضرت رسول (ص) در حجره من بود، در اثناى شب بيدار شدم ، ديدم كه حضرت در رختخواب نيست ، برخاستم و حجره را ملاحظه كردم . درحجره نبود بيرون آمدم و ساير حجرات را گشتم ، در هيچ يك نيافتم تشويش و اضطراب بر من غالب شد كه مبادا امرى واقع شده پس بر پشت بام بر آمدم ، ديدم در آنجا با پروردگار مناجات مى كند من در گوشه اى پنهان شدم تا كه ببينم در مناجات چه مى گويد، شنيدم كه مى گفت :

« الهى اسئلك بخير خلقك على بن ابيطالب ان تغفر امة محمد صلى اللّه عليه و اله »

خدايا سؤال مى كنم از تو به بهترين خلايق تو على بن ابيطالب كه امّت محمد را بيامرزى.

« الهى انشرك باحبّ النّاس اليك على بن ابيطالب ان ترحم عصاة امتّى »

خدايا قسم مى دهم تو را به محبوبترين بندگان تو على بن ابيطالب كه بر گنهكاران امت من رحم كنى.

من مدت طويلى مكث كردم و ديدم حضرت رسول صلى الله عليه و آله در اين مدت خدا را به على قسم مى داد كه امت او را ببخشد . من چون اين حالت را مشاهده كردم نزديك رفتم حضرت مرا ديد فرمود: اى عايشه كجا بودى ؟ عرض كردم كه چون شما را در رختخواب نديدم خوف كردم كه مبادا خداى نكرده امرى روى داده باشد، بنابراين در صدد تفحص ‍ شده بر پشت بام آمدم . حضرت فرمود : اى عايشه به حجره خود مراجعت كن ! عرض كردم : يا رسول اللّه سؤ الى دارم فرمود: بگو گفتم « اليس للّه الملائكة المقربون » ، آيا براى خدا ملائكه مقرب نيستند، فرمود: بلى ! گفتم : آيا تو آقاى انبياى مرسلين نيستى ؟ فرمود: بلى ! مقصود خود را بگو . گفتم : با وجود اينكه خدا فرشتگان مقرب و پيغمبران مرسل و مثل تو پيغمبرى دارد، پس چرا خدا را به على بن ابيطالب قسم مى دهى ؟ حضرت فرمود: وقتيكه به پشت بام آمدم كه عاصيان امت را دعا كنم نظر به ملكوت كردم و بر جميع مقربان درگاه الهى مطلع شدم و به قدر و مرتبه هر يك در نزد خدا علم بهم رسانيدم مرتبه هيچ يك از ايشان را بالاتر از مرتبه على عليه السلام نديده و نيافتم ! و به خدا قسم كه اگر مطّلع به بهتر از على مى شدم خدا را به او قسم مى دادم  .