بعد از عاشورا

می پرسد می خواهی بعد از عاشورا از کربلا بنویسی؟
....

می گوید: بنویس ولی بدان بعد از عاشورا از کربلا گفتن کار هر کسی نیست... او زینب ، بود که بعد از عاشورا از حسین می گفت...

نوشته ات اگر دل- نوشته باشد... باید دلت زینب وار باشد... تا حرفت به دل بنشیند...

 می گویم دل زینب وار، دیگر چه دلی ست؟

گریه می کند، می گوید:

زینب ، فاطمه بود برای علی بعد از مادرش...

علی بود برای برادرانش بعد از پدرش...

حسن بود برای دردانه های برادر بعد از جام زهر بی وفایی...

و همه کس بود برای یتیم ها بعد از حسین ...

و زینب ، زینب شد برای همه مادران و خواهران و دختران شهید... که تا همه تاریخ به صبرش، به حلمش به دلش اقتدا کنند...

دل زینب وار یعنی بتوانی با همه مصیبتهایی که داری، برای عزیزان رسول الله ، همه کس باشی...

معادلات ذهنم را به هم می ریزد... مثل همیشه!!!

.

.

.

پی نوشت: و این می شود که نوشته بعد از عاشورایم می شود حرفهای خودش...