اینجا جای بحث نیست
بهتره بحث ها تو روم و انلاین انجام بگیره تا حقیقت اشکار بشه
بنظرم الکی ادامش ندین بهتره

علیکم السلام برادر...مطلب ذیل کاملتر از مطالب قبلیه ..در باب روایت هم عرض میکنم خدمتتون
.همه دوستان، خدا رو شکر اهل علوم و معارف دینی هستند و همگی اساتید بنده هستند. بنده از باب درس پس دادن، بسته محتوایی ای رو آماده کردم در مورد موضوع 9 ربیع و دیدگاه امامان معصوم، رهبر انقلاب و دیگر مراجع عظام تقلید درخصوص موضوع اهانت به مقدسات اهل سنت که تقدیم می کنم.

مشی و نوع رفتار امامان معصوم در خصوص اهل سنت و خلفای آنها:
۱. امیرالمؤمنین (ع)
امام علی (ع) در خطبه ۱۲۷ نهج البلاغه فرمود：
الا من دعا الی هذا الشعار فاقتلوه و لو کان تحت عمامتی..
آگاه باشید کسی که به این شعار(تفرقه) دعوت کند او را بکشید گرچه زیر عمامه من باشد..
ایشان در زمان عمر، جهت موفقیتش، طوری مشاوره میدادند که عمر گفته بود خدایا مرا در هیچ مشکلی که علی در آنجا نباشد وارد نکن! و بارها اعلام میکرد که اگر علی نبود، عمر هلاک میشد!
در خطبه 146 نهج البلاغه، امام علی (ع) خطاب به عمر خلیفه وقت، که رهبری سپاه اسلام بر علیه پادشاهان ایرانی ظالم آن زمان را بر عهده داشت، توصیه میکنند که تو در مدینه بمان و به جنگ نرو و به جای خود، یک فرمانده بفرست. چرا که اگر به جنگ بروی و کشته شوی، شیرازه حکومت از هم میپاشد و سپاه اسلام شکست میخورد. یعنی حضرت در عالی ترین سطوح به خلیفه وقت کمک هم میکرده. حضرت در برابر واهمه ای که عمر از شکست در این جنگ دارد، به وی بشارت میدهد که در این جنگ، اسلام بر پادشاهان ایرانی ظالمی که بر مردم خودشان هم ظلم میکنند، پیروز خواهد شد.
در خطبه 127، امام علی (ع) میفرمایند: دو گروه در ارتباط با من هلاک میشوند. یکی دوستی که در محبت به من زیاده روی میکند و این محبت بیش از حد، او را به سوی باطل میکشاند. و دیگری دشمنی که در کینه توزی علیه من زیاده روی میکند. (مصداق دوستی که افراط میکند، کسانی هستند که به اسم محبت اهل بیت، به خاندان ایشان ضربه میزنند. و الا جناب سلمان، ابوذر، عمار و ... که همگی محب واقعی حضرت علی و حضرت زهرا علیهما السلام بودند، در برابر ظلمی که به ائمه شد، به دستور حضرت علی(ع) به ایشان اقتدا و سکوت پیشه کردند. اما کسانی که تندتر از ائمه حرکت کردند و دشمنان اهل بیت را مورد لعن علنی قرار داده اند، در ادامه میبینیم که مورد لعن حضرت امام صادق (ع) قرار گرفته اند.)
همچنین امیرالمؤمنین (ع) فرمود: من حریص ترین امت محمد هستم به وحدت(نهج البلاغه خطبه۷۸) حتی آن حضرت از بین شمشیرها حسنین (ع) را برای رساندن آب به عثمان فرستادند.
و نیز بعدازجنگ جمل ، امام علی (ع) عایشه را با لقب ام المؤمنین سوار بر مرکب با محافظانی ازخانم با احترام کامل به بیتش درمدینه فرستادند.
۲. امام حسن (ع)
در زمان امام حسن (ع)، زمانی که در مسجد، امام علی (ع) را سب میکردند، ایشان جهت وحدت عبا به سر میکشیدند و نشنیده میگرفتند. یا مظلوم
۳. امام صادق (ع)
امام صادق (ع) برای فقهای اعظم اهل سنت کلاس درس میگذاشتند و سه تن از روسای مذاهب اهل تسنن، شاگرد امام بودند. ایشان دستور برخورد نیکو و عیادت مریضان اهل سنت وتشییع جنازه هایشان و اقتدا به نماز جماعتشان را صادر کردند.
