چرا امام زمان عجل الله با گذشت زمان پیر نمی شوند؟!!


اگر درباره اضافه شدن کلمه «صاحب» و «امام» به "زمان" اندیشه کنید و در اینکه آن حضرت جلوی زمان و پیش از زمان است و زمان پشت سر اوست فکر کنید ، تمام و کمال معرفت را نسبت به حضرت حجت (ع) پیدا می کنید.زیرا هیچ تعبیری ادقّ از این تعبیر نیست و این تعبیر فقط نسبت به حضرت حجت (ع) و در خصوص آن حضرت است.اگر کسی عمق این مطلب را بفهمد خواهد دانست که چرا امام زمان (ع) پیر نمی شود.

این مطلب که برای بعضی کوتاه فکران مشکل و معضله ای شده که چگونه است همه پیر می شوند و آن بزرگوار پیر نمی شود و چطور مرور زمان بر او اثری نمی گذارد که « والشمس والقمر يبليان كل جديد ويقربان كل بعيد ويأتيان بكل موعود فأعدوا »
  (گردش خورشید و ماه و گذشت زمان هر تازه ای را کهنه و هر دوری را نزدیک می سازد و اجل و سررسید هر وعده داده شده ای را فرا می رساند.)حل می شود.
زیرا وقتی شمس و قمر به آنجا می رسد خاموش می شود.مقام آن حضرت مقامی است که به مجرد رسیدن شمس و قمری که « یبلیان کل جدید» هستند به آن مقام خاموش می شوند.او شمس و قمر را کهنه می کند اما شمس و قمر او را پیر و فرسوده نمی سازد و این امامت در مرحله فعلیت بالنسبه بزمان نه تنها اهل زمان ، از مختصات حضرت حجت (ع) است و بجز او برای احدی در عالم چنین مقامی نیست لذا ملقب است به "صاحب الزّمان"
پس وجود او مسیطر زمان است.

اینجا است که باید فکر کرد چنین وجود مسیطر بر زمانی که زمان نتواند در او تاثیر کند احاطه وجودی اش تا چه پایه است و سلطنت او بر کون تا چه حد است.

نتیجه ، عبارت از این است که در جمیع مواردی که کلمه عصر و زمان آمده ، همه در آن مقام منتفی می شود.اگر این مطلب را بدست آوردید آنوقت سوره « والعصر » را هم می فهمید.

« وَالْعَصْرِ*  إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ*  إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ »

(به عصر سوگند،که انسانها همه در زيانند؛مگر کساني که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، و يکديگر را به حق سفارش کرده و يکديگر را به شکيبايي و استقامت توصيه نموده‌اند)

آن انسانی که « لَفِي خُسْرٍ » است و از او « إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ » استثناء شده ، انسان بعد از عصر است اما امام زمان (ع) قبل از عصر است.مقام آن حضرت مقام قبل العصری است.چنانچه روشن شد آن حضرت امام زمان است یعنی امام عصر است زیرا یکی از معانی عصر، زمان است و یکی از تفاسیر این سوره هم عبارت از زمان است.والعصر یعنی قسم به زمان و این تفسیر ، بسیار تفسیر اساسی و عمیقی است.

چنانکه در القاب حضرت حجت (ع) کلمه « صاحب الزّمان » آمده ، کلمه « ولی العصر » هم آمده است.
پس او ولایت دارد بر عصر و مقدم است بر عصر وعصر مقدم است بر انسان که خدا به عصر قسم می خورد براینکه « إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ*  إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ».
.........

اگر معنای کلمه امام زمان فهمیده شود قهرا معلوم می شود که آن حضرت هم مقدم بر زمانیات است و هم مقدم بر زمان و امامت زمان ممکن نیست مگر آنکه به سرحد تجردی برسد که بتواند تمام زمان را امامت کند.

و آنچه همه فحول بشر را گیج کرده این است که او به مرحله تجردی است که تمام زمان را امامت می کند و در عین حال متجسّد است و اجتماع این تجسّد با آن تروّح و آن تروّح با این تجسّد از خصوصیات حضرت حجت (ع) است .این معنی در کلمه امام زمان است.

امام است برای زمان و مضاف است به زمان.هم اضافه ی به زمان دارد و هم در عین حال امامت زمان را دارد.»

 

گزیده ای از بیانات ایت الله وحید خراسانی


 

اللهم فرج مولانا صاحب الزمان بحق زینب کبری سلام الله