انسان چون موجودی اجتماعی است نیاز به یک همراه و رفیق دارد در روایات هم داریم که
الرفیق ثم الطریق1. برای همین انسان باید دوستی داشته باشد که به او اعتماد کرده
و از او راهنمایی بخواهد و درهمه کارها با اومشورت نماید. وچقدرخوب استکه دوستی باشد که
در امور معنوی انسان را پیشرفت دهد و اخلاق خوب او در انسان اثر گذارد.

چه کمال و ارزشی از این بیشتر که انسان با مردی الهی و انتخاب شده از طرف خداوند دوست باشد
و دست دوستی بسوی این افراد دراز کند. و بهترین دوستان برای ما
اولیاء خدا و ائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین می‌باشند. دوستان بوسیله دوستی
به گردن هم حقوقی پیدا می‌کنند که یکی از حقوق رفافت و همکاری در امور دنیایی است.

اگرجوانان ما با پیغمبرشان دوست باشند حتما دردنیا وآخرت در همه امور زندگی موفق خواهند بود.
« رسول خدا صلى الله علیه و آله براى انجام غسل از منزل خارج شده و به سوى چاه رفتند .
حذیفة بن‏ یمان با پارچه‌‏اى حایل ایجاد كرد تا پیامبر غسل كرد. آن گاه حذیفه براى غسل نشست،
پیامبر صلى الله علیه و آله پارچه‏ اى را برداشت تا براى او حایلى درست كند.
حذیفه ابا كرد و گفت: پدر و مادرم به فدایت اى رسول خدا ، این كار را نكنید.
پیامبر صلى الله علیه و آله نپذیرفت و پارچه را نگه داشت تا حذیفه غسل كرد و فرمود:
« هر گاه دو نفر با هم دوست ‏شدند ، محبوب‏ترین آن‏ها نزد خداوند كسى است كه
با دوستش بیشتر رفاقت و همكارى كند.»2