وقتی به حضرت عرض شد ما در مسجد شخصی را میبینیم که علنا به دشمنان شما ناسزا و دشنام میدهد، حضرت فرمودند: او را چه شده است؟ خدا او را  لعنت کند که ما  را در معرض لعن قرار داده و بعد آیه ۱۰۸سوره انعام را قرآئت فرمودند.
نظر عموم علما و مراجع تقلید در مورد لعن خلفا و عایشه:
حضرت آیت الله خامنه ای: اهانت به نمادهای برادران اهل سنت حرام است.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی: هرگونه اهانت به مقدسات دیگران شرعا جایز نیست.
حضرت آیت الله سیستانی: دشنام به مقدسات اهل سنت مغایر با آموزه های اهل بیت عصمت (علیهم السلام) به شیعیان و شاگردان خود است.
حضرت آیت الله وحید خراسانی: نباید با اتباع مذاهب دیگر دشمنی کرد، نباید به مقدسات آنها توهین نمود، لعن و سبّ بزرگان آنها جایز نیست، زیرا موجب دور کردن آنها از اهل بیت و معارف آنها می‏شود.
حضرت آیت الله جوادی آملی: سبّ صحابه، اهانت به مقدسات شیعه یا سنی، توهین و تحقیر ظالمانه نسبت به باورهای هرکدام از دو گروه، حرام و ایجاد اختلاف و روشن کردن آتش تفرقه و شقاق و تحطیم و هدم اساس وحدت امت اسلامی، گناهی بزرگ است.
حضرت آیت الله نوری همدانی: جائز نیست.
حضرت آیت الله موسوی اردبیلی: مومنین باید از کارهایی که موجب تشدید اختلاف به خصوص در شرایط فعلی و در مقابل کفر و الحاد می شود اجتناب کنند.
حضرت آیت الله شبیری زنجانی: مومنین باید از انجام اموری که باعث تفرقه و اختلاف و تضعیف اسلام می شود اجتناب کنند. در صحیحه ابی بصیر از حضرت باقر علیه السلام نقل شده است إِنَّ رَجُلًا مِنْ تَمِیمٍ أَتَى النَّبِیَّ ص فَقَالَ أَوْصِنِی فَکَانَ فِیمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَکْسِبُوا الْعَدَاوَهَ لَهُمْ.
حضرت آیت الله محقق کابلی: از اهانت به مقدسات اهل سنت خودداری شود.
حضرت آیت الله علوی گرگانی: اهانت به مقدسات اهل سنت جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی مظاهری: اهانت به مقدسات و اعتقادات مسلمانان و ایجاد تفرقه میان صفوف پیروان پیامبر عظیم الشان صلی الله علیه و آله و سلم، عقلا و شرعا جایز نیست.
حضرت آیت الله مدنی تبریزی: اسلام توهین به مقدسات هیچ یک از ادیان، به ویژه مذاهب اسلامی را جایز نمی داند و هر حرکتی که موجب اختلاف میان امت اسلامی و خسارت و ضرر مالی و جانی به مسلمانان گردد، حرام و خلاف شرع است.
حضرت آیت الله هاشمی شاهرودی: هر عمل یا گفتاری که موجب فتنه و اختلاف بین مسلمانان شیعه و سنی شود، جایز نیست.

نظر آيت الله بهجت درباره عيد الزهرا :
   آية الله محمدتقي بهجت (ره) درباره برگزاري مجالس به مناسبت حضرت زهرا سلام الله علیها (عیدالزهراء ) توصیه مي فرمودند كه به بیان فضایل اهل بیت (ع)  بویژه حضرت زهرا (س) و بيان حدیث ثقلین پرداخته شود. به فرموده ايشان شيوه مرحوم آيت الله بروجردی رحمه الله نیز همين بوده است ؛ يعني بیان مشترکات میان شيعه و اهل تسنن و ترک مطاعن و مثالب یا لعن و سب آشکار .
آیت الله بهجت درباره برخي از رفتارها به نام عيدالزهرا فرمودند : " چه بسا ... این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند گردد در اینصورت اگر یک قطره خون از آنها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود. " (تاکید فرمودند که حتی یک قطره خون!)
آيت الله بهجت بر ضرورت دقت شيعيان در گفتار و رفتار تاكيد بسیاري داشتند كه مبادا موجب تحريك اهل سنت شود و بسيار بر تقیه عملی و قولی تاکید مي كردند اما تقیه و تزلزل قلبی را حرام می دانستند.

