بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد والثناء لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین ( علیهم السلام )

خدا را شاکریم که در ماه رمضان دیگری نفس کشیدیم و به ما توفیق داد که این ایام را درک کنیم واین ایام را درک کنیم . و در این ایام ملکوتی که اولیاء او ، صلحا ء ، مخلَصین ، صدیقین ، نفس کشیده و می کشند ، ما هم نفس بکشیم و حداقل به صورت ظاهری هم که شده در میان آن ها بُر بخوریم .

از خدا عاجزانه ، صمیمانه ، وبا تمام قلب و وجودمان می خواهیم که عمر ما را آن قدر طولانی گرداند که ماه رمضان های دیگر را هم درک کنیم؛ ولی با درکی عمیق تر و با بهره مندی بالاتر نسبت به امسال از این ضیافت الهی بهره بگیریم .

امیدوارم ازاین ماه رمضان به نسبت ماه رمضان سال قبل بهره ی بیشتری برده باشیم و معارف بیشتر و ناب تری نصیب ما شده باشد و صرفا یک روزه داری ظاهری نگرفته باشیم.

عاجزانه و فقیرانه و به حق محمد و آل محمد ، از خدا می خواهیم که ، روزه داری واقعی ما قطع نشود و درسی را که از روزه داری حقیقی گرفته ایم را بکار ببندیم.

انشاءالله این ماه آموزشی باشد که وارد خدمت وظیفه ی خودمان شده و وارد روزه داری حقیقی شویم. همان طوری که سربازان چند ماه را در دوره آموزشی طی می کنند و بعد وارد اصل خدمت نظام وظیفه می شوند ، ما هم در این یک ماه آموزش روزه داری حقیقی را فرا گرفته باشیم و از الان به بعد وارد روزه داری حقیقی شویم .

روزه داری حقیقی ، در حقیقت امساک از هر چیز و امساک از ماسوی الله و پرهیز از ماسوی الله هست ؛ روزه داری حقیقی پیمودن مسیر توحید است و خدا را واحد و یگانه دانستن است ، نه به معنای این که بگوئیم خدا یکی است ، و نه به معنای این که بگوئیم ما هستیم و خدا هم هست. این به معنای توحید واقعی نیست ، این توحید عددی است . توحید واقعی این است که شما در تمام مراحل زندگی و در تمام لحظات خودت به فکر خدا باشی و جز خدا کسی و چیزی را نبینی .

آیا شما کسی هستید که در تمام لحظاتت به فکر خدا باشی ؟

شما از 24 ساعت زندگی ات چقدر را به یاد خدا می گذرانی ؟

آیا جزو کسانی هستی که اغلب اوقاتش در یاد خدا سپری می شود ؟

اگر کسی لحظه ای از یاد خدا غافل باشد ، آن لحظه غفلت کرده است و این غفلت برادر شرک است ، زمینه ساز شرک است.

پس بیائیم و از خداوند بخواهیم که : خدایا ما را لحظه ای و کمتر از آنی به خودمان و به دیگران و به غیر خودت وامگذارو کاری کن که در تمام لحظه ها و ثانیه ها فقط به یاد تو نفس کشیده و به یاد تو باشیم .

منقول است که وقتی که حضرت رسول اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – می خواستند برای قضای حاجت تشریف ببرند ، پارچه ای روی صورت خود می انداختند و می فرمودند از خدای خود در این حالتی که هستم حیا می کنم . یعنی حتی ایشان در آن لحظه هم به یاد خداست و این حالتی است که دیگر چاره ای ندارد و به مقتضای انسان بودن خودش باید قضای حاجت کند و این حالت جزو فطرت طبیعی اوست ، ولی باز هم با انداختن پارچه به روی صورتش خدا رابه این وسیله یاد می کند ولی ما آن چنان وقیحانه در حضور خداوند معصیت او را می کنیم و اظهار شرمندگی هم نداریم .لذا باید از وجود نازنینش یاد بگیریم و تمام لحظه های زندگی مان را سرشار از یاد خدا کنیم .

مهم ترین دست آوردی که از ماه مبارک رمضان به عنوان عیدی می توان امشب از خدا گرفت و در تمام مرحل زندگی برای ما وجود داشته باشد و همراه ما باشد و ادامه پیدا کند این است که تمام عمر ما و لحظات ما به ذکر خدا معموره و آبادان باشد . آن لحظه ای که به ذکر او آباد نیست ، آن لحظه خرابه است ، کویر است ، خشک است .

شاید شما در زندگی عادی و دنیایی خود به چیزهایی مثل کار ، شغل ، بچه ، همسر و ... خیلی علاقه داشته باشید و فکر شما رو خیلی به خودش مشغول کرده باشد.

