این روزها نخست وزیر اسرائیل را می توان عصبانی ترین انسان روی زمین دانست. او از دیپلماسی ایران در صحنه بین الملل خشمگین است و این عصبانیت را می‌ توان در رفتار و سخنان او به عیان مشاهده کرد.

  پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات خرداد 92، تغییر گسترده‌ای در سیاست خارجی ایران ایجاد شد. «شیخ دیپلمات» به عنوان رئیس دستگاه اجرایی کشور تصمیم گرفت سیاست ایران در عرصه دیپلماسی را از «درهای بسته» به «درهای باز» تغییر دهد.

  حسن روحانی برای اجرایی شدن این تفکر سراغ دیپلماتی کارکشته و شناخته شده در جهان رفت تا از طریق توانایی های محمد جواد ظریف در عرصه سیاست خارجی، سد تحریم‌های اعمال شده علیه ایران و درهای بسته شده بر روی کشور را بشکند.

  این تغییر در سیاست خارجی با استقبال کشورهای جهان روبرو شد و به سرعت دست دوستی دولت‌های مختلف جهان به سوی دولت تدبیر و امید دراز شد. حتی بسیاری از تابوهای موجود در کشور شکست.

  روحانی با رئیس جمهوری آمریکا تلفنی صحبت کرد و ظریف به عنوان وزیر امور خارجه، ساعت‌ها پشت یک میز با جان کری وزیر امور خارجه آمریکا به گفت‌وگو نشست. عصبانی شد، قدم زد، خندید و عکس گرفت.

  همین تغییر باعث شد اتحادی که علیه ایران طی سال‌های گذشته ایجاد شده بود بشکند و اسرائیل به عنوان سردمدار مخالفان ایران احساس خطر کند.

  نتانیاهو بیش از هر فرد دیگری خطر روحانی برای دیپلماسی اسرائیل را احساس کرده است. زیرا اسرائیل در زمان احمدی نژاد، دست روی دست می‌گذاشت و بازی احمدی نژاد در زمین اسرائیل را مشاهده می‌کرد.

  سخنان تند احمدی نژاد در عرصه بین المللی به ویژه در سازمان ملل و نهادی جهانی، باعث شده بود ایران بدون هیچ دخالتی از سوی اسرائیل به عنوان یک تهدید جهانی شناخته شود.

  اسرائیل بعد از هر سخنرانی احمدی نژاد خطاب به دیگران می گفت دیدید ما در مورد ایران حق داشتیم و بر شما ثابت شد که آنها کشور خطرناکی برای صلح جهانی هستند؟ همین رفتار رئیس دولت های نهم و دهم سبب شده بود تا تصور تنهایی ایران در عرصه بین المللی شکل گیرد. همین تلقی تنهایی، لبخند رضایت را بر لبان نتانیاهو نشانده بود.

  پیروزی روحانی اما این لبخند را از لبان نتانیاهو زدود و حتی سبب شد پس از سال‌ها میان اسرائیل و آمریکا به عنوان دو متحد جهانی، در مورد پرونده هسته‌ای ایران اختلاف بیفتد.

  برای اولین بار در تاریخ آمریکا رئیس ایالات متحده رودرروی نخست وزیر اسرائیل ایستاد و اعلام کرد نظرات او اشتباه و ساده انگارانه است. ایران توانسته بود با تغییر در استراتژی در عرصه سیاست خارجی، اسرائیل را وارد زمین بازی خود کند.

  امروز ما مشاهده می‌کنیم که قدرت نرم ایران در منطقه باعث شده است تا تمام مخالفان جمهوری اسلامی تلاش کنند جلوی پیشرفت‌های ایران در عرصه‌های مختلف را بگیرند. این روزها عربستان، اسرائیل و تندروهای آمریکا در کنار یکدیگر تلاش می‌کنند تا نقش پررنگ ایران در عرصه منطقه و جهان را کم رنگ کنند. این در حالی است که در دولت گذشته به دلیل رفتارهای شخص احمدی نژاد، این کشورها نیازی برای پیشگیری از صدور قدرت نرم ایران احساس نمی‌کردند.

  نخست وزیر اسرائیل به همین دلایل، از رفتار روحانی عصبانی است و او را مهم ترین خطر برای آینده سیاسی اسرائیل می‌داند و از این رو تمام تلاش خود را به کار می بندد تا تفاهم سیاسی لوزان در تیرماه به توافق نهایی تبدیل نشود و به شکست بینجامد.