نظر آیت الله جوادی آملی:
پیامبر حتی یک بار به بت‌ها فحش نداد/ حفظ خون مسلمین هم مانند تولی و تبری واجب است
http://fararu.com/fa/news/145816

در مورد ادعای رفع القلم ، و اینکه گناه در روز 9 ربیع ثبت نمیشود از آیات عظام استفتا شده که جوابها به این صورت است:
آیت‌الله نوری همدانی: چیزی به عنوان رفع قلم در روز به خصوصی نداریم و مسلمانان باید از تفرقه بپرهیزند و از هر چیزی که موجب وهن مذهب می باشد جداً اجتناب نمایند.
آیت‌الله مکارم شیرازی: اولاً: روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام مخصوص در منابع معتبر نداریم. و ثانیاً بر فرض چنین چیزی باشد که نیست مخالف کتاب و سنت است و چنین روایتی قابل پذیرفتن نیست و حرام و گناه در هیچ زمانی مجاز نیست
با توجه به مجموعه مطالب، و همانطور که حضرت آیت الله بهجت فرمودند، بهتر است اینگونه مجالس برای ذکر فضائل ائمه عظیم الشان و به خصوص حضرت زهرا سلام الله علیها و همچنین ذکر و یادآوری وظایف ما در دوران غیبت برگزار شوند.

چشم..بنده هم عرض کردم اینجا مجال بحث نیست
. ولی ان شاالله در اولین فرصت در مورد ولایت فقیه خدمتتون عرض میکنم
بزرگواران کمی تحقیق هم لازمه...یا علی

برادر من عزیز من آقای قائد گرامی چرا میخای تو طبل اختلاف و تفرقه بکوبی؟چقد این ملت باید برای افکار امثال شماها تاوان پس بدن و کشته بشن...چنتا سرباز بی گناه باید برای یک سری حرفایی که گفتنش الان جایز نیست و فقط جون شیعیان رو به خطر میندازه باید کشته بشن؟؟؟مگه اون ریگی نمک به حروم نبود که بعد از پخش اون سخنان و کلیپ آقای دانشمند تو یزد ،چنتا از سربازا رو فقط بخاطر این حرفا سر برید؟؟؟آخه چی نصیبتون میشه؟میخاید لعن کنید خب لعن کنید اما تو خلوت...نه آشکارا..نه جلو شصتا دوربین..میخاید تو روز قیامت شرمنده جده سادات نباشید همون زیارت عاشورا رو که میخونی مطمئن با ش از شرمندگی درمیاید.میخاید ثواب لعن رو ببرین بعد نمازاتون ببندین لعن ونفرین...لعن داریم تا لعن...وقتی میری تواینجور مراسمات بیشتر روحتو آلوده میکنی...حرفایی که نباید بشنوی واونجا میشنوی...کسی که ادب و حیا نداره اسلام نداره...مراسمی که توش هزارتا فحش رکیک و فحش خواهر ومادر میدن...مراسمی که معلوم نیست اصلا هدفش چیه کجا تو دین اسلام اومده؟اسلامی که امام سجاد میگه اگر شمر ملعون بیاد خنجری رو که باهاش سر پدرم رو برید به پیش من امانت بزاره من خیانت در امانت نمیکنم به چه حقی بعضیا به خودشون اجازه میدن به هر عنوانی توش از مشمئز ترین کلمات سخیف نام ببرین...غربت علی برای تنهاییش نبود..از آدمای زبون نفهمی بود که به اسم دوست داشتن ،تیشه به ریشه ی اسلام و شیعه میزدن....الانم مثل همیشه علی زمانمون غریب هستش...شما یا قائل به ولایت مطلقه فقیه نیستین یا خودتون و در جایگاه مرجعیت میبینین یا اصلا متوجه حرفاتون نیستین که چی دارین میگین...
اینهمه مراجع تقلید اینهمه علما اینهمه اشخاص دارن میگن نباید به طبل تفرقه واختلاف کوبید...الان اصل یک چیز دیگست...دارن ریشه ی اسلامو میزنن...د اخه برادر من اگر اسلامی نباشه توی بچه شیعه دیگه کجا میخای بری هدئت عزاداری؟تو تحت لوای همین اسلام داری پرچم امام حسین و بالا میبری..اگه اسلامی نباشه که دیگه پرچم امام حسینی نیستش...هرچی ما برات آدرس و سند میاریم..هرچی میگیم باباجان علی زمانتو دریاب...شما اصلا انگار نه انگار خودتو زدی به خواب..حرف هیچکسی هم برات مهم نیست...اینهمه آدم دارن میگن اینکار نباید صورت بگیره ..اونوقت شما و امثال شما به تبعیت ازسید  صادق شیرازی
دارین این حرفارو هم رواج میدین هم مهر تایید میزنین..اگر کسی الان باید لعنت بشه اولویت با کسانی دیگه هست تو این دوره زمونه...
یا علی...

