بنام خدا
پایگاه خبری تحلیلی تراز: دو نفر يهودی در زمان پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله) بودند كه يكى امين و درستكار و ديگرى خائن و پست بود. نفر اول "عبد اللَّه بن سلام" بود كه مرد ثروتمندى، ۱۲۰۰ اوقيه (يك دوازدهم"رطل" معادل هفت مثقال) طلا نزد او به امانت گذارد. عبد اللَّه همه آن را به موقع به صاحبش رد كرد و به واسطه امانت دارى خداوند او را مى ستايد. نفر دوم"فنحاص بن عازورا" است كه مردى از قريش يك دينار به او امانت سپرد، "فنحاص" در آن خيانت كرد خداوند او را به واسطه خيانت در امانت نكوهش مى كند.
آیه ۷۵ سوره آل عمران به موضوع فوق اشاره دارد:
«وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لاَّ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلاَّ مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ.»
«و از اهل كتاب كس هست كه اگر بر مال بسيارى امينش شمارى آن را به تو باز مى گرداند، و از آنها كس هست كه اگر بر يك دينار امينش شمارى آن را به تو باز نمى دهد مگر آنكه پيوسته بالاى سرش بايستى (و مال خود را از او مطالبه كنى)! اين بدان سبب است كه آنها گفتند (معتقدند كه) بى سوادان را (غير يهوديان را) راهى (حق مطالبه اى) بر ما نيست. و بر خدا دروغ مى بندند در حالى كه (تباهى سخن خود را) مى دانند.»

سه نکته:
* تهمت به اسلام
یک شبهه: اسلام هم نسبت به اموال سایر ادیان چنین نظری دارد پس چرا از یهود انتقاد می کنید!؟
پاسخ: چنين نسبتى به اسلام دادن بدون ترديد تهمت است زيرا از جمله احكام قطعى اسلام كه در روايات متعددى به آن اشاره شده اين است كه خيانت در امانت جايز نيست خواه اين امانت مربوط به مسلمانان باشد يا غير آنها و حتى مشركان و بت پرستان.

** امانت داری حتی تا این حد!؟
در حديث معروفى از امام سجاد (علیه السلام) نقل شده كه فرمود:
«عليكم باداء الامانة فو الذى بعث محمدا بالحق نبيا لو ان قاتل ابى الحسين بن على بن ابى طالب ائتمننى على السيف الذى قتله به لاديته اليه.» (امالي صدوق ، صفحه ۱۴۹)
«اداى امانت بر همه شما لازم است سوگند به خدائى كه محمد (صلی الله علیه واله) را به حق مبعوث كرده است اگر قاتل پدرم حسين بن على (علیه السلام) همان شمشيرى را كه با آن مرتكب قتل او شد به رسم امانت به من مي سپرد (و من از او مي پذيرفتم ) امانت او را ادا مى كردم!»

*** ساعات کاری نزد کارمند امانت است
نکته ای که نباید از نظر دور داشت این است که ما اغلب وقتی سخن از امانت داری به میان می آید یاد این می افتیم که کسی یک شیئی را به دوستش قرض داده یا کتابی از کتابخانه گرفته است. هرچند اینها نیز جزو امانت داری به شمار می روند لکن موارد مهم دیگری هم هست که کمتر کسی به آن توجه می کند. مثلاً همین عمر یا مالی که در اختیار ماست امانت از سوی خداست و در قیامت بازخواست می شویم که امانت الهی را کجا خرج کردی. همینطور کارمندی که در اداره ای مشغول کار است همه امکانات آنجا و همچنین ساعات کاری او نزدش امانت است. باید امانت دار باشد و در آن ساعات بجای کارهای شخصی به انجام کارهای اداره بپردازد وگرنه خیانت در امانت کرده است. و موارد زیاد دیگری از این دست که با کمی تامل به آنها پی خواهیم برد.

التماس دعای فرج