علمای شیعه علی علیه السلام و اهل بیت عصمت و طهارت را عالم به علم غیب و شهود میدانند . حال شبهه ای که نااگاهان و دشمنان اهل بیت مطرح کرده این است که: علم غیب از مخصوصات باری تعالی میباشد و احدی از عباد در این علم راه ندارد چرا که ایاتی چندی از قران کریم رو سند می اوردند از جمله: وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَ‌قَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْ‌ضِ وَلَا رَ‌طْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا
afii!!! xfr fuqd hc hdhj rvhk hpnd ugl ydf knhvn!! \s hmli luw,ldk hc ;[h ugl ydf ldnhksjkn?
علمای شیعه علی علیه السلام و اهل بیت عصمت و طهارت را عالم به علم غیب و شهود میدانند .
حال شبهه ای که نااگاهان و دشمنان اهل بیت مطرح کرده این است که:
علم غیب از مخصوصات باری تعالی میباشد و احدی از عباد در این علم راه ندارد چرا که ایاتی چندی از قران کریم رو سند می اوردند از جمله:
وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَ‌قَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْ‌ضِ وَلَا رَ‌طْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿انعام٥٩﴾ کلید خزائن غیب نزد خداست و کسی جز خدا بر ان اگاه نیست و نیز انچه در خشکی و دریاست همه ار میداند و هیچ برگ از درخت نیفتد مگر انکه او اگه است و هیچ دانه در تاریکی های زمین و هیچ تر و خشکی نیست جز انکه در کتاب مبین مسطور است
این ایه را دلیلی می اورند بر اینکه جز ذات پروردگار احدی عالم به علم غیب نیست و هر کس علم به غیب را برای غیر خدا قائل شود غلو نموده و بنده ضعیف را شریک در صفت خدایی قرار داده و حال انکه ذات پروردگار معری و مبری از شریک است ، ذاتا و صفتا.
و نیز استدلال به ایه 110 سوره کهف میکنند که پیامبر صلی الله مکرر می فرمود من بشری هستم مانند شما و عالم به علم غیب خداست وسریحا اظهار عجز از علم غیب می نموده قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَن كَانَ يَرْ‌جُو لِقَاءَ رَ‌بِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِ‌كْ بِعِبَادَةِ رَ‌بِّهِ أَحَدًا
و نیز ایه188 سوره اعراف قُل لَّا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّ‌ا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّـهُ ۚ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْ‌تُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
(ای رسول) بگو به امت که من مالک نفع وضرر خویش نیستم مگر انچه خدا بر من خواسته است و اگر من از غیب جز انکه به من وحی میدانم یعنی به افاضه غیب الغیوب اگاه بودم بر خیر و نفع خود همیشه می افزودم و هیچ گاه زیان ورنج نمی دیدم من نیستم مگر رسولی ترساننده و بشارت دهنده اعهل ایمان
و در ایه 31 سوره هود وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّـهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ
و نمیگویم من به شما که خزائن خدا نزد من است و نه مدعیم که از علم غیب حق اگاهی دارم.
و ایه65 سوره نمل قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّـهُ ۚ وَمَا يَشْعُرُ‌ونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ
ای رسول ما بگو که در همه اسمانها و زمین جز خدا کسی از علم غیب اگاه نیست و هیچ نمیدانند که چه هنگام زنده و برانگیخته خواهند شد.
و در ایه 179 سوره آل عمران وَمَا كَانَ اللَّـهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ
خدای متعال همه شما را از سرّ غیب اگاه نسازد.
پس روی چه قاعده ای شیعیان علم غیب را بر غیر خدا قائل می شوند؟
پاسخ:
در مقدمات اولیه که عالم به علم غیب ، ذات پروردگاار است و کلید و مفاتح علم غیب در نزد خدای متعال میباشد و نظر به ایه اخر سوره کهف رسول الله و تمام انبیاء عظام و اوصیای کرام و ائمه طاهرین سلام الله بشری هستند مانند سایر افراد بشر و در ساختمان هیاکلشان جسم و اندامشان چیزی زیادتی ندارند وانچه در هیاکل جسمانی دیگران به کار رفته در وجودات مقدسه انها نیز به کار رفته ابدا شک و شبهه ای نیست و عقاید جمیع امامیه همین است.