آیات و روایات وحدت بخش و نظرات مراجع تقلید:

آیات: در این دو آیه خداوند وحدت را رحمت دانسته و حتی مسلمانان و یهود را به وحدت دعوت نموده!

الف)  لَوْ شاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّهً واحِدَهً وَ لا یَزالُونَ‏ مُخْتَلِفِینَ‏. إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ وَ لِذلِکَ خَلَقَهُمْ (هود: ۱۱۸، ۱۱۹٫‏)

اگر خدا می خواست تمامی مردم را امت واحد قرار می داد اما دائما شیوه آنها تمرّد و اختلاف خواهد بود مگر کسى که پروردگار تو، ترحّم بحال او نماید.

ب) قُلْ یا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى کَلَمَهٍ سَوَاء بَینَنَا وَبَینَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِکَ بِهِ شَیئًا وَلاَ یتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» (آل عمران، ۶۴)

بگو اى اهل کتاب بیایید بر سر سخنى که میان ما و شما یکسان است بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزى را شریک او نگردانیم و بعضى از ما بعضى دیگر را به جاى خدا به خدایى نگیرد پس اگر [از این پیشنهاد] اعراض کردند بگویید شاهد باشید که ما مسلمانیم [نه شما].

روایات:

متوکل به منظور اختلاف افکنی بین شیعه و سنی از امام هادی(علیه السلام) در حضور اجتماع شیعه و سنی خواستار تفسیر و تبیین «فلانا» در آیه یَا وَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا شد؛ چه این که او می دانست که شیعیان مصداق فلانا را عمر ابن خطاب می دانند. امام (علیه السلام) با زیرکی فرمود: او شخصی است که خداوند نخواسته رسوایش کند آیا خلیفه مسلمین به آشکار شدن نامش راضی است؟

ضمیمه آیات و روایات:

الف) کان الناس امّه واحده » (بقره آیه ۲۱۳)

ب) یا ایّها الّذین آمنوا ادخلوا فی السلم کافه و لا تتبعوا خطوات الشیطان انّه لکم عدوّ مّبین (بقره آیه ۲۰۸)   

ج) واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا (آل عمران ۱۰۳)

و) إنَّ هذه أمَّتُکُم أمَّه واحِدَه و أنَا رَبُّکُم فاعْبُدونِ(۱)». انبیا: ۹۲٫

س) أقیموا الدینَ و لا تَتَفَرَّقوا (شوری ۱۳)

ش) و لاتکونوا کالّذینَ تَفَرَّقوا و اخْتَلَفوا مَنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ البَیِّناتِ و اولئِکَ عذابٌ عظیمٌ (النساء ۱۰۵)

م) و أطیعُوااللَّهَ و رسولَهُ و لا تنازَعوا فَتَفْشَلوا و تَذْهَب ریحُکُم (انفال ۴۶)

ن) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (حجرات ۱۰)

روایات رسول خدا(صل الله علیه و آله):

الف) دست خدا همراه جماعت است» (ترمذی، ۱۴۰۸ق، ح۲۱۶۶۹).