خب چرا نباید خداوند لحظه لحظه های فکرمان را مشغول به خودش کند؟

چرا نباید به یاد خداوند متعال باشیم؟

اگر امشب تصمیم بگیریم که طوری عمل کنیم که در روزهای آینده و در لحظات باقی مانده از عمرمان ، مرتب به یاد خدا باشیم و عاشقانه او را بپرستیم و دوستش داشته باشیم و با او حرف بزنیم بالاترین عیدی را از خداوند متعال گرفته ایم و این عیدی را با خود به برزخ و قیامت ببریم

و روز محشر خوشحال باشیم از این که خداوند متعال ما را در زمره ی

صالحین و مخلَصین قرار داده ، خوشحال باشیم به آن چیزی که خدا به صالحین داده و چیزی که از مخلَصین گرفته.

خداوند به صالحین این را داده که تمام لحظات عمرشان را به یاد خدا باشند

و از مخلَصین لحظه هایی را که از یاد خدا تهی بوده اند را گرفته است.

شما محاسبه کنید که چقدر از 24 ساعت به یاد خدا بوده اید ؟ اگر بودید باید خوشحال باشید و در غیر این صورت خسران کرده اید.

بسیاری از بزرگان در این زمینه آن قدر رشد کرده بودند که حتی در خواب هم ذکر می گفته اند ، یعنی صورت ملکوتی و برزخی آن ها هم مرتب در حال ذکر بوده است.

خدا چه عیدی و پادشی را می تواند امشب به ما بدهد که خیلی ارزش داشته باشد؟ بزرگترین پاداش این است که سر در گریبان خود فرو ببری و فکر کنی که ماه رمضان تمام شد و من چگونه می توانم ثمرات این ماه رمضان را و آموزش هایی را که در ماه رمضان گرفتم را با خودم ببرم و این بالاترین

عیدی خدا به ما هست.

خداوند متعال سنتش این است که شما تصمیم بگیری و او هم کمکتان کند ، زندگی دنیایی ما بر این بنا نهاده نشده که خود خدا تصمیم بگیرد و خودش هم کاری را انجام بدهد و نهایتا ما به مقصد هم برسیم .سنت الهی بر این است که شما باید حرکت کنید و خدا هم برکتی به حرکت شما بدهد.بنابر این اگرشما سر در گریبان خود کردی ، فکر کردی ، تصمیم گرفتی که من بعد طوری باشی که ایامت به ذکر خدا معمور باشد مطمئنا خدا هم به شدت کمکت می کند و این بالاترین عیذی است که خدا به شما داده است .

ما باید به مقتضای لیس للانسان الا ما سعی فقیرانه گدایی کنیم که خدایا

ما تصمیم گرفته ایم ایام و لحظات ما به ذکر تو معمور باشد و به خدمت تو موصول باشد تا این که خدا توفیق بدهد تمام اوراد و اذکار ما یکی شود و با ذکر واحد که همان اسم اعظم الهی است خدا را یاد کنیم. که اگر چنین شود قطعا شما جایگاه خلیفه اللهی پیدا می کنید و آن جایگاهی است که به تبع آن

می توانید به حوائج و خواسته ای خود برسید و حوائج و خواسته های دیگران را هم به اذن خدا برآورده کنید.

پس ، از وجود حضرت بقیة الله الاعظم - اروانا له الفداه - وتمام ائمه اطهار می خواهیم تمام لحظات ما به یاد خدا باشد.

خواهش و تمنا دارم که به این صحبت ها به صورت کلیشه ای نگاه نکنید و سعی کنید از همین لحظه یاد خدا را بیشتر ذکر کنید و بیشتر به یاد او باشید. بالاترین پذیرایی که در ماه رمضان از ما شده نزول قرآن است.

کسانی که امشب تصمیم بگیرند با قرآن مانوس باشند و یاد و ذکر قرآن را در خانه و در قلب خودشان زیاد کنند و زنده نگه دارند مطمئنا بالاترین عیدی رامی توانند از خداوند متعال بگیرند. به مقدار وبه تبع همان مقدار ذکری که گفته و توجهی که داشته اند عیدی می گیرند ، تمام لحظاتی که را که با قرآن سپری می کنید که ذکر خدا و یاد خداست خداوند متعال هم با قران شما را راهنمایی می کند. شما با قران به یاد خدا هستی و خدا هم با قران شما را هدایت و راهنمایی می کند و خیلی از نکته ها و مطالبی را که در ذهنتان نیست و در ذهنتان نیست را به شما می گوید.

پس در ماه مبارک رمضان دومین عیدی را که می توانیم بگییم انس با قران است.

همیشه سعی کنید که قران همراهتان باشد و لحظه ای که فارغ می شوید قران را باز کنید و تلاوت کنید. اگر چنین باشید خداوند متعال از این کار شما خیلی خوشنود شده و رابطه ای صمیمانه با شما برقرار می کند.

باید یاد بگیریم که رابطه مان را با قران و خدا خیلی صمیمانه و نزدیک شود ،

باید حس دوری و بُعد را نسبت به خدا نداشته باشی و احساس کنی که خدا کنارت نشسته و دارد با تو حرف می زند و تو هم با او حرف می زنی ؛ هر چقدر که بیشتر به خدا فکر کنی و بیشتر توجه کنی خدا بیشتر به قلبت بیشتر نزدیک می شود و حال مناجات پیدا می کنی.