امام در مورد ایه مبارکه سوره هود مربوط به حضرت نوح میباشد و انچه مربوط به حضرت پیغمبر ماست ایه50 سوره انعام میباشد که وقتی کفار و مشرکین از ان حضرت افتراء ایات میکردند که چرا گنجی بر او فرود نمی اید و چرا غیب مستمر نمیداند در جواب انها این ایه شریفه امد . مقصود از نزول این ایه شریفه جلو گیری از هوس بازی های مردم جاهل بوده که بدانند دستگاه الوهیت و مقام رسالت و نبوت بالاتر از ان است که مانند خیمه شب بازی در دسترس هوس بازی انها قرار گیرد
و اما علم غیبی که ما برای انبیا و اوصیا قائلیم شرکت در صفت خدایی نیست بلکه قسمتی از وحی و الهام است که از جانب خدا بر انها نازل و پرده ها برداشته و حقایق را ب انها کشف می نمودند
انچه جماعت شیعه امامیه معتقدند ان است که علم بر دو قسم است : 1- ذاتی 2- عَرَضی 1- علم ذاتی که ابدا در ان عَرَضی وجود ندارد و اطلاق مطلق منحصر به فرد اکمل است مخصوص ذات پروردگار اکبر و اعظم میباشد و ما غیر از اثبات اجمالی ان علم راهی بر تصور حقیقت ان نداریم و هر چه تعبیر وتقدیر نماییم از تنگی عبارت است و الا علم بالذات در محاطه عقل بشر عاجز متصور نمیشود
2- واما قسم دوم علم عرضی است که ادمی ائم از پیغمبر و امت امام و معموم ذاتا داری علم نمیباشند بعد ها به انها افاضه میشود و این نوع از علم بر دو قسم است " تحصیلی " ، " لدنی " و این هر دو قسم از افاضات فیض ربانی حق تعالی است
علم تحصیلی ان است که با زحمت و با تحصیل به دست می اید.
و اما قسم دوم از علم عرضی را علم لدنی می گویند ، یعنی بی واسطه کسب فیض می نماید ، بدون تحصیل وتلقین حروف افاضه مستقیم از مبدا فیاض علی الطلاق میس شود و عالم میگردد.
چنانچه در ایه 65 سوره کهف فرموده وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا
وی را از نزد خود علم لدنی و اسرار غیبی بیاموختیم
احدی از شیعیان نگفته و ادعا ننموده که علم به مغیبات جزء ذات پیغمبر و امام است یعنی ذاتا و پیغمبر و امامان عالم به علم غیب بوده اند همان طوری که خدای متعال عالم است
واگر کسی چینین ادعایی نماید قطعا جزء غلات و کافر میباشد و ما شیعیان امامیه از انها بیزاری می جوییم.
و اما انچه شیعه میگوید و به ان اعتقاد داریم این است که:
حضرت احدیت جل علا مجبور ومحدود نمیباشد بلکه فعال مایشاء و قادر بالاستقلال میباشد ، در مواقعه ای که مشیت او تعلق گیرد به هر خلقی از مخلوقات که صلاح و مقتضی بداند علم و قدرت بدهد قادر وتوانا میباشد متنهی به وسیله و واسطه معلم بشری و گاهی بی واسطه افاضه فیض مینماید که از ان علم بی واسطه تعبیر به علم لدنی و علم غیب می نماییم که بدون مکتب رفتن و معلم دیدن درک فیض می نمیاد.
چرا که در قران کریم نیز به ان اشاره شده است
در ایه 26 الی 28 سوره جن صریحا می فرماید عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾إِلَّا مَنِ ارْ‌تَضَىٰ مِن رَّ‌سُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَ‌صَدًا ﴿٢٧﴾لِّيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِ‌سَالَاتِ رَ‌بِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿٢٨﴾ ذات پرودگار متعال که عالم به غیب است احدی را بر علم غیب خود اگاه نمیکند مگر ان کس که از رسولان برگزیده است که بر محافظت او از پیش او و پشت سر میفرستد و ........ و همچنین در سوره آل عمران ایه 179 مَّا كَانَ اللَّـهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۗ وَمَا كَانَ اللَّـهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَجْتَبِي مِن رُّ‌سُلِهِ مَن يَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرُ‌سُلِهِ ۚ وَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ . خدای متعال همه شما را از سر غیب اگاه نسازد ولیکن برای این مقام از پیغمبران خود هر که را مشیت او تعلق گرفت برگزیند پس شما به خدا و پیغمبرش بگروید که هرگاه ایمان ارید و پرهیزکار شوید اجر عظیم خواهید یافت.
این دو ایه شریفه صریحا می رساند که بعضی افراد برگزیده که بعنوان رسالت از جانب حق تعالی برانگیخته شده اند به اجازه و امر پرودگار متعال عالم به علم غیب هستند و اگر عالم به علم غیب جز ذات خداوند متعال نبود جمله (اِلا) استثنایی معنی نداشت که بفرماید (الا من ارتضی من رسول) معلوم است که استثنایی در کار است و انها را هم معین فرموده که رسل و فرستادگان او یعنی انبیاء عظام و اوصیای کرام بودند.
دانلود محتوای موضوع
پرینت موضوع
ارسال این موضوع به یک دوست