ب) قسم به کسی که نفس من در اختیار اوست، تا ایمان نیاورید داخل بهشت نمی­ شوید و تا یکدیگر را دوست نداشته باشید، ایمانتان کامل نیست. (سیوطی، ح۶و۶۷۰).

ج) مسلمانان خونشان باهم آمیخته است، کوچک­ترین آنها مسئولیتشان را ادا می­ نمایند و دورترینشان را پناه می­ دهند و آنان در مقابل غیر خود، دست قدرت می­ باشند.

ی) انس بن مالک: نسبت به یکدیگر بغض و حسد نداشته باشید و بر همدیگر پشت نکنید، بلکه بنده خدا و برادر دینی باشید، و برای هیچ برادر مسلمانی جایز نیست که بیش از سه روز متوالی برادر دینی­ اش را به قصد کینه و عداوت ترک نماید.

ق) ابوهریره: با یکدیگر بغض و کینه نداشته باشید. به یکدیگر پشت نکنید، (بلکه) بندگان خدا و برادران دینی یکدیگر باشید» (همان).

گ) ابوهریره: همه چیزمسلمان بر مسلمان حرام است، خون و مال و شرفش (همان، ح۲۵۶۴).

ر) درهای بهشت روزهای دوشنبه و پنجشنبه باز می­ شوند و تمام گناهان به جز شرک بخشیده می­ شود، مگر گناه کسی که بین او و برادر دینی­ اش دشمنی باشد که گفته می­ شود: این دو نفر را به تأخیر اندازید تا صلح نمایند و این جمله اخیر را سه بار تکرار نمود» (همان، ح۲۵۶۵).

ز) از بدرفتاری نسبت به یکدیگر پرهیز نمایید؛ زیرا آن ریشه­ کن کننده است (همان، ح۲۵۱۱).

ژ) از زبیر نقل شده که رسول خدا فرمودند: دردهای گذشتگان بر شما روی آورده، که حسد و کینه می­ باشند و کینه و بغض ریشه کن کننده است، اما نمی­ گویم مو را می­ تراشد و ریشه­ کن می­ کند، بلکه دین را ریشه­ کن می­ کند؛ قسم به نفسی که جان من در اختیار اوست، داخل بهشت نمی­ شوید تا ایمان نیاورید، و ایمانتان کامل نیست تا یکدیگر را دوست نداشته باشید (همان، ح۴۹۱۹).

ض) جابر بن عبدالله: همانا شیطان از اینکه در جزیره­العرب عبادت نشود، مأیوس شده، اما در فتنه و آشوب انداختن بین آنها مأیوس نشده است (ابوداود، بی­تا، ح۴۵۱۵).

روایات امام علی(علیه السلام):

الف) امام علی (ع) می فرماید: بشدت از اختلاف و تفرقه بپرهیزید، چه اینکه انسان های اندک پراکنده دستخوش دام های شیطان می گردند، چنانکه گوسفندان پراکنده و از محور بدور افتاده، طعمه گرگ می شوند. (وحدت مسلمین/۵۰۱)

ب) امام علی ع: أیُّهَا النّاسُ شَقّوا أمْواجَ الفِتَنِ النَّجاه و عرّجوا عن طریق المُنافِرَه
«مردم! موج‏ هاى فتنه را با کشتى ‏هاى نجات بشکافید و از تک‏روى و اختلاف دورى کنید (امالى، شیخ صدوق، ص ۲۹۷٫)

ج) امام علی ع: ایّاکُم و التَّلَوُّن فى دینِ اللَّه، فَإنْ جماعه فیما تُکْرِهونَ مِنَ الحَقِّ، خَیْرٌ مِنْ فُرْقَه فیما تُحِبّونَ مِنَ الباطِل:

 مبادا در دین خدا تردید و تلوّن و اختلاف از خود نشان دهید که همانا اجتماع و همبستگى در آن‏چه از حق مورد کراهت شماست، از تفرقه در آنچه از باطل مورد محبت شماست بهتر است.

و) امام علی: و اجْعَلوا اللِّسان واحداً

سخنانتان را یکى کنید و وحدت کلمه داشته باشید.

