دختر دوست داری یا پسر؟

بعد از چند ماه انتظار می خواستم خبر پدر شدنشو بدم اما وقتی از منطقه اومد فورا رفت سراغ کارهای لشکر و اعزام نیروها. شب خسته و کوفته اومد و رفت استراحت کنه ولی خیلی تو فکر بود.
 
گفتم: «محمود، تو فکر چی هستی؟» گفت: «تو فکر بچه ها» خوشحال شدم و گفتم: «تو فکر بچه ها؟ کدوم بچه ها؟ هنوز که بچه ای در کار نیست!» گفت: «ای بابا بچه های لشکرو میگم».
 
انگار آب سرد ریخته باشن رو بدنم. با ناراحتی رفتم خوابیدم و آروم آروم گریه کردم.
 
- فاطمه خوابیدی؟
 
- دارم می خوابم.
 
- چرا امشب اینقد ساکتی؟
 
- چی بگم؟
 
- مثلا بگو دختر دوست داری یا پسر؟
 
خودمو جمع و جور کردم و جوابشو دادم. اون هم نظرشو گفت. اون شب کلی باهام حرف زد. تا خیالش ازم راحت نشد، نخوابید.
شهید محمود کاوه

وقتی «ابراهیم» با اون همگی خستگی، برام سنگ تموم گذاشت!

زمستون بود و نزدیک عملیات خیبر. شب که اومد خونه، اول به چشماش نگاه کردم. سرخِ سرخ بود. داد می زد که چند شبه خواب به این چشم ها نیومده. بلند شدم سفره رو بیارم ولی نذاشت.
 
گفت: «امشب نوبت منه، امشب باید از خجالتت در بیام». گفتم: «تو بعد از این همه وقت خسته و کوفته اومدی...»
 
نذاشت حرفم تموم بشه، بلند شد و غذا رو آورد. بعدش غذای مهدی رو با حوصله بهش داد و سفره رو جمع کرد. آخرش هم چایی ریخت و گفت: «بفرما».
شهید حاج محمد ابراهیم همت

خستگی برای همسرم معنی نداره!

تازه از جبهه برگشته بود ولی انگار خستگی براش معنی نداشت، رسیده و نرسیده رفت سراغ لباس ها و شروع کرد به شستن. فردا صبح هم ظرف ها رو شست.
 
مادرم که از کارش ناراحت شده بود خواهش کرد که این کارها رو نکنه. ولی یونس گوشش بدهکار نبود و می گفت: «خاله جون این کارها وظیفه منه، من که هیچ وقت خونه نیستم، لااقل این چند روزی که هستم باید به خانومم کمک کنم»
.شهید یونس زنگی آبادی

همین قدر که شوهرم منو درک می کنه، برام کافیه...

یه شب بارونی بود و فرداش حمید امتحان داشت. رفتم تو حیاط و شروع کردم به شستن لباس ها و ظرف ها. همین طور که داشتم لباس می شستم دیدم حمید اومده پشت سرم وایساده؛ گفتم: «اینجا چیکار می کنی؟ مگه فردا امتحان نداری؟»
 
دو زانو کنار حوض نشست و دست های یخ زده ام رو از توی تشت آورد بیرون و گفت: «ازت خجالت می کشم. من نتونستم اون زندگی ای که در شان تو باشه برات فراهم کنم. دختری که تو خونه پدرش با ماشین لباس شویی لباس می شسته حالا نباید تو این هوای سرد مجبور باشه...»
 
حرفش رو قطع کردم و گفتم: «من مجبور نیستم، با علاقه دارم کار می کنم. همین قدر که درک می کنی و می فهمی و قدرشناس هستی، برام کافیه».
 
 
شهید سید عبدالحمید قاضی میرسعید

این «تاس کباب» که این قدر تعریف کردن نداره!

سرویس مقاومت جام نیوز؛
اوایل ازدواجمون بود و هنوز نمی تونستم خوب غذا درست کنم. یه روز تاس کباب بار گذاشتم و منتظر شدم یوسف از سر کار بیاد.
 
همین که اومد، رفتم سر قابلمه تا ناهار بیارم ولی دیدم همه سیب زمینی ها له شده؛ خیلی ناراحت شدم. یه گوشه نشستم و زدم زیر گریه.
 
وقتی فهمید واسه چی گریه می کنم. خندش گرفت و خودش رفت غذا رو آورد سر سفره. اون روز این قدر از غذا تعریف کرد که اصلا یادم رفت غذا خراب شده.
 
 
شهید یوسف کلاهدوز

اوایل زندگیمون بود و حاج مهدی بعضی از جلسه های کاریش رو توی خونه می گرفت. فکر می کردم پذیرایی از کسایی که واسه جلسه میان سخته، به همین خاطر به مادرم گفتم بیاد واسه کمک.
 
همین که مهدی متوجه شد گفت: «نه! برای این جلسه نه قراره خودت به زحمت بیفتی نه دیگران، خودم همه کارها رو انجام می دم.»
 
 
شهید عبدالمهدی مغفوری

وقتی «صیاد» در آشپزخانه را به روی همسرش بست!

هرچی از پشت در آشپزخونه خواهش کردم فایده نداشت. در رو بسته بود و می گفت: «چیزی نیست الان تموم میشه».
 
وقتی اومد بیرون دیدم آشپزخونه رو مرتب کرده. کف آشپزخونه رو شسته، ظرف ها رو چیده سر جاشون، روی اجاق گاز رو تمیز کرده و خلاصه آشپزخونه شده مثل یه دسته گل.
 
گفتم: «با این کارها منو خجالت زده می کنی». گفت: «فقط خواستم کمکی کرده باشم».
 
 
شهید علی صیاد شیرازی