در ارتباط با خدا ما یک دعا داریم و یک مناجات .شما دعا می کنی و از خدا چیزی را می خواهی،این خواندن است و صدایت هم بلند و معمولی؛ ولی وقتی پای مناجات وسط می آید دیگر بحث نجوا کردن و آهسته سخن عاشقانه گفتن است ؛ انگار که خدا کنارت نسته و تو احساس خیلی قرب و نزدیکی به او می کنیو با او حرف میزنی و نجوا می کنی و او هم با تو نجوا می کند و این خیلی احساس شیرینی است و این حس فقط برای کسانی پیش می آید که در حال نجوا کردن با خداوند متعال هستند.

تمام تعالیم ما تاکید دارد که ما کمتر حرف زائد بزنیم ، قد افلح المومنون عن الغو معرضون. این یعنی اگر وقت گیر آوردی حرف لغو نزن ، بنشین و با خدا حرف بزن ومناجات کن ، با خدا حرف زدن که لغو نیست ،با او نجوا کن وارتباط صمیمانه برقرار کن تا خدا حرف های نا گفتنی را برای تو بگوید و قلب و وجود و ضمیر تو را مستعد این کند که بتوانی با او حرف بزنی.

عزیز من عمر ما موتاه است و دارد تمام می شود . همین طور که این ماه رمضان به سرعت برق وباد گذشت ،عمر ما هم می گذرد ؛لذا سعی کنیم لذت و حلاوت و شیرینی مناجات با خدا را تجربه کنیم.این شیرینی و حلاوت آن قدر زیاد است که کسانی که وارد آن شوند به سختی می توانند از آن دل کنده و جدا شوند ،می توانی مشغول کار دنیایی خود باشی و با خدا حرف هم بزنی و مناجات هم کنی؛ اگر در مغازه هستی ، اگر در حوزه هستی ، اگر در دانشگاه هستی ، اگر کار می کنی ، اگر سخن می گویی و خلاصه در همه حال با خدا هم حرف بزن و قلبت به یاد او باشه . وقتی در طول روز این گونه باشی و لحظاتت را برای خدا خالص کنی، شب هنگام در دانشگاه الهی از درون وجود خودت معارف الهی به جوشش در می آید و خیلی چیزها را که نمی دانستی دیگر می فهمی.

حقیقت قیامت ، صراط مستقیم ، ولایت ، بهشت و جهنم و ... را درک می کنی وبه حقایق کلیه ی الهی می رسی. این می شود معنی لیس الا نسان الا ما سعی

یعنی هر چه بیشتر سعی کنی بیشتر به تو می دهند.

آن کسانی که در دریا شنا کرده و غواصی می کنند به مروارید های کف دریا هم دسترسی پیدا می کنند و آن ها را صید می کنند و به آن می رسند، ولی آن هایی که فقط کنار ساحل نشسته و پاهایشان را به آ ب می زنند به مروارید های کف دریا نمی رسند ،چون غواصی یاد نگرفته اند و در دریا نرفته اند و در بحر وجود الهی غواصی نکرده اند و فقط دست و پایشان را در کنار دریا خیس کرده اند و دستشان به مروارید های کف دریا نمی رسدو فقط به اندازه ی خیس کردن صورتشان با آب دریا باد خنکی به صورت آن ها می خورد و این بهره ی آنان از سعی و تلاش خودشان است. پس لیس للانسا الا ما سعی.

و بدتر به حال کسانی که اصلا کنار ساحل نمی آیند و دست و پایشان را به ساحل و آب هم نمی زنند.

تلاش های ما باید در حد دعا نباشد و در حد مناجات باشد، دائمی باشد

حضرت علی یکی از کسانی هست که دائم در حال مناجات با خدا بوده

ایشان در مناجات شعبانیه می فرمایند: خدایا کاری کن که من لایق مناجات تو شوم. مناجات شعبانیه دعایی بسیار سنگین است. بعد از این که می فرماید کمال انقطاع الیک را به من عطا کن و روشن ساز دیده های من را تا این که تو را ببینم، تا این که چشم های قلب من پرده های حجاب های نورانی را پاره و خرق کند و کنار بزند و به معدن عظمت که همان مروارید های کف دریا هست برسم و ارواح سرگردان ما را به عز قدسی خود متصل کن. بعد که این طوری شد و کاملا انقطاع حاصل شد می فرماید الهی واجعل لی من نادیته .. یعنی خدایا مرا از کسانی قرار بده که وقتی مرا ندا می کنی فورا جوابت رو بدهم . بحث ندا و مناجات هست ؛ می فرماید مرا از کسانی قرار بده که تو در درون آن ها با آن ها نجوا می کنی ولی آن ها در عیان به کارهای خود مشغولند اگر این طوری شدیم که لحظه به لحظه تمام کارهای ما برای خدا باشد بالاترین عیدی را در شب عید فطر از خدا گرفته ایم

والسلام