ه) امام علی: و ألْزِموا السَّوادِ الأعْظَمِ فَإنْ یداللَّه مَعَ الجَماعَهِ و إیّاکُم و الفُرْقَه».
با انبوه مردم مسلمان باشید که همانا دست خدا با جماعت است و از تفرقه بپرهیزید.

ی) طَاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّهِ وَ إِمَامَتَنَا أَمَاناً لِلْفُرْقَه خداوند متعال طاعت ما را سبب نظم جامعه و امامت را ایمنی بخش از تفرقه قرار داده است (الإحتجاج: ج‏۱، ص: ۹۹؛ الوافی: ج‏۵، ص۱۰۶۴؛ بحار الأنوار: ج‏۲۹، ص۲۲۳؛ عوالم العلوم: ج‏۱۱، ص۶۶۰٫)

شناخت، باور و تأسی به حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام (به رغم آن که القا می‌کنند باید منشأ اختلاف باشد) خود بهترین عامل و محور اتحاد بین شیعه و سنّی می‌باشد. چرا که شیعیان بر اساس فرموده پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و بیعتی که در غدیر با ایشان نمودند، وی را امام، ولی الله و خلیفه‌الله می‌شناسند و اهل سنّت نیز ضمن اذعان و باور مقام، منزلت و عظمت ایشان، وی را خلیفه چهارم و آخرین خلیفه می‌شناسند. این همان «کَلَمَهٍ سَوَاء بَینَنَا وَبَینَکُمْ» است. کَلَمَهٍ سَوَاء بَینَنَا وَبَینَکُمْ

ن) امام صادق (ع) درباره اهمیت نمازگزاردن با مخالفان مذهبی می فرمودند: هرکه با آنها (برادران اهل سنت) در صف اول نماز بگذارد، گویا با رسول خدا در صف اول نماز خوانده است. (وحدت مسلمین/۵۳۰)

غ) قال علی‌بن موسی‌الرضا(ع): رحم‌الله عبدا حببنا الی الناس و لم یبغضنا الیهم و ایام الله لو یروون محاسن کلا منا لکانوا اعزّ و لما استطاع احد ان یتعلق علیهم بشی‏ء.

امام رضا(ع) فرمودند: خدا رحمت کند آن بنده ای را که ما را نزد مردم [اهل سنت] محبوب گرداند و منفور آنها نکند. به خدا قسم اگر محاسن کلام ما را روایت می کردند ارجمندتر بودند و هیچ کس نمی توانست به آنها هیچ نسبتی بدهد. (الکافی ج ۸ ص ۲۲۹ حدیث ۲۹۳)

علامه اقبال لاهوری:

وحدت جهان اسلام، یکی از موضوع های اصلی و اساسی تفکر اقبال لاهوری بود. به نظر این شاعر بزرگ، مسلمانانْ یک ملت اند و وحدت جهان اسلام، به هیچ ملت خاص و کشور خاصی محدود نمی شود. میراث مشترک معنوی و فرهنگی جهان اسلام، مایه افتخار مسلمانان است.

او معتقد بود که این میراث عظیم، تفکیک پذیر نیست؛ یعنی مسلمانان جهان مانند خانواده ای بزرگ بوده و در شادمانی ها و رنج های یکدیگر شریک و سهیم باشند. از این رو، او آن ها را به شبنم یک صبح خندان تشبیه می کند و می سراید:

از حجاز و چین و ایرانیم ما / شبنم یک صبح خندانیم ما

شهید سید محمدباقر صدر:

شهید صدر، اسلام را مبدأ و محرّک بسیار نیرومندی در هویت دادن به مسلمانان می دانست. او علت انحطاط برخی جنبش های اسلامی را، عدم شناخت صحیح آن ها از اسلام و عمل نکردن به این دین سترگ الاهی می دانست.

از دیدگاه شهید صدر، ایجاد وحدت بین مسلمانان، آنان را به حرکت درآورده و استقرار حکومت اسلامی را میسر می سازد.

از این رو، «پیوند عالمان اسلامی، احیای شخصیت اسلامی مسلمانان، شناسایی دشمن مشترک، احترام متقابل مذاهب، پرهیز از تحریک احساسات، ادب در گفتار و نوشتار، تشکیل کنگره بین المللی اسلامی و مبارزه با تعصب های قومی، راهکارهای رسیدن به وحدت، از دیدگاه شهید صدر می باشد.»

علامه شهید سید اسماعیل بلخی:

شهید بلخی، روحانی آگاهی بود که از حوزه پربار و متعهد شیعی، عَلَم قیام بر دوش گرفت و ندای وحدت و آزادی سر داد و تا پایان عمر خود، او به خوبی دریافته بود که انحطاط مسلمانان، در اثر درد بی درمان اختلاف است.

از این رو، برای چاره جویی این مشکل چنین می سرود:

بیا بیا همه اعضای یک بدن باشیم

امور جمله به وفق مراد می نگرم

میان ما و تو صد درد مشترک باقی است

تو را به خود ز چه بی اعتماد می نگرم

سید عبداللّه نوری:

سید عبداللّه نوری، رهبر نهضت اسلامی تاجیکستان درباره وحدت جامعه اسلامی می گوید:

«باید همگی سعی و تلاش همه جانبه در وحدت و یکپارچگی مسلمانان داشته باشیم. باید در کنار یکدیگر و زیر پرچم دین و عقیده زندگی کنیم و پدیده شوم تفرقه را از میان مسلمانان دور سازیم.

تعلیمات اسلامی، بیش از همه چیز ما را به وحدت، یکپارچگی، اتحاد و هم بستگی دعوت می کند. «همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید و متفرق نشوید.»

علامه شیخ محمود شلتوت:
پیشوایان نخستین اسلام از نظر علمی مختلف بودند اما با این وجود به یکدیگر احترام می گذاشتند و یکدیگر را معذور می دانستند، به مقصد دیدار یکدیگر بار سفر می بستند و مطالبی را از هم می آموختند.

شیخ محمد عبده:

اتحاد، میوه درختی است که تنه ها، شاخه ها و برگ های مختلفی دارد و ریشه آن همان اخلاق فاضله است و بر مسلمانان فرض است که خود را به تربیت حقیقی اسلامی بیارایند تا از ثمر آن استفاده کنند.

علامه کاشف الغطاء:

باید دانست که مقصود از تقریب بین مذاهب اسلامی از بین بردن اصل اختلاف میان آنها نیست بلکه تنها آرزو و مهمترین هدف این است که این اختلاف موجب عداوت و دشمنی نگشته و دوری ها و مشاجره ها به برادری و نزدیکی تبدیل گردد.

شهید مرتضی مطهری ره:

این متفکر بزرگ اسلامی می گوید: مخالفین اتحاد مسلمین برای اینکه از وحدت اسلامی مفهومی غیر منطقی و غیر عملی بسازند آن را وحدت مذهبی توجیه می کنند… حال آنکه علمای بزرگ اسلامی قصد ندارند که همه را شیعه و یا سنی کنند بلکه غرض متشکل کردن مسلمانان است در یک صف واحد.

علامه محمد تقی قمی:

ایشان از پیشوایان وحدت است و معتقد به رفع اختلاف میان مسلمانان و ایجاد اتحاد به معنی تجدید عظمت اسلام.

امام موسی صدر:

علت اساسی دوری مذاهب اسلامی، عدم آگاهی و شناخت مسلمانان از یکدیگر است.

فرازی از سوگندنامه اخوان المسلمین:

 ایمان دارم که تمامی مسلمان ها به خاطر ایمان اسلامی مشترک، بیش از یک ملت واحد نبوده و اسلام نیکی نمودن به همه را به پیروانش فرمان داده، پیمان می بندم در راه تقویت پیمان برادری میان مسلمین و محو اختلافات تلاش نمایم.

استاد احمد امین مصری:

 جای بسی تاسف است امتی که دارای یک خدا، یک پیامبر و یک کتاب است ، افرادش در مسائل فرعی و جزئی به نزاع و افتراق برخیزند و در اقامه دلیل، دست به اسلحه بزنند.

(منبع وحدت در کلام بزرگان: گزیده ی از تقویم تقریب / ۱۳۸۵ شمسی/ معاونت فرهنگی مجمع جهانی تقریب مذاهب)